Dysleksja - symptomy i leczenie
Dysleksja jest zaklasyfikowana jako zaburzenie czytania. Główne symptomy to problemy z precyzją i płynnością rozpoznawania słów, czyniąc prawie niemożliwym literowanie. Innymi słowy, ludzie z dysleksją mają problemy z czytaniem i wysławianiem czytanych słów.
Dysleksja zazwyczaj występuje wraz z problemami z pisaniem i trudnościami w matematycznym oraz logicznym myśleniu.
Ważne jest by podkreślić fakt że, ludzie z dysleksją maja normalny rozwój intelektualny. Ich problemy z czytaniem i pisaniem nie mają żadnego podłoża w problemach z rozwojem intelektualnym.
Kogo dotyczy dysleksja?
Dysleksja jest chorobą, która w większości przypadków jest wykrywana w dzieciństwie. Mimo że jest łatwa w zdiagnozowaniu to jest zaburzeniem, które może z nami zostać przez całe życie i sprawiać duże problemy.
Dane statystyczne mówią że, dysleksja dotyka od 5 do 10 procent populacji. W przeliczeniu wychodzi na to że w szkole podstawowej w klasie złożonej z 25 dzieci przynajmniej jedno będzie miało dysleksje.
Jak dysleksja wpływa na życie ludzi?
Pierwsze problemy są widoczne w początkowych latach dziecka w szkole. Trudności w nauce czytania tworzą duża barierę dla tych dzieci.
Nie jest to jedynie związane z rozwojem edukacji ale ma również wpływ na rozwój osobisty dziecka. Po tym wszystkim, w większości przypadków, wpływa to na samoocenę.
W wielu przypadkach, te trudności tworzą niechęć w stosunku do czytania. Konsekwencje tego są następujące:
- Niewystarczający lub ubogi zakres słów
- Problem z czytaniem ze zrozumieniem
- Problemy ze zrozumieniem, dedukowaniem i wyciąganiem wniosków w zetknięciu z trudniejszymi teksami.
Ludzie z dysleksją, w większości przypadków, są świadomi swoich ograniczeń. To wyjaśnia częstotliwość z którą ludzie z dysleksją cierpią z powodu niskiej samooceny, lęków czy nawet depresji.
Zobacz także: Nauka wartości – 10 zasad, których musisz nauczyć dzieci
Dlaczego występuje dysleksja?
by odpowiedzieć na to pytanie, przedstawimy odpowiedzi krok po kroku.
1. Jak czytamy i piszemy słowa?
Kiedy przychodzi do wyjaśnienia jak czytamy i piszemy najczęściej uznawaną odpowiedzią jest hipoteza dwukierunkowego modelu czytania. Według tego modelu w celu napisania słowa możemy:
- Napisać z pamięci w przypadku gdy już znamy to słowo. To jest to co się nazywa “drogą leksykalną”. Jest ona oparta na wizualnym przeliterowaniu słowa.
- Znaczy to że, zapisujemy informacje w mózgu na podstawie tego w jaki sposób słowo jest zapisane. Na przykład, uczymy się jak zapisujemy słowo “łazienka”. Następnym razem gdy chcemy je zapisać , przywołujemy je ze swojej pamięci gdzie informacja o jego pisowni została zarejestrowana.
- Inną opcja jest przekształcić formę fonetyczną w formę graficzną. Innymi słowy, przekształcamy to co słyszymy w zapis graficzny które się pokrywają. Jest to opcja wykorzystywana w zapisywaniu nowych, dopiero usłyszanych słów.
- W pierwszych latach dzieciństwa uczymy się jak przekształcać formę fonetyczną w formę graficzną. Uczymy się, że litera “B” współgra z dźwiękiem, a litera “S” współgra z innym dźwiękiem. Dzięki temu jesteśmy w stanie napisać słowa które słyszymy po raz pierwszy.
