Zespół Aspergera – na czym polega ta choroba?

Osoby chore na zespół Aspergera charakteryzują się trudnościami w rozumieniu i różnicowaniu emocji. Innym symptomem schorzenia jest ich ogromne zaangażowanie w rozwój swoich pasji i zainteresowań.

Zespół Aspergera – choroba kilka dekad temu całkowicie nieznana – dziś jest diagnozowana u ogromnej liczby ludzi na całym świecie, zwłaszcza u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Zyskała ona wielki rozgłos dzięki postaci Sheldona Coopera z popularnego serialu „Teoria wielkiego podrywu”, biografii Alana Turinga i Marka Zuckerberga.

Mimo iż choroba ta została dogłębnie zbadana, przeciętny człowiek o zespole Aspergera wciąż wie niewiele lub nic. Pojawiające się w mediach informacje często są mylące i nieprawdziwe.

Dowiedz się dziś, na czym polega zespół Aspergera, jakie są jego główne objawy. Dzięki tej wiedzy łatwiej będzie Ci zrozumieć zachowanie innych ludzi. Być może wśród Twoich znajomych znajdują się osoby ponadprzeciętne, które stronią od towarzystwa.

Może to kolejny przypadek zespołu Aspergera? Zapraszamy do lektury!

Zespół Aspergera – przyczyny wciąż są nieznane

Na samym początku warto podkreślić, że rozwój zespołu Aspergera u dzieci nie ma żadnego związku z brakiem przejawu uczuć ze strony rodziców. Przez lata wierzono bowiem, że choroba ta może wystąpić u dzieci, które nie otrzymują odpowiedniej dawki miłości ze strony najbliższej rodziny.

Faktem, którego nie możemy podważać, jest to, że osoby dotknięte zespołem Aspergera są inne od reszty otoczenia. Różnią się od swoich rówieśników przede wszystkim zdrowiem emocjonalnym – mają problem z przetwarzaniem emocji oraz nie potrafią swobodnie nawiązywać kontaktów z resztą społeczeństwa.

Z drugiej strony, osoby zmagające się z tą tajemniczą chorobą, są w pewnym sensie wyjątkowe: charakteryzują się wysoką inteligencją, wysławiają się nienagannie oraz posiadają nietuzinkowe pasje i zainteresowania, którym poświęcają się bez reszty.

Zepsół Aspergera – objawy choroby

Zespół Aspergera jest łagodną odmianą autyzmu. Jak wielu z nas wie, choroba ta jest niesamowicie złożona i u każdego pacjenta może przebiegać w całkowicie inny sposób. U niektórych objawy mogą być wyraźniejsze niż u innych. Czasem mogą występować one indywidualnie, a czasem po kilka jednocześnie.

Odmienne zachowania społeczne

Wielu rodziców zdaje sobie sprawę z faktu, że ich dziecko jest inne dopiero w momencie, gdy maluch idzie do przedszkola lub szkoły. Podczas gdy dzieciaki wspólnie się bawią lub grają w gry zespołowe, dziecko z zespołem Aspergera stoi na uboczu i nie jest zainteresowane nawiązaniem kontaktu z rówieśnikami.

Takie dzieci praktycznie nie rozmawiają ze swoimi kolegami. Są w stanie spędzić całą przerwę na spacerze lub obserwacji czegoś, co nagle wzbudziło ich zainteresowanie.

Powodem takiego zachowania są problemy z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami oraz brak zdolności do okazywania swoich emocji. Dzieci z zespołem Aspergera znacznie lepiej czują się w towarzystwie dorosłych. Zdarza się jednak, że z początku również mają problem z nawiązaniem z nimi kontaktu.

Problem z komunikacją społeczną może być na tyle silny, że dziecko zaczyna mówić bardzo późno. Stąd też zmartwienie rodziców, którzy poświęcają wiele czasu na towarzyszenie swojej pociesze w wizytach u psychologa i logopedy.

