Ryby – 9 gatunków, których lepiej unikać
Ryby to jeden z najzdrowszych produktów żywnościowych. Istnieją jednak pewne gatunki ryb, których lepiej unikać. W związku z coraz większym zanieczyszczeniem środowiska, ryby coraz częściej są nośnikami metali ciężkich oraz innych toksycznych substancji, które niestety kumulują się w naszych organizmach.
Poznaj ryby, które najlepiej nie uwzględniać w twoim jadłospisie.
1. Ryby, których należy unikać – sum
Sum może osiągać pokaźne rozmiary. Jednakże często w celu przyspieszenia ich wzrostu stosuje się hormony. Dotyczy to zwykle ryb sprowadzanych z Azji. Rekomendujemy inne, mniej toksyczne opcje.
2. Makrela
Makrela również nie jest rybą godną polecenia. Powodem tego jest wysoka zawartość rtęci.
Niestety, Twój organizm nie jest w stanie pozbyć się rtęci. Zamiast tego odkłada się ona w Twoim organizmie. Metal ten nie jest zdrową substancją i może prowadzić do wielu schorzeń.
3. Tuńczyk atlantycki
Tuńczyk atlantycki również zawiera dużo rtęci. Niestety znalezienie tuńczyka odłowionego w środowisku naturalnym jest niemal niemożliwe ze względu na dramatycznie kurczącą się populację tego rodzaju ryby.
Mięso, które widzimy na sklepowych wystawach, pochodzi ze specjalnych hodowli ryb. W takich miejscach ryby karmione są antybiotykami i hormonami.
Skutkuje to wysokim współczynnikiem zawartości rtęci w mięsie tych ryb. Spożycie takich tuńczyków przez osoby dorosłe nie powinno przekraczać 100 gramów miesięcznie. Dzieci powinny ich bezwzględnie unikać.
4. Tilapia
Tilapia jest nad wyraz tłustą rybą. Jej zawartość szkodliwego tłuszczu jest porównywalna z bekonem. Nadmierne spożycie mięsa tej ryby może podnieść Twój poziom złego cholesterolu. Co więcej, może sprawić, że Twój organizm będzie bardziej podatny na alergeny.
Jeśli cierpisz na choroby serca, astmę lub reumatyzm lepiej unikaj jedzenia tilapii.
5. Węgorz
Węgorz to kolejna bardzo tłusta ryba. Węgorze łatwo wchłaniają wszelkiego rodzaju osady znajdujące się w wodzie.
Z tego względu szczególnie okazy pochodzące z Ameryki charakteryzują się wysoką toksycznością. W mięsie węgorzy europejskich również odnajdziemy wysokie stężenie rtęci. Odradza się spożywania większej ilości niż około 300 gramów miesięcznie dla dorosłych oraz 200 gramów dla dzieci.
6. Panga
Sumy rekinie, których mięso sprzedawane jest w Polsce pod handlową nazwą panga, hodowane są w Wietnamie, w delcie Mekongu. Rzeka ta uznawana jest za jedną z najbardziej zanieczyszczonych na świecie.
Mięso tych ryb charakteryzuje się wysoką zawartością rtęci, antybiotyku znanego jako nitrofural oraz polifosforanów. O szkodliwości rtęci pisaliśmy już powyżej. Dwie kolejne substancje mają zaś właściwości rakotwórcze.
Rzecz jasna należy kategorycznie unikać spożywania tych ryb.
7. Płytecznik
Płytecznik jest kolejną rybą, w której odnajdziemy wysokie stężenie rtęci. Z tego powodu jedzenia płyteczników powinny unikać kobiety oraz dzieci.
Mężczyźni nie powinni spożywać mięsa tej ryby w ilości przekraczającej 100 gramów miesięcznie.
8. Kostropak (biały tuńczyk)
Kostropaki zawierają w swoim mięsie specyficzny wosk, który nadaje mu oleisty posmak. Substancja ta nie jest jednak przyswajalna przez ludzki organizm i może spowodować niestrawność. Nie jest jednak bardzo toksyczna.
Aby zmniejszyć ilość zawartych w mięsie szkodliwych substancji polecamy najpierw usmażyć lub zgrillować rybę. Jeśli cierpisz na problemy trawienne lepiej jednak wybrać inną opcję.
