Choroby strun głosowych – 3 najczęstsze przypadki
Choroby strun głosowych mogą być szczególnie irytujące. W strunach głosowych powstają wibracje, które pozwalają nam komunikować się za pomocą mowy. Niektóre choroby tej części ciała są powszechne, inne pojawiają się rzadziej. Wszystkie jednak wpływają na nasz głos.
Struny głosowe znajdują się w krtani. Są to małe mięśnie przyczepione do górnej części tego obszaru. Ponad nimi można znaleźć fałdy, które nie są złożone z mięśni – nazywane są „fałszywymi strunami głosowymi”. Chociaż nie spełniają tej samej funkcji, mają swój udział w mowie.
W dzisiejszym artykule przyjrzymy się najczęstszym schorzeniom, które mogą wpływać na struny głosowe.
Choroby strun głosowych – najczęstsze schorzenia
Najczęstsze choroby strun głosowych można policzyć na palcach jednej ręki. Są to głównie zaburzenia głosu.
Zachorowanie na nie zwykle wiąże się z pewnym elementem ryzyka. Na przykład nauczyciele, ze względu na swój zawód, znajdują się w ciągłym napięciu wokalnym. Z drugiej strony osoby pracujące na zewnątrz, w zimnych warunkach, są podatne na dysfonię.
Niektóre zaburzenia mają podłoże zakaźne, inne wynikają z nadużywania gardła i głosu. Dzieje się tak, gdy pojawiają się zmiany anatomiczne spowodowane tarciem między dwoma strunami głosowymi. Czasami dość trudno jest zdiagnozować tę chorobę, gdy jej objawy dopiero zaczynają się rozwijać.
Najczęstsze choroby strun głosowych to:
- guzki,
- zapalenie krtani,
- polipy.
Przyjrzyjmy się bliżej każdemu z nich.
Choroby strun głosowych mogą mieć podłoże zakaźne lub spowodowane nadmiernym wysiłkiem.
Czytaj więcej: Bolące gardło – najlepsze napoje na ukojenie bólu
1. Guzki
Guzki strun głosowych to łagodne, bulwiaste formacje na strunach. Znajdują się na ich końcach i zamykają przestrzeń, przez którą powinno przepływać powietrze. Dlatego też mają wpływ na nasz głos.
Najczęściej pierwszym objawem jest zmiana tonu Twojego głosu. Możesz zauważyć, że nie jesteś w stanie mówić tak, jak zwykle lub z taką samą intensywnością i takim samym tonem, jak przed chorobą.
Główną przyczyną guzków głosowych jest nadużywanie głosu. Eksperci uważają, że jest to choroba zawodowa, typowa dla nauczycieli i śpiewaków, którzy używają swojego głosu przez długi czas.
Inni ludzie również mogą cierpieć na to schorzenie. Pewne czynniki ryzyka mogą sprzyjać jego pojawieniu się. Palacze mają duże prawdopodobieństwo wystąpienia guzków, ponieważ nikotyna działa drażniąco na struny głosowe. Również refluks żołądkowo-przełykowy jest chorobą, która może uszkodzić ten obszar krtani. Kwas żołądkowy może przemieszczać się do dróg oddechowych, niszcząc obecne tam błony śluzowe.
Na szczęście guzki te są zawsze łagodnymi zmianami. Oznacza to, że nie mogą przekształcić się w złośliwą chorobę, taką jak rak krtani. Pozwala to na początkowe leczenie konserwatywne, z lekami przeciwzapalnymi i reedukacją głosu. Logopedzi zazwyczaj decydują się na tę terapię.
Jeśli guzek jest dość duży, nie reaguje dobrze na konserwatywne środki i ma zbyt wielu możliwości poprawy, lekarze mogą zdecydować się na operację. Następnie pacjent będzie wymagał rehabilitacji.
2. Zapalenie krtani
Stan zapalny tej części ciała jest znane jako zapalenie krtani. Chociaż termin ten odnosi się do nagromadzenia płynu zapalnego w całej strukturze narządu, zawsze najbardziej wpływa na struny głosowe.
Z tego powodu najczęstszym objawem jest dysfonia – głos staje się zachrypnięty lub całkowicie zanika. Jeśli głos zniknie całkowicie, nazywamy to afonią. Jest to schorzenie dość uporczywe, znacznie bardziej niż zapalenie gardła i może trwać nawet do trzech tygodni.
Wraz ze zmianą głosu pojawia się zwykle suchy, drażniący kaszel spowodowany brakiem gruczołów w krtani. Ponieważ nie można nawilżyć gardła, organizm nie wytwarza niezbędnego śluzu, aby wydalić czynnik drażniący, czy to mikroorganizm, czy ciało obce.
Przyczyny są prawie zawsze zaraźliwe, a winowajcami są zwykle wirusy. Sezon zimowy to klimat podatny na większość chorób górnych dróg oddechowych.
