Kiedy samotność nawiedza - Syndrom pustego gniazda
Czy kiedykolwiek czułaś się samotna? Jeżeli jesteś rodzicem, z pewnością odczujesz to, kiedy Twoje dzieci dorosną i opuszczą dom. To właśnie samotność i strach określane są jako syndrom opuszczonego gniazda.
Twoje emocje i uczucia odzwierciedlają to co dzieje się wokół Ciebie. Nie dotyczy to tylko Twojej pracy czy życia rodzinnego, ale także ludzi, którzy na co dzień Cię otaczają. Ogarnia nas samotność. Czy znasz ten syndrom? Na pewno tak…
Jednakże, można powiedzieć, że to właśnie ludzie bezpośrednio wpływają na Twoje emocje.
W przypadku więzi rodzinnych, wiemy, że dzieci prędzej czy później opuszczą dom. Rodzice zdają sobie z tego sprawę, ale jest im się ciężko pogodzić z nagłą samotnością.
Dom nagle przestaje być taki sam i staje się wypełniony wspomnieniami.
Syndrom pustego gniazda, samotność a strata
Syndrom pustego gniazda można określić jednym słowem: strata. Utrata dzieci, które postanowiły opuścić dom, żyć samodzielnie, studiować daleko od domu lub po prostu zbudować własne życie i stworzyć rodzinę.
Możliwie, że matki odczują samotność najbardziej. Nosiły dziecko pod sercem i czują się bardziej z nim połączone.
Przez to matki czują się bardzo związane z dziećmi i czują się ogromnie odpowiedzialne za to co może się im przydarzyć.
Odkryj też: Miłość do samej siebie – Umiejętność odchodzenia
Nagle ich pokój jest pusty. Nie musisz się już martwić o której godzinie wrócą do domu, nie masz też możliwości rozmawiać z nimi tak często jakbyś chciała.
Wszystko się zmieniło i to sprawia smutek. Zdarza się, że możesz zacząć zachowywać się w sposób, który Twoje dziecko zauważy, na przykład dzwoniąc do nich codziennie.
Twoja potrzeba kontaktu i rozmowy jest normalna. Ale wszystko wokół się zmieniło.
Ta sytuacja jest dużo cięższa dla samotnych rodziców. W małżeństwie łatwiej jest znieść syndrom pustego gniazda, natomiast w pojedynkę, uczucie samotności się tylko nasila.
Pomimo tego, musisz nauczyć się jak radzić sobie z tą nową sytuacją i podejść do niej pozytywnie. Smutek i tęsknota są normalne. Jest Ci trudno, ale musisz pogodzić się z tym, że Twoje dzieci opuściły dom rodzinny.
Obecna sytuacja młodego pokolenia
Syndrom pustego gniazda nabiera nowego znaczenia w obliczu obecnej sytuacji, w której młodzi ludzie muszą żyć. Wiele starszych dzieci nie opuściło jeszcze domu.
Bezrobocie, niepewna sytuacja na rynku pracy, brak motywacji, czy wygodne życie w domu, prowadzi rodziców do przekonania, że ich dzieci będą z nimi żyć przez całe życie.
W momencie kiedy pojawia się oferta pracy, bardzo często jest ona daleko od domu lub nawet w innych państwie. To powoduje jeszcze większy smutek u rodziców, którzy nie są przygotowani na taką nagłą zmianę.
Kiedy dzieci opuszczają dom i zakładają własne rodziny, rodzicom jest często ciężko pogodzić się z tym, że nie będą mieli częstego kontaktu z wnukami.
Pogodzenie się z odejściem dzieci
Siła syndromu pustego gniazda zależy od tego jak silna jest więź między rodzicami a dzieckiem. Samotni rodzice odczują to najmocniej. Mimo tego, postaraj się pokonać ten stan.
- Zaakceptuj tą sytuację: czasami usiłujemy walczyć z okolicznościami na które nie mamy wpływu. Nadszedł czas, żeby zaakceptować, że Twoje dzieci odeszły, aby rozpocząć własne życie.
- Skup się na swoim partnerze: w związku, nieraz odtrąca się potrzeby partnera, ponieważ cała uwaga jest skupiona na dzieciach. Teraz macie czas, żeby robić więcej rzeczy razem i odświeżyć swój związek.
- Nie siedź w domu: nie ważne czy jesteś singlem czy w związku, teraz nadszedł czas aby przypomnieć sobie kilka zdrowych nawyków towarzyskich.
- Spotykaj się z przyjaciółmi, idź na spacer, poszukaj nowego hobby, które sprawi, że będziesz zajęta i zapomnisz o samotności.
Musisz przeczytać: Hiper-rodzicielstwo odbiera dzieciom radość
Syndrom pustego gniazda jest ciężki do przejścia, ale pamiętaj, że jak wszystko w życiu, jest to tylko kolejna faza przez którą musisz przebrnąć.
Zaakceptuj sytuację, w której się znalazłaś, i spróbuj poradzić sobie z nią najlepiej jak tylko możesz.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- RAUP, J. L., & MYERS, J. E. (1989). The Empty Nest Syndrome: Myth or Reality? Journal of Counseling & Development. https://doi.org/10.1002/j.1556-6676.1989.tb01353.x
- Lowenthal, M. F. (1972). Transition to the Empty Nest. Archives of General Psychiatry. https://doi.org/10.1001/archpsyc.1972.01750190010003
- Mitchell, B. A., & Lovegreen, L. D. (2009). The empty nest syndrome in midlife families: A multimethod exploration of parental gender differences and cultural dynamics. Journal of Family Issues. https://doi.org/10.1177/0192513X09339020
- Chen, D., Yang, X., & Aagard, S. D. (2012). The Empty Nest Syndrome: Ways to Enhance Quality of Life. Educational Gerontology. https://doi.org/10.1080/03601277.2011.595285