Obsesyjna miłość - czym różni się od zauroczenia?
Miłość jest jedną z najbardziej intensywnych i mobilizujących emocji. Zakochanie się i początek związku miłosnego zwykle generują pozytywne odczucia euforii, przyjemności i pragnienia intymności. Czasami jednak te naturalne i przyjemne reakcje nabierają obsesyjnego zabarwienia i zaczynają generować negatywne konsekwencje. Tym właśnie charakteryzuje się obsesyjna miłość.
Termin ten został ukuty przez psycholog Dorothy Tenov na określenie psychologicznego stanu obsesji na punkcie innej osoby, charakteryzującego się silnym pragnieniem odwzajemnienia uczucia miłości. Jest to stan podobny do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i uzależnień.
Obsesyjna miłość – jak odróżnić od zauroczenia?
Wiele osób cierpiących na obsesyjną miłość nie zdaje sobie sprawy z tego, jak szkodliwe są ich myśli, emocje i postawy. Często stan ten jest mylony z typowym zauroczeniem.
Jak to bywa przy innych okazjach, naturalne i oczekiwane reakcje stają się problemem, gdy stają się zbyt intensywne. Tak więc zauroczenie może również prowadzić do ciągłego myślenia o ukochanej osobie i pragnienia odwzajemnienia jej uczuć. Obsesyjna miłość posiada jednak pewne cechy wyróżniające.
Zauroczenie ma charakter tymczasowy, który ostatecznie ustępuje spokojniejszym uczuciom, opartym na intymności, współudziale i zaangażowaniu. Para poznaje się i dzieli wspólne chwile i zainteresowania, aż do ukucia głębszej więzi.
Natomiast w przypadku obsesji, może ona trwać miesiącami lub latami bez zmniejszania intensywności, co prowadzi do całkowitego ignorowania wad innych i do skrajnego idealizowania.
Co więcej, w normalnym związku dobro drugiej osoby jest priorytetem. Obaj partnerzy traktują się z szacunkiem i uwagą. Osoba cierpiąca na obsesję priorytetowo traktuje pragnienie bycia emocjonalnie bezpiecznym. Dlatego może posunąć się tak daleko, że ściga, nęka i przesuwa granice drugiej osoby. Robi to przede wszystkim po to, aby upewnić się o uczuciach drugiej osoby.
Obsesyjna miłość – znaki rozpoznawcze
Jak wspomnieliśmy, nie zawsze łatwo jest stwierdzić, że doświadczasz obsesji. Oto kilka jej podstawowych cech:
- Obecność natrętnych i powracających myśli o drugiej osobie: spędzanie dużej ilości czasu na fantazjowaniu o idealnym związku i analizowaniu każdego swojego gestu i ruchu, aby zobaczyć, czy istnieje wzajemność. Sygnały te są często przesadzone i nadaje się im znaczenie, którego w rzeczywistości nie mają.
- Nadmierne skupienie się na ukochanej osobie: prowadzi to do izolacji społecznej i zaniedbania innych ważnych dziedzin życia. Może to mieć wpływ na studia lub zatrudnienie.
- Intensywny lęk przed odrzuceniem: może nawet objawiać się fizjologicznymi objawami lęku, takimi jak tachykardia, drżenie, hiperwentylacja lub problemy z apetytem.
- Potrzeba wzajemności: brak wzajemności generuje intensywne stany lękowe i depresyjne. Ponadto, biorąc pod uwagę wagę, jaką przywiązuje się do drugiej osoby, osoba cierpiąca na miłość obsesyjną ma niską samoocenę i zaczyna myśleć, że jej życie nie ma sensu bez miłości partnera.
Konsekwencje
Obsesyjna miłość może mieć poważne konsekwencje na kilku poziomach. Po pierwsze, obsesja na punkcie osoby przedmiotowej prowadzi do zaniedbania innych ważnych obszarów. Może to skutkować słabymi wynikami w nauce lub pracy.
Wpływa również na relacje osobiste, ponieważ istnieje tendencja do izolowania się i negatywnego reagowania na krytykę.
Ponadto występuje znaczny niepokój emocjonalny. Pojawia się zazdrość, stres, niepokój i objawy depresyjne. Jest to mimowolny stan, w którym myśli i uczucia są niekontrolowane.
Z drugiej strony druga osoba może czuć się nękana, naciskana i lekceważona przez ciągłe próby zapewnienia sobie wzajemności. Krótko mówiąc, jest to szkodliwa i nieprzyjemna sytuacja dla obu zaangażowanych osób.
Przeczytaj również: Zauroczenie czy prawdziwa miłość? 5 elementów ukazujących różnicę
Miłość obsesyjna – na czym polega leczenie?
Uczucia obsesyjne są trudne do wyleczenia, ponieważ w wielu przypadkach osoba nie jest świadoma problemu. Jednak interwencja psychologiczna jest bardzo skutecznym rozwiązaniem. Pomaga zidentyfikować źródło zaburzenia i czynniki, które je podtrzymują.
Wpływa też na zmianę myślenia o pożądanej osobie, o sobie i o sensie związku. Ze względu na podobieństwa do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, ekspozycja z zapobieganiem reakcji również daje dobre wyniki.
Miłość nie powinna prowadzić do obsesji
Miłość jest pozytywnym i przyjemnym uczuciem, które sprzyja emocjonalnemu połączeniu z innymi istotami. Obsesja natomiast jest zaburzeniem, które powoduje cierpienie i pogarsza jakość życia.
Dlatego ważne jest, aby przyjrzeć się naszym przekonaniom na temat miłości i przeanalizować towarzyszące jej emocje i zachowania. Kiedy cierpienie staje się nawykiem i zaczyna wpływać na nasze codzienne życie, musimy szukać pomocy, aby je przezwyciężyć.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Tennov, D. (1998). Love and limerence: The experience of being in love. Scarborough House.
- Wakin, A. H., & Vo, D. B. (2008). Love-variant: The Wakin-Vo IDR model of limerence.
- Willmott, L., & Bentley, E. (2015). Exploring the Lived-Experience of Limerence: A Journey toward Authenticity. The Qualitative Report, 20(1), 20-38.
