Stymulacja wzroku dziecka — dlaczego jest tak ważna?

Stymulacja wzroku dziecka to sposób na zintegrowanie go ze światem i wzmocnienie więzi rodzicielskiej. Dowiedz się więcej w tym artykule!

Zmysł wzroku jest jednym z najmniej rozwiniętych przy urodzeniu. Dlatego stymulacja wzroku dziecka jest niezwykle istotna. Dzieci rodzą się z trudnościami w koncentracji wzroku na jednym obiekcie. Jednak po kilku miesiącach intensywnej nauki robią to całkiem nieźle, naśladując ruchy, rozpoznając twarze i wchodząc z nimi w interakcję.

Niemowlęta przyciągają przedmioty o dużym kontraście, zaokrąglonych kształtach, ruchach i głosach. Wczesna stymulacja wzrokowa dziecka zapewnia bezpieczeństwo, ponieważ pomaga mu zlokalizować i rozpoznać opiekunów. Komunikacja wizualna uspokaja je.

Niewątpliwie stymulacja jest konieczna z powodów, które wyjaśnimy w dalszej części artykułu. W pierwszym roku tempo doświadczeń poznawczych dziecka przyprawia o zawrót głowy. Co powinniśmy o tym wiedzieć?

Stymulacja wzroku dziecka — dlaczego ważna?

Noworodki przychodzą na świat ze wzrokiem, który z  upływem czasu się polepsza i wydoskonala. Na pierwszym planie widzą matkę, która z odległości około 25 do 30 cm patrzy na nie, uśmiecha się i karmi piersią. Jego  niewyraźne widzenie uniemożliwia im zrozumienie tego, co się wokół nich dzieje, aby skoncentrować się tylko na tym, co jest bliskie i ważne.

Spojrzenie noworodka po urodzeniu jest skierowane na matkę, na zaokrąglony kształt jej twarzy, na kontrast jej oczu, na jej delikatny głos. Dziecko skupia się również na przyciemnionym kolorze otoczki. To ten pierwszy kontakt wzrokowy czyni nas rodzicami.

Pediatra Marc Pilliot w artykule „Spojrzenie noworodka” ( La ‘respect du naissant’ ) określa je jako „spojrzenie założycielskie”. Innymi słowy, jest to pomost do życia, które dopiero się zaczyna. Ponieważ dopiero co opuściło ciepłe i pozbawione światła łono matki, nie lubi zbyt wiele światła. Jeśli podąża za czymś wzrokiem, robi to bokiem, a nie w górę i w dół. Co więcej, patrzy na krawędzie, a nie na środek.

Możesz być zainteresowany: Bycie mamą – 5 ważnych rzeczy, których się nauczysz

Wskazówki, jak stymulować zdolność widzenia dziecka

Generalnie nie powinniśmy zmuszać dzieci do aktywności. Uczą się one wyłącznie poprzez zabawę w środowisku harmonii, radości i spokoju. Jeśli zauważysz, że dziecko jest zirytowane, to dlatego, że nie podoba mu się to, co się dzieje.

Wczesna stymulacja

Od momentu ciąży matka pozostaje w bliskiej i intymnej relacji ze swoim nienarodzonym dzieckiem. Płód słyszy szmery i głosy, które po urodzeniu spotyka ponownie. To dla niego ekscytujące. Liczne badania pokazują, że związek prenatalny ma kluczowe znaczenie dla rozwoju uczucia matki do dziecka.

Rzeczywiście, od momentu otwarcia oczu dziecka i początkowej wymiany spojrzeń, które budują fundamenty macierzyńskiego związku, można stymulować jego zdolność widzenia. Zapachy i kolory w połączeniu z ciepłem i miękkością matczynej skóry przygotowują je do rozpoczęcia instynktownej przygody istnienia.

Stymulacja wzroku dziecka: wzmacnianie kontaktu

Wizualna relacja matka-dziecko jest intensywna i będzie przewodnią nitką innych bodźców. Relacje, które oczy nawiązują z przedmiotami, zmobilizują ręce i całe ciało.

Koordynacja wzrokowo-ruchowa ma charakter strukturalny i determinuje postęp dziecka w rozwoju neurologicznym. Nawiasem mówiąc, jeśli w momencie karmienia mama nie patrzy na swoje dziecko, dziecko pochyli się do przodu, próbując nawiązać kontakt. Jeśli mu się to nie uda, może zacząć płakać.

Kolejnym elementem wzmacniającym kontakt jest własna edukacja i oświecenie kobiety. W związku z tym wrażliwe matki częściej dostosowują swoje zachowania do stymulacji, regulacji i potrzeb komunikacyjnych swoich dzieci.

Pobudzanie ciekawości

Nie ma wątpliwości, że motorem wiedzy jest ciekawość. U dzieci mobilizuje cały system uczenia się. Z biologicznego punktu widzenia pociągają je twarze. To one są tym, na czym skupiają się najbardziej.

Następnie przyciągają ich świetliste formy, które odtwarzają organiczne sekwencje i rytmy. Przyciąganie ich ciekawości, zachęcanie do podążania za przedmiotami, sprawianie, by pojawiały się i znikały, są częścią treningu ich umiejętności wyszukiwania i zapamiętywania. A te ćwiczenia są częścią dziedziny neuro plastyczności.

Korzyści płynące ze stymulacji zdolności widzenia dziecka

Ostrość wzroku zaczyna się formować w wieku około trzech miesięcy i wzrasta do szóstego miesiąca życia. Wtedy jest już blisko osiągnięcia wartości pola widzenia dorosłych, chociaż możliwe jest stymulowanie zdolności widzenia dziecka od urodzenia. Kluczowym elementem w stymulacji jest możliwe wczesne wykrycie problemów ze wzrokiem. W rzeczywistości można je zdiagnozować już przed ukończeniem pierwszego roku życia.

Na przykład u dzieci poniżej trzydziestego dnia życia można określić, czy skupiają się na poruszającym się obiekcie zainteresowania i podążają za nim. Test będzie jednak rozstrzygający dopiero w trzecim miesiącu życia. Ale jeśli dziecko nie jest w stanie go przejść pozytywnie, należy je zabrać do specjalisty.

Wreszcie stymulacja prowadzi do świadomości ciała, która jest podstawą świadomości przestrzennej. To z kolei opiera się na rozwoju słuchowym i dotykowym oraz informacjach dotykowych po urodzeniu.

Dowiedz się więcej: 4 nawyki wpływające na rozwój mózgu u dziecka?

Stymulacja wzroku dziecka: im wcześniej, tym lepiej

W 25. tygodniu ciąży płód ma już sto miliardów neuronów, ale tylko niektóre z nich są połączone w momencie narodzin. Od chwili narodzin do trzeciego roku życia, zostaną one zintegrowane poprzez sieć połączeń.

Dlatego tak ważna jest wczesna stymulacja muzykoterapią już przed narodzinami i co najmniej do 6 roku życia. Kluczowe jest dodanie ćwiczeń i gier, które aktywują ich rozwój sensoryczny, intelektualny, motoryczny, emocjonalny i społeczny. Głosy i dźwięki, pieszczoty, kolory i ruchy są również elementami, które generują połączenia nerwowe w mózgu.

Podsumowując, wzrok jest jednym ze zmysłów, który należy jak najszybciej pobudzić. Pamiętaj, że w ciągu pierwszych czterech miesięcy rozwija się widzenie i odpowiadające mu obwody neurologiczne.