Nie żałuj ludzi, którzy na ciebie nie zasługują!

Pamiętajmy, że życie jest krótkie i nie warto go marnować dla osób, które nas nie doceniają ani nie szanują. Ubolewanie i smutek nad utratą kogoś, kto na nas nie zasługuje, nie ma sensu. Nie żałujmy tych, którzy zatruwają nasze życie!

Nie bój się utracić ludzi, którzy w trakcie rozmowy nie patrzą ci w oczy, nie słuchają cię uważnie ani nie dają ci do zrozumienia, że jesteś dla nich ważny. Przebywanie w towarzystwie ludzi, którzy wywołują w tobie emocjonalną pustkę bardzo negatywnie wpływa na twoje życie psychiczne oraz osłabia poczucie własnej wartości.

Każdy z nas powinien sobie uświadomić, że żyjemy po to, by być szczęśliwymi, spełnionymi, docenianymi i kochanymi przez innych. Niestety, chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu doświadczył tego okropnego uczucia, gdy oddajemy komuś to, co w nas najlepsze, a w zamian otrzymujemy brak uwagi, a – nierzadko nawet – pogardę.

Uczucie to może występować na różnych płaszczyznach życia: w związku uczuciowym, między przyjaciółmi, a nawet w gronie najbliższej rodziny. Poczucie, że czujemy się niekochani i niedoceniani jest tym silniejsze, im związek z daną osobą jest bliższy. Wyzwala ono w nas najbardziej niszczycielskie dla nas samych emocje.

Nie ma nic tragiczniejszego niż życie w środowisku, w którym czujemy się samotni, opuszczeni, zaniedbani, niezrozumiani i nieszczęśliwi. Bardzo często takie przypadki odnotowuje się wśród dzieci i nastolatków oraz w związkach uczuciowych.

Jak obojętność otaczających nas ludzi wpływa na emocje?

Każda istota ludzka do szczęśliwego i spełnionego życia potrzebuje uwagi, czułości, szacunku i zrozumienia przez drugiego człowieka. Kiedy z zamian za nasze uczucia otrzymujemy obojętność i brak uwagi, poczucie naszej wartości maleje z każdym dniem, a nasze zdrowie psychiczne słabnie i stajemy się podatni na apatię i depresję.

Zdrowa reakcja wobec tego typu sytuacji zwykle przychodzi nam bardzo trudno. Dlaczego? Ponieważ do osoby poszkodowanej nie dociera to, że otaczają ją ludzie, którzy na nią nie zasługują. A z kolei druga strona nie jest do końca świadoma tego, że wywołuje w innych ogromną pustkę emocjonalną.

Chcielibyśmy dziś zaprosić cię do refleksji nad destrukcyjną siłą ludzi oraz nad najczęstszymi problemami występującymi we wszystkich typach relacji międzyludzkich.

Samotność wśród ludzi

Każda jednostka ludzka ma potrzebę dzielenia swojego życia z innymi, żyjącymi w najbliższym otoczeniu ludźmi. Stąd też rodzina, przyjaciele czy znajomi z pracy stanowią filary naszego samopoczucia. Chyba nie ma osoby, która nie odczuwałaby potrzeby dzielenia swojego życia z innymi.

Uczymy się tego przez całe życie, dorastamy poszukując przyjaźni, marzymy o idealnym partnerze, który będzie nas szanował i wspierał we wszystkich momentach życia. Zwykle w dorosłym życiu mamy już ukształtowany krąg najbliższych znajomych oraz tworzymy swoją własną rodzinę.

Żaden człowiek nie czułby się dobrze na samotnej wyspie, wszyscy jesteśmy jednostkami społecznymi i do pełni szczęścia potrzebujemy interakcji z drugim człowiekiem. Naszą naturą jest dawanie miłości oraz oczekiwanie, że inni ludzie też obdarzą nas uczuciem i szacunkiem.

Często jednak zdarza się, że nie wszyscy potrafimy okazywać uczucia w ten sam sposób. Wielu z nas nie potrafi pielęgnować relacji z bliskimi, nie jest w stanie dawać tyle samo, co otrzymuje.

Pamiętajmy, że bez tej obustronnej energii nigdy nie stworzymy żadnego wartościowego związku. Jeśli poniższe zdania są ci bliskie, koniecznie zastanów się nad sensem i przyszłością swojego związku:

• Masz poczucie, że twoje słowa i opinie nie są doceniane, że bliska ci osoba nie słucha cię uważnie, a przez to nie jest w stanie obdarzyć cię uczuciem, na jakie zasługujesz.
• Zdałeś sobie sprawę z tego, że bliską ci osobę (partnera, przyjaciela, matki, córki…) wcale nie interesują twoje sprawy, twoje uczucia i to, co masz do powiedzenia, traktuje powierzchownie, a przez to w żaden sposób ci nie pomaga ani nie wzbogaca twojego życia.