9. Karmazyn
Karmazyny, w szczególności zaś karmazyn żółtooki, także zawierają dużo rtęci. Podsumowując, zawsze bezpieczniej jest wybrać zdrowsze gatunki ryb, zawierające mniej rtęci.
Świeże zawsze znaczy lepsze
Należy również pamiętać o zewnętrznych wyznacznikach świeżości ryb, takich jak przejrzyste oczy, sztywny ogon oraz wilgotne i lśniące łuski. Jeżeli ryba zachwalana jako świeża ma oklapły ogon, coś może być z nią nie tak.
Świeżość można ocenić także po płetwach. Jeżeli są one suche, a do tego skrzela są szare a nie czerwone, najprawdopodobniej mamy do czynienia z nieświeżą rybą.
https://krokdozdrowia.com/toksyczne-substancje-7-spozywanych/
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- FDA. FDA/EPA. (2004). Advice on What You Need to Know About Mercury in Fish and Shellfish. Recuperado el 7 de marzo de 2021. https://www.fda.gov/food/metals-and-your-food/fdaepa-2004-advice-what-you-need-know-about-mercury-fish-and-shellfish
- Gracia, L., Marrugo, J. L., & Alvis, E. (2010). Contaminación por mercurio en humanos y peces en el municipio de Ayapel, Córdoba, Colombia, 2009. Revista Facultad Nacional Salud Pública. https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=12016346003
- Heo, H. C., Lim, Y. H., Byun, Y. S., & Sakong, J. (2020). Mercury concentration in shark meat from traditional markets of Gyeongsangbuk-do, South Korea. Annals of occupational and environmental medicine, 32, e3. https://doi.org/10.35371/aoem.2020.32.e3
- H. H. Huss. (1998). El Pescado Fresco : Su Calidad y Cambios de su Calidad. FAO Documento Tecnico de Pesca. https://www.fao.org/3/v7180s/v7180s00.htm
- Kerguelén, M. (2021). Condiciones de exposición de la población habitante de la cuenca del río Atrato (municipio de Turbo) y su relación con niveles de mercurio en cabello producto de la actividad de minería de oro. Facultad de Ciencias de la Salud.
- Lowenstein, J. H., Burger, J., Jeitner, C. W., Amato, G., Kolokotronis, S. O., & Gochfeld, M. (2010). DNA barcodes reveal species-specific mercury levels in tuna sushi that pose a health risk to consumers. Biology Letters. https://doi.org/10.1098/rsbl.2010.0156
- Olivero, J., Mendonza, C., & Mestre, J. (1995). Mercurio en cabello de diferentes grupos ocupacionales en una zona de miner??a aurifera en el Norte de Colombia. Revista de Saúde Pública. https://doi.org/10.1590/S0034-89101995000500006
- Ortega, M. (2014). Niveles de plomo y mercurio en muestras de carne de pescado importado y local. Pediatría. https://doi.org/10.1016/S0120-4912(15)30135-X
- Polak-Juszczak L, Robak S. (2015). Mercury toxicity and the protective role of selenium in eel, Anguilla anguilla. Environ Sci Pollut Res Int. Jan;22(1):679-88. doi: 10.1007/s11356-014-3382-x. Epub 2014 Aug 8. PMID: 25099659.
- Righetti, M., Pascale, M., Giorgi, I., Forneris, G., Guarise, S., Tarasco, R., Arsieni, P., Abete, M. C., & Prearo, M. (2014). Livelli di contaminazione da cadmio, mercurio e piombo in siluri (Silurus glanis) pescati lungo il bacino idrografico del Fiume Po. Italian Journal of Freshwater Ichtyology, 1(1), 310–310. http://www.aiiad.it/ijfi/index.php/ijfi/article/view/71
- Rodríguez, M., Gutiérrez, Á. J., Rodríguez, N., Rubio, C., Paz, S., Martín, V., Revert, C., & Hardisson, A. (2018). Assessment of mercury content in Panga (Pangasius hypophthalmus). Chemosphere, 196, 53–57. https://doi.org/10.1016/j.chemosphere.2017.12.137
- Simopoulos AP. (2002). The importance of the ratio of omega-6/omega-3 essential fatty acids. Biomed Pharmacother. 2002 Oct;56(8):365-79. doi: 10.1016/s0753-3322(02)00253-6. PMID: 12442909.