- Jest to bardzo proste, uczymy się dźwięków które tworzą słowa później, po prostu przekształcamy je w zapis graficzny. Ta teoria oparta jest na ostatnich odkryciach powstałych w trakcie badań nad obrazem mózgu ponieważ anatomiczna podstawa została już zbadana.
Przeczytaj również: Czytanie w nocy – zalety dla mózgu!
2. Co się wtedy dzieje w mózgu?
Generalnie oznacza to że, połączenia pomiędzy obszarami mózgu odpowiedzialnymi za język są stłumione.
3. Jakie obszary mózgu odpowiedzialne są za język?
Po pierwsze, obszar Broca. Może on zostać znaleziony w obszarze płatu czołowego w dominującej półkuli. Dla większości populacji oznacza to lewą półkulę.
Jednakże, znajduje się on po prawej stronie w przypadku pewnego procentu osób leworęcznych. Generalnie, jest on odpowiedzialny za artykulacje słów, ich wybór oraz za ciche czytanie.
Po drugie, obszar Wernick’a. Można go znaleźć między płatem skroniowym a ciemieniem dominującej półkuli.
Jego główne funkcje odpowiedzialne są za rozpoznawanie usłyszanych słów. Ponadto, jest to rejon w którym znajdują się sekwencje które tworzą słowa.
Jakie są typy dysleksji?
- Dysleksja fonologiczna. Ludzie z tym typem dysleksji wykorzystują drogę leksykalną. Oznacza to, że są w stanie “wizualnie” przeczytać słowo. Oznacza to, że z łatwością czytają znane im słowa, ale nie są w stanie przeczytać nie znanych słów, gdyż ich zapis nie jest zapisany w pamięci.
- Dysleksja powierzchowna (wizualna). Ludzie z tą dysleksją używają drogę fonetyczną. Zatem czytają słowo sylaba po sylabie. Przez to mają problemy ze słowami, których pisownia różni się od wymowy fonetycznej.
- Głęboka lub mieszana dysleksja. Jest to najpoważniejsza ze wszystkich typów dysleksji w którym, obie drogi są uszkodzone. Wynikiem tego są znaczące problemy z czytaniem, liczne błędy ortograficzne, a nawet mylenie znaczenia różnych słów.
Leczenie
Leczenie dysleksji jest bardzo ważna w zminimalizowaniu możliwości posiadania problemów w przyszłości, zarówno naukowe jak i emocjonalne. Faktycznie pokazano że, leczenie dysleksji ma ogromny wpływ na dzieci.
Ogólnie rzecz biorąc leczenie najczęściej składa się z:
- Wsparcia wyspecjalizowanych nauczycieli
- Pracy z terapeutą mowy
- Monitorowanego nauczania technik uczenia się
- Powtarzania i ćwiczenia tego co już zostało nauczone
Wsparcie rodziny odgrywa dużą rolę w leczeniu dysleksji. Nie chodzi tylko o motywowanie dzieci by robiły postępy w nauce i rozwoju osobistym.
Dodatkowo chodzi o akcentowanie działań naukowych. Wtedy ich techniki nauki znacznie się polepszą zwłaszcza jeśli chodzi o czytanie i pisanie.
Ponadto bardzo ważne jest by dzieci brały udział w aktywnościach budujących ich samoocenę (sport, dodatkowe zajęcia) by poprawić ich samopoczucie.
Z innej strony, jeżeli dziecko ma duże problemy z lękami lub depresją powinno się poszukać pomocy specjalisty.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Snowling, M. J., Gooch, D. C., & Henderson, L. M. (2012). Dyslexia. In Encyclopedia of Human Behavior: Second Edition. https://doi.org/10.1016/B978-0-12-375000-6.00139-7
- Gabrieli, J. D. E. (2009). Dyslexia: A new synergy between education and cognitive neuroscience. Science. https://doi.org/10.1126/science.1171999
- Norton, E. S., Beach, S. D., & Gabrieli, J. D. E. (2015). Neurobiology of dyslexia. Current Opinion in Neurobiology. https://doi.org/10.1016/j.conb.2014.09.007