Samotność z wyboru jest lepsza niż samotność wśród ludzi

Koniecznie powinniśmy nauczyć się odróżniać pojęcia samotności z wyboru a tej, za którą są odpowiedzialni otaczający nas ludzie. Pierwsze z nich oznacza, że powinniśmy bez oglądania się na innych zacząć realizować nasze życiowe pomysły i projekty – sami, na własny rachunek.

• Takie postępowanie jest przejawem odwagi, które bez wątpienia wymaga podjęcia mniejszego lub większego ryzyka. Z drugiej jednak strony decyzję tę podejmujemy my sami, więc dobrze się z tym czujemy oraz mamy poczucie sprawowania pełnej kontroli nad tym, co robimy.
• Wyobraź sobie, że żyjesz w otoczeniu ludzi, którzy cię nie wspierają, a wręcz przeciwnie – odbierają ci motywację do działania i sprawiają, że twoja samoocena leci w dół. To dobry moment do podjęcia decyzji, odizolowania się od toksycznych osób i rozpoczęcia swego własnego życia.

Drugi typ samotności, czyli poczucie osamotnienia wśród ludzi polega na tym, że otaczają nas osoby o ogromnym ubóstwie emocjonalnym. Jest to bez wątpienia jeden z najbardziej destruktywnych przypadków w życiu człowieka.

Jeśli w porę zdamy sobie sprawę z tego, co dzieje się w naszym otoczeniu i podejmiemy odpowiednie decyzje, będziemy w stanie uniknąć nadwątlenia poczucia własnej wartości oraz demotywacji do działania.

Pamiętajmy, że samotność z wyboru zawsze jest lepsza niż życie w otoczeniu ludzi, którzy nas nie doceniają i sprawiają, że stopniowo tracimy radość życia i chęć do rozwijania naszych pasji.

Walcz o to, na co zasługujesz!

Każdy z nas ma to, na co we własnym mniemaniu zasługuje. Jest wiele prawdy w tym stwierdzeniu i z pewnością nieraz w życiu się nad tym zastanawiałeś.

Wystarczy przytoczyć kilka znanych każdemu przykładów:

• “Tak, jest jaki jest, ze swoimi wadami i przyzwyczajeniami, ale to właśnie on mi się trafił w życiu.”
• “Mamy swoje dobre i złe dni, ale jak to mówią – lepsze wiadome zło niż niewiadome dobro.”
• “Dobrze, że jest obok mnie. Nie potrafiłbym być sam.”

Osoby, które myślą w powyższy sposób stopniowo poddają się i żyją w przekonaniu, że pozytywne zmiany są niemożliwe ani że nie mogą oczekiwać w życiu nic lepszego. Bo przecież tak się ułożyło i tak musi być!

Takie myślenie to wielki błąd! Nikt z nas nie zasługuje za brak szacunku, zainteresowania czy nawet pogardę ze strony otaczających nas ludzi. Każdy człowiek zasługuje na szczęśliwe życie i samospełnienie, które – wbrew powszechnej opinii – można z powodzeniem skonstruować w pojedynkę.

Nauczmy się żyć w przekonaniu, że to my sami, a nie inni są najważniejszymi osobami w naszym życiu!

Nie obawiaj się utraty tych, którzy na ciebie nie zasługują!

Brzmi bardzo prosto i tak też powinno być w życiu: nie bój się powiedzieć “do widzenia” osobom, które cię nie doceniają i sprawiają, że czujesz się źle w ich towarzystwie. Jeśli ktoś nie akceptuje cię takim, jakim jesteś, oznacza to, że zwyczajnie na ciebie nie zasługuje.

Tyko w otoczeniu osób radosnych, które potrafią dostrzec twoje dobre cechy i nie chcą cię na siłę zmienić, będziesz czuć się dobrze, spełniony i doceniony. Nie zadowalaj się ochłapami! Zasługujesz na dużo, dużo więcej!

Przeanalizuj swoje relacje z najbliższymi ci ludźmi i zdecyduj, czy dodają ci one skrzydeł, czy – wręcz przeciwnie – obniżają poczucie wartości i odbierają chęć do ciągłego samorozwoju. Życie jest zbyt krótkie, by spędzać je w otoczeniu ludzi, którzy na nas nie zasługują. Uwolnij się z więzów już dziś i po prostu zacznij żyć!