Rehabilitacja kardiologiczna – aktywność po operacji

Rehabilitacja kardiologiczna to seria zabiegów, które przechodzi pacjent po zawale serca, aby móc wrócić do codziennej rutyny. W dzisiejszym artykule powiemy Ci, na czym one polegają i kto może je wykonać.
Rehabilitacja kardiologiczna – aktywność po operacji

Ostatnia aktualizacja: 04 czerwca, 2020

Rehabilitacja kardiologiczna jest ustaloną formą aktywnego leczenia kontrolnego u osób po zawale mięśnia sercowego lub po operacji serca. Istnieją różne sposoby leczenia dla każdego przypadku.

Krótko mówiąc, rehabilitacja kardiologiczna jest połączeniem edukacji zdrowotnej, ćwiczeń i wsparcia emocjonalnego. Celem jest poprawa życia pacjenta z chorobą serca, aby mógł on wrócić do swoich dawnych czynności tak szybko, jak to możliwe.

Ponadto, jako kolejny cel, osoba musi być świadoma nawyków życiowych, które należy zmodyfikować, aby nie mieć dalszych problemów z sercem. Można powiedzieć, że edukacja w rehabilitacji kardiologicznej jest ważniejsza, niż ćwiczenia z nią związane.

Wiele stowarzyszeń kardiologicznych na całym świecie zaleca programy rehabilitacyjne. Nie ma wątpliwości co do ich skuteczności. Badania naukowe pokazują, że mogą one zmniejszyć ryzyko późniejszego bólu w klatce piersiowej i zawałów serca u tych pacjentów.

Rehabilitacja kardiologiczna – kto może z niej skorzystać?

Programy rehabilitacji kardiologicznej nie są przeznaczone dla pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Pacjent musi spełnić określone wymagania, aby zakwalifikować się i skorzystać z programu.

Choroby serca a rehabilitacja kardiologiczna

W każdym razie istnieje konsensus co do osób, które skorzystałyby najbardziej:

  • Niewydolność serca: jest to patologia, w której serce nie ma wystarczającej siły, aby pompować krew do układu krążenia. Wpływa na codzienne życie danej osoby, ponieważ nawet najzwyklejsze czynności mogą sprawiać problem.
  • Dławica piersiowa: jest to nawracający ból w klatce piersiowej, spowodowany niewystarczającą ilością krwi docierającej do serca. Rehabilitacja kardiologiczna jest niezbędna, aby zapobiec przekształceniu tej choroby w ostry zawał mięśnia sercowego.
  • Ostry zawał mięśnia sercowego: jest to poważne i często śmiertelne schorzenie. Śmierć komórek serca następuje z powodu nadmiernego zmniejszenia przepływu krwi do serca.
  • Choroba tętnic obwodowych: pojawia się, gdy miażdżyca zatyka tętnice kończyn górnych lub dolnych. Tak więc czynniki ryzyka są podobne do czynników niedokrwiennych chorób serca.
  • Operacje kardiologiczne: gdy nie ma innego rozwiązania niż interwencja chirurgiczna, pacjent musi przejść rehabilitację kardiologiczną, aby móc wrócić do dawnego stylu życia.
  • Przeszczep serca: jest to ostateczność w patologii serca. Mimo że nie jest to częsty przypadek, postęp naukowy sprawia, że jest to opcja dla pacjentów w ciężkim stanie, którzy nie mają innej alternatywy.

Fazy i stosowany sprzęt

Rehabilitacja kardiologiczna obejmuje trzy fazy, z których dwie ostatnie odpowiadają programowi ćwiczeń i edukacji. Oto one:

  • Hospitalizacja lub diagnoza: pierwszą fazą jest scharakteryzowanie pacjentów. Zespół medyczny po starannych badaniach i ocenie ustala, czy dana osoba może skorzystać z programu rehabilitacji. Następnie przyznają pacjentowi program lub nie.
  • Aktywny program: pacjent przechodzi program rehabilitacji kardiologicznej i rozpoczyna plan treningowy, wywiady psychologiczne, edukację zdrowotną i monitorowanie medyczne w celu kontroli farmakologicznej. Faza ta trwa tyle, ile potrzeba, w zależności od przypadku.
  • Wyjście: trzeci etap to faza wyjścia, która ma miejsce, gdy zespół rehabilitacyjny jest przekonany, że pacjent może samodzielnie zmienić styl życia w swoim codziennym środowisku.

Fazy te są opracowywane i prowadzone przez interdyscyplinarny zespół. Specjaliści, którzy najczęściej interweniują, to:

Badania kardiologiczne
  • kardiolog: ten lekarz określa plan i stosuje leczenie farmakologiczne;
  • pielęgniarka: ogólnie rzecz biorąc, pielęgniarki kierują codzienną częścią programu i prowadzą odpowiedni rejestr wszelkich faktów dotyczących pacjenta;
  • kinezjolog/fizjoterapeuta: ten specjalista odpowiada za ćwiczenia i nadzór nad nimi;
  • fizjoterapeuta: wraz z kinezjologiem rozwija ćwiczenia;
  • psycholog: ta osoba bierze pod uwagę czynnik emocjonalny pacjenta podczas rehabilitacji kardiologicznej i wspiera go podczas procesu.

Co dokładnie dzieje się podczas rehabilitacji kardiologicznej?

Jak powiedzieliśmy na początku, rehabilitacja kardiologiczna to nie tylko program ćwiczeń kinezjologicznych, ale także szeroko pojęta edukacja zdrowotna. Obejmuje więc kilka obszarów, między innymi:

  • Ocena lekarska: jednostka medyczna określa, która forma rehabilitacji jest najbardziej odpowiednia, a także opracowuje receptę na lek dla procesu po interwencji kardiologicznej, w celu poprawy parametrów wewnętrznych.
  • Ćwiczenia: jest to program ćwiczeń dla pacjenta, które mają poprawić stan mięśnia sercowego. Mogą się one różnić i obejmować pedałowanie na rowerze stacjonarnym czy kontrolowane podnoszenie ciężarów.
  • Edukacja zdrowotna: najważniejszą częścią programu jest zmiana stylu życia pacjentów. Otrzymują oni edukację na temat dobrych nawyków żywieniowych i aktywności fizycznej. Uczą się także, jak radzić sobie ze stresem, kiedy iść do lekarza, jakie praktyki są szkodliwe i jak kontrolować inne choroby, które mogą pogarszać stan serca.

Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Gómez-González, A., et al. “Recomendaciones sobre rehabilitación cardíaca en la cardiopatía isquémica de la Sociedad de Rehabilitación Cardio-Respiratoria (SORECAR).” Rehabilitación 49.2 (2015): 102-124.
  • Campos González, Víctor. “Fisioterapia en la Prevención Secundaria de la Rehabilitación Cardiaca Revisión bibliográfica narrativa.” (2017).
  • Centeno, Erika Hütt, and Juliana Salas Segura. “Rehabilitación cardíaca para el médico general.” Revista Clínica de la Escuela de Medicina de la Universidad de Costa Rica 5.2 (2015): 30-36.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.