Przepuklina pachwinowa - Czym jest i jak się objawia?

Szacuje się, że operacja przepukliny to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów na świecie.

Przepuklina to uwypuklenie widoczne najczęściej w jamie brzusznej lub pachwinie. Dochodzi do niego, gdy jakaś część narządów wewnętrznych przesuwa się poza granicę jamy brzusznej, tworząc owo wybrzuszenie. Jak można się domyślić, przepuklina jest to efekt problemów ze strukturą tkanek w naszym ciele.

Czym jest przepuklina?

Przepuklina pachwinowa, jak sama nazwa wskazuje, to ten rodzaj przepukliny, w którym wybrzuszenie widoczne jest w pachwinach. Może być to wada wrodzona, ale zdarza się, że bywa nabyta – zwłaszcza jeśli została zaobserwowana nagle u osoby dorosłej.

• Naukowcy szacują, że wrodzoną przepuklinę ma nawet 30% noworodków i najczęściej jest ona leczona niezwłocznie operacyjnie.
• Jeśli przepuklina nawraca, w 50% przypadków jest to efektem infekcji.

Z kolei przepukliny nabyte dotyczą osób dorosłych. Najczęściej ma to związek z urazem lub innym działaniem, które wywołało zwiększony nacisk we wnętrzu jamy brzusznej. Oto niektóre z możliwych przyczyn:

• ciąża
• podnoszenie ciężkich przedmiotów
• przerost prostaty (i nacisk podczas oddawania moczu)
• przewlekła obturacyjna choroba płuc (COPD)

Dlaczego przepuklina występuje w konkretnych miejscach?

Z przepukliną mamy najczęściej do czynienia w miejscach tzw. słabości anatomicznej. To oznacza, że przepukliny pojawiają się tam, gdzie tkanki są najsłabsze i najłatwiej o ich uszkodzenie czy wybrzuszenie. Tak właśnie dzieje się w przypadku jamy brzusznej czy pachwiny.

Zachorowalność i garść danych

• Przepukliny to najczęściej leczone operacyjnie patologie. Szacuje się, że 1 na 30 osób na jakimś etapie życia będzie zmagać się z tym problemem.
• Aż 15% wszystkich operacji to właśnie zabiegi związane z usuwaniem przepukliny. Można więc śmiało stwierdzić, że jest to jeden z najczęściej wykonywanych rodzajów operacji.
• Najczęstsze rodzaje przepukliny to przepuklina pachwinowa oraz udowa. Ta druga częściej dotyczy kobiet, pierwsza – mężczyzn.
• Przepukliny to druga najczęstsza przyczyna niedrożności jelit o podłożu mechanicznym.
• Przepuklina często nawraca. W 50% jest to związane z infekcją.

Rodzaje przepukliny pachwinowej

Przepuklinę pachwinową można podzielić na kilka podtypów w zależności od umiejscowienia i nasilenia objawów. Oto klasyfikacja:

Przepuklina pachwinowa prosta

Ten rodzaj przepukliny nie przechodzi przez kanał pachwinowy, ale trafia bezpośrednio do tzw. trójkąta Hesselbacha. Może schodzić przy tętnicy nadbrzusznej dolnej. Jest ulokowana za mięśniem dźwigacza jądra, ale nie interferuje z jego włóknami. Jest to rodzaj przepukliny bardzo częsty u osób starszych.

Przepuklina skośna

Jest to najczęściej występujący rodzaj przepukliny, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przechodzi ona przez kanał pachwinowy. W takim przypadku część jelita układa się poprzecznie do tętnicy nadbrzusznej i trójkąta Hesselbacha.

Towarzyszy mu struktura więzadła pachwinowego, które znajduje się wewnątrz mięśnia dźwigacza. Ujście znajduje się w okolicy moszny.

Diagnostyka i powikłania

Przepuklinę diagnozuje się poprzez proste badanie w połączeniu z dokładną analizą historii pacjenta. Z drugiej strony, wiele osób przychodzi do lekarza już podejrzewając u siebie przepuklinę. Badanie jest jednak wskazane dla wszystkich osób cierpiących na bóle brzucha o nieznanej przyczynie.

Najczęściej diagnostyka w takim wypadku obejmuje różne testy przeprowadzane równolegle.

Komplikacje i powikłania

Wówczas dyskomfort nie jest jedynym objawem – ból znacznie się nasila, a towarzyszy mu także wysoka gorączka. Oto dwa najczęściej spotykane rodzaje powikłań, które znacznie utrudniają proces leczenia. W wielu przypadkach zredukowanie przepukliny może być wręcz niemożliwe.

• Uwięźnięcie przepukliny: w tym przypadku przepuklina zostaje ,,uwięziona”, przez co nie może samoistnie się zredukować. Nie wywołuje ona jednak ucisku na naczynia krwionośne, a drożność jelit zostaje zachowana.
• Zadzierzgnięcie przepukliny: przy takim rodzaju komplikacji drożność jelita zostaje ograniczona. Ten rozdaj powikłań wymaga interwencji chirurgicznej, gdyż jelito ma niewielką tolerancję na nawet krótkie okresy niedokrwienia. Może to grozić nawet martwicą.

Leczenie i profilaktyka

Celem leczenia przepukliny jest przede wszystkim powrót jelita do naturalnego położenia. Jeśli to możliwe, lekarze starają się unikać perforacji otrzewnej. Skuteczne leczenie wymaga trafnego zidentyfikowania krawędzi rozcięgien. Następnie należy zamknąć otwór, przez który przemieszczenie przepukliny było możliwe.

Leczenie operacyjne

Leczenie operacyjne może być przeprowadzone tradycyjnymi metodami lub też za pomocą laparoskopu. Najczęściej przeprowadzane są dwa rodzaje zabiegu na przepuklinę:

• Herniografia to przywrócenie prawidłowej budowy anatomicznej. Jest to technika, w której wykorzystuje się własne tkanki pacjenta do korekty uszkodzenia.
• Hernioplastyka to zabieg, w którym do wzmocnienia ścianek jamy brzusznej lub pachwiny wykorzystuje się włókna syntetyczne. Jest to metoda bardzo popularna i skuteczna.

Im mniej inwazyjna operacja tym lepiej, choć każdy sposób leczenia ma swoje wady i zalety. Z jednej strony korzystając z laparoskopu można zmniejszyć znacznie ból pooperacyjny i skrócić czas rekonwalescencji. Dodatkowo blizna po operacji laserowej jest znacznie mniejsza.

Z drugiej jednak stron mogą pojawić się komplikacje – zarówno w trakcie, jak i po operacji. Niektórzy specjaliści wskazują na ryzyko nawrotów choroby i innych nieznanych jak dotąd skutków ubocznych. Właśnie dlatego nie ma jednej odpowiedzi na pytanie, jaki rodzaj leczenia jest numerem jeden.

Ryzyko nawrotu

Zdarza się, że mimo udanego zabiegu i zaniku przepukliny, po jakimś czasie pojawia się ona w tym samym miejscu. Oczywiście to,  czy taki nawrót nastąpi zależy od bardzo różnych czynników – wynika to zarówno z samej operacji i techniki jej przeprowadzenia, jak z indywidualnych cech pacjenta. Oto niektóre z nich:

• wiek pacjenta
• rodzaj przepukliny
• inne schorzenia
• nieprawidłowa technika operacyjna
• zła diagnoza