Ponieważ są to infekcje wirusowe, lekarze generalnie nie zalecają antybiotyków, chyba że występuje nadkażenie bakteryjne lub jeśli przyczyną jest drobnoustrój wrażliwy na te leki. Leczenie jest wtedy po prostu objawowe.
Zazwyczaj lekarze zalecają odpocząć głosowi i przyjmować leki przeciwzapalne, aby zmniejszyć ilość nagromadzonego w tkankach krtani płynu oraz nebulizatory, aby śluz stał się bardziej płynny. Lekarze nie pobiorą próbki posiewu, chyba że podejrzewają, że przyczyną jest bakteria.
Zapalenie krtani jest jednym z warunków, które najbardziej zagrażają zdrowiu strun głosowych. Często jest pochodzenia wirusowego.
Dowiedz się więcej: Zapalenie krtani – jak zrobić płyn do płukania gardła?
3. Polipy strun głosowych
I na koniec – polipy. Są bardzo podobne do guzków, chociaż nie są takie same. Ogólnie rzecz biorąc, są to wypustki na strunach głosowych, które odstają i zatykają przestrzeń, przez którą powinno przepływać powietrze.
Jest to powszechna choroba strun głosowych i lekarze zazwyczaj ją diagnozują, gdy zgłosi się do nich pacjent z problemami z głosem. Utrata głosu i zmiana tonu to szczególne oznaki wskazujące na potrzebę diagnozy.
Polipy mogą również wynikać z nadużywania głosu, co wyjaśnia, dlaczego często noszą nazwę „polipowatość zdegenerowana”. To pokazuje, że podstawowym procesem jest zmiana w tkance strun głosowych, ponieważ mają one tendencję do wystawania poza odpowiadające im granice.
Poza badaniem przedmiotowym, specjalista może wybrać metodę uzupełniającą w celu potwierdzenia obecności polipów. To badanie to laryngoskopia, wykonywana za pomocą elastycznego urządzenia, które wkłada się przez nos. Za pomocą bardzo małego światła i kamery, specjalista może zarejestrować aktualny stan strun głosowych.
Choroby strun głosowych – co robić, jeśli cierpisz na jedną z nich?
Jeśli podejrzewasz, że na Twoich strunach głosowych jest guzek lub polip, najlepiej skonsultować się z otolaryngologiem. Ten specjalista będzie miał całą niezbędną wiedzę do wykonywania badań uzupełniających, które są wymagane przy tych chorobach.
W przypadku zimowego zapalenia krtani i uporczywej dysfonii pomocny może okazać się lekarz rodzinny. Niezależnie od przypadku, zawsze najlepiej jest poddać się profesjonalnej ocenie przed rozpoczęciem samodzielnego leczenia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Fernández, Luis Castejón. “Prevención de disfonías funcionales en el profesorado universitario: tres niveles de acción preventiva.” Aula abierta 42.1 (2014): 9-14.
- Montaner, A. Escribano. “Disfunción de las cuerdas vocales.” ANALES ESPAÑOLES DE PEDIATRÍA 56.SUPLEMENTO 2 (2002): 59.
- Moreno, María del Prado Palomino, et al. “Disfonías y nódulos de las cuerdas vocales en personal docente de Navarra.” Archivos de prevención de riesgos laborales 16.4 (2013): 182-186.
- Halawa, Wasim Elhendi, Antonio Rodríguez Fernández-Freire, and Sofía Santos Pérez. “Estudio epidemiológico de los pacientes con nódulos vocales.” Revista de Logopedia, Foniatría y Audiología 32.4 (2012): 164-170.
- Blecuaa, M. Callén, C. Pardos Martínezb, and M. Praena Crespoc. “Patología respiratoria prevalente: rinitis alérgica, bronquiolitis, sinusitis, laringitis.” Revista Pediatría de Atención Primaria 9.Suplemento 2 (2007).
- Aubry, K., A. El Sanharawi, and A. Pommier. “Laringitis agudas del adulto.” EMC-Otorrinolaringología 46.1 (2017): 1-9.
- Saavedra-Mendoza, Ana Graciela M., and Matsuharu Akaki-Caballero. “Guía de práctica clínica de disfonía basada en evidencia.” Anales de Otorrinolaringología Mexicana. Vol. 59. No. 3. 2014.
- Moncayo Fernández, Carla Valeria, and Irvin Santiago Parrales Herrera. “Determinación de las causas más comunes de disfonía crónica halladas mediante laringoscopia directa en pacientes adultos sin signos o síntomas de infección de la vía respiratoria en el Área de Otorrinolaringología del Hospital Teodoro Maldonado Carbo durante en año 2015.” (2016).
- Ranchal Sánchez, Antonio, and Manuel Vaquero Abellán. “Protocolo para la vigilancia de la salud del profesorado con atención a la enfermedad profesional.” Medicina y Seguridad del Trabajo 54.211 (2008): 47-60.
- Borobia Pérez, Ana I. Factores predictivos de enfermedad profesional (nódulos en las cuerdas vocales) en profesores de enseñanza primaria y secundaria. Diss. Universidad Complutense de Madrid, 2018.