Starsze rodzeństwo: nasi przyjaciele i drudzy rodzice
Starsze rodzeństwo nie prosiło o możliwość zostania nim. Pewnego pięknego dnia ich życie po prostu zmieniło się wraz z pojawieniem się młodszego brata lub siostry. Nagle to małe, nieproszone, rozpieszczone i płaczliwe stworzenie stało się centrum uwagi rodziców.
Musiał upłynąć pewien czas, zanim starszy brat lub siostra zrozumieli, że nie są już jedynakiem, królewiczem lub królewną domu oraz odbiorcą wszystkich zabawek i wszystkich pieszczot rodziców.
Trzeba było nauczyć się dzielić miłością rodziców oraz dbać o ubrania i książki, żeby móc przekazać je młodszemu rodzeństwu. Przez te wszystkie lata małych zazdrości i cięższych chwil starsze rodzeństwo odczuwało coś dziwnego. Coś, czego nie było w stanie samo zdefiniować.
Z biegiem lat wyklarowało się, że bycie starszym bratem lub siostrą niesie ze sobą pewną misję, pewne prawo i obligację, a mianowicie dbanie o potrzeby młodszego rodzeństwa, troszczenie się o nie i traktowanie jak najlepszych przyjaciół.
Młodsze rodzeństwo stanowi bowiem część życia i serca. Poświęć chwilę na refleksje nad tym wyjątkowym zjawiskiem.
Przeczytaj także artykuł: Hiper-rodzicielstwo odbiera dzieciom radość
Starsze rodzeństwo – nieodzowni towarzysze naszej podróży
Choć nie wszyscy są w stanie utrzymywać dobre relacje ze swoim starszym rodzeństwem, dla większości z nas stanowi ono wielkie wsparcie emocjonalne i psychologiczne.
Dzielimy z nimi bowiem wspólne korzenie i tę samą historię, co nie zawsze jest najłatwiejszym zadaniem w naszym życiu.
Patrząc na starsze rodzeństwo, widzimy naszą przeszłość, to właśnie oni stanowią pomost do naszego dzieciństwa, wczesnej młodości. Oni też pomagali nam przejść trudny okres dojrzewania.
Starsze rodzeństwo jest jak drugi ojciec bądź druga matka
Starszy brat lub starsza siostra wiele razy musiał lub musiała boleśnie uświadomić sobie, że nie ma już tej samej pozycji jaką miał lub miała przed narodzinami młodszego rodzeństwa.
W życiu wielu dzieci to zjawisko jest bardzo skomplikowane, nawet rodzicom trudno jest sobie z tym poradzić. W rzeczywistości być w stanie kochać wszystkich tak samo to wielka sztuka.
- Jedynie wtedy, gdy wszystkie dzieci czują się tak samo kochane przez swoich rodziców, pozbywają się strachu i wątpliwości. Pomaga im to pewniej i śmielej wkroczyć w znacznie ważniejszy i cenniejszy wymiar. Starsze rodzeństwo staje się opiekunami dla tych młodszych.
- To właśnie oni przetrą szlaki i przejdą wiele rzeczy, które młodsze rodzeństwo weźmie za przykład.
- Starsze rodzeństwo służy radą – niejednokrotnie w dziedzinach, w których młodszym wstyd jest pytać rodziców.
To właśnie starszy brat lub siostra doskonale wyczuwa chwile, w których młodsi potrzebują wskazówek, by pójść tą samą drogą, nie popełniając tych samych błędów.
Bardzo często okazuje się również, że gdy więź z rodzicami nie jest tak głęboka i satysfakcjonująca jak powinna być, silna przyjaźń ze starszym rodzeństwem jest właśnie tym, co trzyma nas przy zdrowych zmysłach.
Ta delikatna, żywa więź między młodszym i starszym rodzeństwem jest niczym wysoki mur. Mur ochronny, za jakim możemy się schronić, gdzie możemy znaleźć wsparcie, emocjonalną strategię, aby stawić czoła napotykanym trudnościom. To, co przeżyliśmy w najmłodszym dzieciństwie zapisuje się w naszej pamięci na zawsze.
Mimo wszystko ich miłość jest bezwarunkowa
Być może nie mówi Ci o tym często. Faktem jest, że starsze rodzeństwo nie uzewnętrznia się zbyt często. Nie na co dzień słyszysz od starszego brata lub siostry, jak bardzo liczysz się w jego lub jej życiu.
- Miłość tę możesz jednak wyczuć w trosce, jakie starsze rodzeństwo Ci okazuje. Miłość okazują Ci, dzwoniąc do Ciebie, spędzając z Tobą czas i dzieląc z Tobą momenty, w których znów możecie być dziećmi.
- Troskę dostrzeżesz też za każdym razem, gdy starsze rodzeństwo wtrąca się w Twoje życie, starając się Cię chronić.
Starszy brat lub siostra jest bez wątpienia filarem w Twoim życiu. To właśnie dlatego tak często pytasz siebie, jak wyglądałby każdy Twój dzień bez tej wyjątkowej więzi.
Polecamy przeczytać również: Zazdrość między rodzeństwem – jak sobie z nią radzić?
- Bardzo często mówimy, że “rodzeństwo to nasi najukochańsi wrogowie”, zwłaszcza wspominając wczesne lata dzieciństwa, psoty, krzyki i zazdrość oraz wszystkie te rzeczy, które się działy.
- Okazuje się jednak, że wszystko to czemuś służy. Ukształtowało nas to, a obecnie pomaga nam wychowywać nasze własne dzieci.
- Wiemy, że zazdrość i kłótnie są normalne. Staramy się jednak również zachowywać pewną równowagę, nie dyskryminując nikogo ze względu na płeć czy wiek. Starsze rodzeństwo nie powinno bowiem dźwigać więcej, niż może unieść tylko dlatego, że jest kilka lat starsze.
Aby dziecko wyrosło na osobę dojrzałą, bezpieczną i pewną, musi doświadczyć w dzieciństwie miłości, czułości i szacunku.
Jeżeli młoda osoba ma przy swoim boku starsze rodzeństwo, odkryje z czasem, że od zawsze miała najlepszych przyjaciół. Takich, o których nie musiała się nawet starać. Przyjaciół, którzy wzbogacają jej życie każdego dnia.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Congar, Y. M.-J. (1969). A mis hermanos. Estela. https://doi.org/10.1109/TVCG.2007.70415
- Lizasoáin Rumeu, O. (2009). Discapacidad y familia: el papel de los hermanos. El Largo Camino Hacia Una Educación Inclusiva : La Educación Especial y Social Del Siglo XIX a Nuestros Días : XV Coloquio de Historia de La Educación. Pamplona.
- Cherry, D. (1999). Familia. The Classical Review. https://doi.org/10.1093/cr/49.2.458
- Valdivia Sánchez, C. (2008). La familia: concepto, cambios y nuevos modelos. La Revue Du REDIF.
- Estremero, J., & Gacia, X. (2008). Familia y ciclo vital familiar. Generalidades. https://doi.org/10.1094/MPMI-22-12-1635