Urazy ścięgna podkolanowego: przyczyny i leczenie
Urazy ścięgna podkolanowego są bardzo częstym zjawiskiem. Chociaż raczej nie stanowią poważnego stanu, powodują nieprzyjemne objawy i na pewien czas ograniczają ruch. Jednak tylko w rzadkich przypadkach wymagają operacji.
Uraz jest zwykle spowodowany nadmiernym rozciąganiem lub zbyt mocnym dokręceniem. Ścięgna podkolanowe łączą grupę mięśni biegnących wzdłuż tylnej części uda. Biegną od bioder do kolan.
Osoby uprawiające sporty, takie jak piłka nożna, koszykówka, tenis i inne, które wymagają szybkiego biegania i nagłego zatrzymania, są bardziej podatne na urazy ścięgna podkolanowego. Dotyczy to również tancerzy.
Jak przebiegają urazy ścięgna podkolanowego?
Urazy ścięgna podkolanowego mają różny stopień nasilenia i powodują silny ból w tylnej części uda. Mogą dotyczyć każdego, ale bardziej powszechnie występują u osób uprawiających sporty wymagające szybkości lub szybkich ruchów.
Jak wspomnieliśmy, istnieją trzy mięśnie związane ze ścięgnami podkolanowymi: mięsień dwugłowy uda, mięsień półścięgnisty i półbłoniasty. Znajdują się w tylnej części uda i pomagają wyprostować biodro i zgiąć kolano.
Mięśni tych nieczęsto używamy podczas stania lub chodzenia. Natomiast stają się bardzo aktywne, gdy ktoś wykonuje ćwiczenie wymagające zgięcia kolana, takie jak wspinaczka, skakanie lub bieganie.
Urazy ścięgna podkolanowego dzieli się na różne stopnie:
- W stopniu 1 mięsień jest naciągnięty lub napięty.
- Stopień 2 oznacza częściowe naderwanie mięśnia.
- 3-ci stopień to już całkowite rozdarcie mięśnia.
Przyczyny
Urazy mięśni ścięgnistych prawie zawsze występują, gdy wykonuje się nagły, intensywny ruch, który wymaga znacznego rozciągania. Może jednak również następować stopniowo, przy wolniejszych ruchach. Czynniki ryzyka obejmują:
- Czynności wymagające znacznego rozciągania. Należą do nich taniec i sporty obejmujące bieganie lub skakanie.
- Niska elastyczność. Osoba o słabej elastyczności ma większe trudności z wykonywaniem gwałtownych, intensywnych ruchów.
- Brak równowagi mięśniowej. Chociaż jest to przedmiotem dyskusji, ogólna opinia jest taka, że osoby z bardziej rozwiniętymi mięśniami przednimi ud są bardziej narażone na kontuzje.
- Słabe pośladki. Pośladki pracują w połączeniu ze ścięgnami podkolanowymi. Jeśli te pierwsze są bardzo słabe, powodują przeciążenie i stres u tych drugich.
- Słaba rozgrzewka. Jeśli nie ma rozgrzewki lub jest bardzo słaba, zwiększa się ryzyko kontuzji.
Czytaj więcej: Nawracające urazy Rafaela Nadala
Objawy i diagnoza
Głównym objawem urazu ścięgna podkolanowego jest ból w tylnej części nogi. Zwykle występuje nagle i często towarzyszy mu uczucie trzaskania lub chrupania.
Podczas chodzenia, pochylania się lub prostowania nogi często odczuwa się ból w dolnej części pośladków. W okolicy zwykle występuje tkliwość i siniaki.
Jednak objawy różnią się w zależności od ciężkości:
- Stopień 1: odczuwalny jest nagły ból, który zwykle pojawia się ponownie podczas poruszania nogą. Nie wpływa to jednak na siłę mięśni.
- Stopień 2: ból jest bardziej intensywny i prawie zawsze towarzyszy mu obrzęk okolicy i siniaki. Następuje częściowa utrata siły.
- Stopień 3: występuje dość silny ból, z tkliwością w okolicy, obrzękiem i siniakami. W momencie kontuzji pojawia się wyraźne uczucie trzaskania. Są też trudności ze staniem i chodzeniem.
Rozpoznanie urazu ścięgna podkolanowego odbywa się poprzez dokładny wywiad i badanie fizykalne. Czasami zleca się badania obrazowe, takie jak prześwietlenia, USG lub MRI, aby określić zakres uszkodzenia.
Możesz być także zainteresowany: Skurcze łydek – dlaczego się pojawiają?
Urazy ścięgna podkolanowego – leczenie
Jeśli uraz ścięgna podkolanowego jest łagodny do umiarkowanego, zwykle ustępuje samoistnie . Jednak, aby przyspieszyć gojenie i uniknąć powikłań, lekarz najprawdopodobniej zaleci pewne środki:
- Unikaj forsownych czynności
- Użyj laski lub kul
- Zastosuj okłady z lodu na dotknięty obszar
- Użyj bandaża kompresyjnego
- Trzymaj nogę wysoko
- Przyjmuj dostępne bez recepty leki przeciwbólowe i przeciwzapalne
Gdy początkowy ból i obrzęk ustąpią, zaleca się umówienie wizyty u fizjoterapeuty w celu wykonania określonych ćwiczeń. Pomogą one zwiększyć elastyczność i siłę.
Jeśli uraz ścięgna podkolanowego jest poważny, konieczna będzie operacja, aby rozwiązać problem. Ogólnie rzecz biorąc, zabieg ten jest wykonywany, gdy mięsień oderwie się od obszaru, który łączy go z miednicą lub piszczelą.
Czy można temu zapobiec?
Aby zapobiec kontuzjom ścięgien podkolanowych, najlepiej wykonywać regularne ćwiczenia wzmacniające i rozciągające. Zalecane są również programy kondycyjne, szczególnie podczas uprawiania sportu.
Bardzo ważne jest ponadto rozgrzanie się przed aktywnością fizyczną i rozciąganie mięśni po jej zakończeniu. Intensywność ćwiczeń należy zwiększać stopniowo. Jeśli odczuwasz ból w tylnej części uda, powinieneś przerwać aktywność.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Espinoza-Navarro, O., & Valle, S. (2014). Composición corporal y el efecto de un programa de fuerza auxiliar para prevenir lesiones en músculos cuádriceps femoral, isquiotibiales y bíceps femoral en jóvenes universitarios futbolistas. International Journal of morphology, 32(3), 1095-1100.
- Cardona Botero, A. M. (2018). La efectividad del método pilates en la distensión muscular crónica.
- De Hoyo, M., Naranjo-Orellana, J., Carrasco, L., Sañudo, B., Jiménez-Barroca, J. J., & Domínguez-Cobo, S. (2013). Revisión sobre la lesión de la musculatura isquiotibial en el deporte: factores de riesgo y estrategias para su prevención. Revista Andaluza de Medicina del Deporte, 6(1), 30-37.
- Gutiérrez Villar, R. (2013). Prevención de lesiones de isquiotibiales en futbolistas.
- Hilario, A. P., Muñoz, J. J. G. R., & Calderón, A. G. (2015). Plan preventivo de isquiotibiales en futbolistas de categoría infantil. riccafd: Revista Iberoamericana de Ciencias de la Actividad Física y el Deporte, 4(2), 26-44.
