Rodzaje stulejki u niemowląt i dorosłych

Chociaż istnieją dwa główne typy stulejki, najczęstsza jest stulejka fizjologiczna. Jednak w większości przypadków ustępuje przed ukończeniem 3 roku życia bez powikłań. Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat? Czytaj dalej!

Stulejka to zwężenie otworu napletka, które uniemożliwia częściowe lub całkowite odsłonięcie żołędzi prącia. W szczególności istnieją dwa rodzaje stulejki: fizjologiczna i patologiczna. Ten pierwszy rodzaj występuje najczęściej.

Termin „stulejka” (phimosis) pochodzi od greckiego rdzenia „phimós”, co oznacza „pysk”. Uważa się, że około 95% niemowląt płci męskiej ma trudności z cofaniem napletka. Jednak w wieku 3 lat 90% z nich osiąga już normalny stan fizjologiczny.

Rodzaje stulejki

Najbardziej ogólna klasyfikacja opiera się na przyczynie tego stanu. Z tego punktu widzenia można wyróżnić dwa typy stulejki: typ fizjologiczny, który w sposób naturalny występuje od urodzenia. Natomiast typ patologiczny pojawia się w wyniku infekcji lub urazu.

Istnieją również dwie inne klasyfikacje: jedna oparta na stopniu cofnięcia napletka, a druga opiera się na podstawie stopnia zwężenia, czyli jego wąskości. W pierwszym przypadku istnieją dwa rodzaje stulejki:

• Niepełna. Kiedy napletek cofa się tylko częściowo.
• Pełna. Kiedy nie ma możliwości cofnięcia napletka.

Natomiast w przypadku ucisku napletka wyróżniamy trzy rodzaje stulejki:

• Punktowa. Jeśli średnica otworu jest bardzo mała i ledwo widoczna.
• Niechowająca się bliznowata lub pierścieniowa. Gdy skóra wokół otworu jest pogrubiona. Przypadki te są zwykle poprzedzone zapaleniem żołędzi.
• Pierścieniowa. Kiedy otwór jest wąski, ale stan nie pokrywa się z żadnym z dwóch poprzednich przypadków.

Stulejka fizjologiczna

Napletek to część skóry, która pokrywa żołądź i trzon prącia. Po urodzeniu zwykle jest mocno przymocowany lub zakorzeniony w żołędzi prącia. To w większości przypadków uniemożliwia jego cofnięcie. To stan fizjologiczny, który prawie zawsze ustępuje samoistnie.

Stulejka fizjologiczna jest wykrywana przy urodzeniu lub w każdym przypadku przed ukończeniem 3 lub 4 lat. Czasem widać ją gołym okiem, a czasem tylko podczas konsultacji pediatrycznej. Najczęściej stan ten ustępuje w sposób naturalny przed 6 rokiem życia. Jedynie u 2% chłopców między 6 a 17 rokiem życia ta anomalia utrzymuje się.

Czasami stulejka fizjologiczna przedstawia pewne komplikacje, takie jak:

• Zapalenie żołędzi. Jest to infekcja, która ma miejsce w okolicy żołędzi i jest spowodowana słabą higieną. Przyleganie napletka utrudnia czyszczenie, co sprzyja rozwojowi choroby.
• Załupek. Jest to ostre zapalenie napletka, które powoduje niedrożność. Można go leczyć pewnym manewrem, ale w niektórych przypadkach wymaga operacji.

Stulejka patologiczna

Patologiczna lub wtórna stulejka to choroba charakteryzująca się utratą elastyczności napletka w wyniku innej patologii lub urazu. Nazywa się ją patologiczną ze względu na jej przyczynę i dlatego, że powoduje problemy, takie jak trudności z oddawaniem moczu lub ograniczenie funkcji seksualnych.

Głównymi przyczynami patologicznej stulejki są:

• Stulejka fizjologiczna. 5% przypadków stulejki fizjologicznej nie ustępuje samoistnie i przechodzi w stulejkę patologiczną.
• Starzenie się. Z biegiem lat skóra traci elastyczność, a nawet może zanikać. Prowadzi to do utraty elastyczności napletka.
• Cukrzyca. Cukrzyca wpływa na tkanki skóry i jest częstą przyczyną patologicznej stulejki. W rzeczywistości każda choroba, która zmienia te tkanki, może prowadzić do tego problemu.
• Infekcje. Mogą być spowodowane przez bakterie lub grzyby. W obu przypadkach możliwe, że doprowadzi to do zwłóknienia, które z kolei twardnieje i usztywnia skórę.
• Uraz. Dzieje się tak w bardzo rzadkich przypadkach. Choroba występuje, ponieważ zwłóknienie pojawia się w procesie gojenia się skóry po urazie.

Zwykle stulejka patologiczna dotyczy tylko napletka i żołędzi prącia, ale zdarzają się również przypadki, gdy obejmuje też ujście i przednią cewkę moczową. Najwięcej zachorowań tego typu występuje w wieku od 8 do 11 lat. Powikłania, które mogą się pojawić, są podobne do tych związanych ze stulejką fizjologiczną.

Co zrobić w przypadku stulejki?

Stulejkę powinien leczyć lekarz ogólny lub specjalista urolog. W wielu przypadkach, tak jak u małych dzieci, nie trzeba uciekać się do leczenia, ponieważ z czasem ustępuje samoistnie. Jeśli jednak po 5 roku życia nie ustąpi, konieczne jest ustalenie pewnych działań terapeutycznych.

Lekarz może zasugerować stosowanie maści na stulejkę, takich jak betametazon, który ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i antybiotyczne. Można to również poprawić za pomocą ćwiczeń lub operacji.