Myślenie hiperrealistyczne

Warto zaznaczyć jednak, że pojawienie się gier wideo bardzo korzystnie wpłynęło na integrację dzieci z zespołem Aspergera z ich rówieśnikami. Ponieważ bardzo często opierają się one na logicznym, a nie abstrakcyjnym myśleniu. Stąd też stanowią idealną przestrzeń dla dzieci stroniących od gier wymagających używania wyobraźni.

Ponadto większość gier jest opartych na zasadzie: przyczyna – konsekwencja: czyli związek, który dla chorego dziecka jest bardzo klarowny.

Bardzo często rodzice nie zdają sobie sprawy z zaburzeń w psychicznym i społecznym rozwoju swojej pociechy i każą ją za niegrzeczne zachowania. Co więcej, dzieci chore na zespół Aspergera bywają postrzegane przez otoczenie jako źle wychowane, antypatyczne i nietowarzyskie.

Problem z rozumieniem i przetwarzaniem emocji

Każdego dnia zwracamy uwagę na nastrój i wyraz twarzy bliskich. Nierzadko stwierdzamy: „Ale masz dziś smutną minę.” Albo pytamy: „Coś nie tak? Wyglądasz na obrażonego.” Zastanawiałeś się kiedykolwiek nad tym, że niektórzy ludzie nie potrafią tych emocji odczytać z twarzy bliskiej osoby?

Tak właśnie jest w przypadku zespołu Aspergera. Chorzy nie są w stanie wyczytać żadnych uczuć ani emocji z twarzy innych osób. Stąd też powszechnie zarzuca się im brak wrażliwości oraz obojętność na cudzą krzywdę. W rzeczywistości wcale tak nie jest. Po prostu powinniśmy się nauczyć wyłapywać ich emocjonalne przesłanie.

Problem ten pogłębia fakt, że osoby z zespołem Aspergera nie tylko nie potrafią prawidłowo odczytać uczuć innych ludzi. Nie są one również w stanie werbalnie wyrażać swoich własnych uczuć ani stanu ducha, nawet podczas szczerej rozmowy, gdy patrzą innym w oczy.

Nie oznacza to wcale, że zespół Aspergera objawia się całkowitą niemożnością wyrażania emocji. Chorzy robią to za pomocą tików lub stereotypowych ruchów, takich jak silne zaciskanie zębów czy nerwowe poruszanie rękami lub innymi częściami ciała. Taka po prostu jest ich natura i bardzo trudno jest ją zmienić.

Rutyna wyznacza rytm życia

Jak już wspomnieliśmy powyżej, hiperrealistyczna wizja świata osób z zespołem Aspergera prowadzi je do ciągłego poszukiwania porządku we wszystkich aspektach życia. Tacy ludzie muszą jasno widzieć: co robią, po co to robią i jakie będą konsekwencje danego działania.

W przeciwnym razie odczuwają ogromną niepewność i nie są w stanie zapanować nad sytuacją. Dla nich improwizacja jest niczym skok w przepaść. Już sama świadomość braku kontroli nad rozwojem danej sytuacji prowadzi je do rozstroju nerwowego i ataku silnego stresu.

Dziwne i pasjonujące zainteresowania

Powyższa charakterystyka zespołu Aspergera może sugerować, że chorym na to schorzenie brakuje wyobraźni. Nic dalszego od rzeczywistości! Kiedy chorzy zainteresują się jakimś tematem, oddają się mu bez reszty i pełni pasji zgłębiają go do maksimum.

Co więcej, każdy z nich pragnie stworzyć coś nowego, odkrywczego w swojej ulubionej dziedzinie. Na przykładzie Alana Turniga możemy zaobserwować bardzo ciekawą rzecz. Gdy osoba z zespołem Aspergera stanie przed poważnym problemem, zrobi wszystko, co w jej mocy, aby go rozwiązać. Bez względu na to, jaki trzeba będzie w to włożyć wysiłek.

Osoby, u których stwierdzono zespół Aspergera, różnią się od reszty społeczeństwa. Są one na swój sposób wyjątkowe i pomagają nam uświadomić swoje własne ograniczenia i, przede wszystkim, uprzedzenia wobec inności.

Tak jak oni dla nas są dziwni, tak my dla nich jesteśmy niezrozumiali. Należymy do dwóch innych światów,