Nieprawdopodobne zaburzenia psychologiczne
Mimo niewiarygodnego postępu w dziedzinach technologii i medycyny ludzki umysł i jego funkcjonowanie nadal pozostaje wielką zagadką. Zaburzenia psychologiczne, stany dysocjacyjne, przytłaczające doświadczenia z przeszłości i ich wpływ na dalsze życie.
Zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu do dziś fascynują wielu naukowców, a jednocześnie sprawiają, że umysł ludzki wciąż pozostaje nieodkrytą tajemnicą, zadziwiającym i wspaniałym tworem.
Zaburzenia psychologiczne jak schizofrenia czy zaburzenia obsesyjno-kompulsywne są znane, jednak istnieje długa lista przypadłości, które są dość dziwne, niezwykłe i rzadko spotykane. Poniżej znajdziesz listę kilkunastu z nich, które mogą dotknąć ludzki umysł.
Zaburzenia psychologiczne, które mogą Cię zaskoczyć
1. Zespół Capgrasa
Rzadkie zaburzenia psychologiczne polegające na przekonaniu dotkniętego chorobą, że bliska mu osoba lub partner życiowy został zamieniony na identycznie wyglądającą obcą osobę.
Schorzenie to często towarzyszy chorym na schizofrenię, ale występuje również u pacjentów z otępieniem, padaczką lub po urazach głowy.
2. Zespół Fregoliego
Zaburzenie urojeniowe występujące rzadko będące odwrotnością do zespołu Capgrasa. Chory żyje w przekonaniu, że ludzi, których spotyka, są w rzeczywistości jedną i tą samą osobą, która zmienia swój wizerunek lub się przebiera.
Podobnie jak w przypadku zespołu Capgrasa, zespół Fregoliego najcześciej diagnozowany jest u chorych na schizofrenię, padaczkę, będących w otępieniu lub u pacjentów po urazach głowy.
3. Zespół Cotarda
Zaburzenia psychologiczne polegające na przekonaniu osoby chorej o nieistnieniu. Pacjentowi wydaje się, że nie żyje, jego ciało ulega procesowi gnicia, a narządy są stanie rozpadu i zanika. Dotyka szczególnie osoby z głęboką depresją i cierpiących na psychotyczną schizofrenię.
4. Paramnezja powielająca
Jest to zaburzenie polegające na wierze chorego w istnienie równoległych rzeczywistości. Jest on przekonany o istnieniu duplikacji miejsca, w którym się znajduje. Pacjentowi może się wydawać, że szpital, w którym aktualnie się znajduje, został powielony i zmienił lokalizację.
5. Zespół obcej ręki
Ludzie cierpiący na te zaburzenia psychologiczne są przekonani, że jedna z ich rąk nie należy do niego, ale żyje swoim własnym życiem. Często pacjenci wierzą, że ten doczepiony do nich element został opętany przez nieznane siły, duchy lub demony.
Zespół obcej ręki szczególnie obserwuje się u osób, u których doszło do uszkodzenia w ciele modzelowatym, które łączy ze sobą obie półkule mózgu.
6. Mikropsja i makropsja
Są to zaburzenia psychologiczne polegające na zniekształconym postrzeganiu obrazu, przestrzeni i czasu. Najbardziej niepokojącym objawem jest zmiana i zaburzenie postrzegania rozmiarów ciała i poszczególnych jego części. Generuje to silne stany lękowe i panikę.
Podobne dolegliwości obserwuje się u osób cierpiących na guzy mózgu, silne migreny z aurą, u osób zażywających narkotyki. Najlepszym lekarstwem w tych przypadkach jest odpoczynek. Zaburzenia te często nazywane są syndromem Alicji w Krainie Czarów.
7. Syndrom jerozolimski
Są to zaburzenia urojeniowe dotykające osoby wierzące, pielgrzymujące i podróżujące do Izraela, a szczególnie do Jerozolimy. Charakteryzują się obsesyjnymi pomysłami i utożsamianiem się z postaciami biblijnymi podczas pobytu w Ziemi Świętej.
Syndrom nie dotyczy tylko i wyłącznie jednej religii i z reguły dotyka osoby, które w swojej medycznej historii przechodziły przez problemy psychiczne przed podróżą. Objawy najczęściej mijają po kilku dniach od opuszczenia Jerozolimy.
8. Syndrom paryski
Dolegliwość dotykająca turystów najczęściej narodowości japońskiej podczas wizyty w stolicy Francji, ale również innych francuskich miastach, jak i w miastach Hiszpanii.
Objawia się załamaniem nerwowym spowodowanym szokiem kulturowym, gdzie występują objawy fizyczne i emocjonalne takie jak derealizacja, depersonalizacja, urojenia i omamy.
Często cierpiący odkrywają, że miasto nie spełnia ich oczekiwań i obraz jest zupełnie inny od tego znanego z mediów. Syndrom paryski również może być spowodowany zbyt nadmierną ekscytacją związaną w Paryżu.
Spośród 6 milionów Japończyków, którzy każdego roku odwiedzają stolicę Francji, notuje się jedynie 20 przypadków podobnych zaburzeń. Wśród przyczyn podobnego zjawiska wymienia się także między innymi barierę językową, zmęczenie psychiczne i fizyczne oraz konfrontację z diametralnie różnymi zwyczajami kulturowymi.
9. Fuga dysocjacyjna
Zaburzenie nerwicowe charakteryzujące się niespodziewaną chęcią przemieszczania i wędrówki chorego z miejsca lub kłopotliwej sytuacji. Cierpiący nigdy nie jest świadomy i nie potrafi określić przyczyn, które doprowadziły do podróży.
Przyczyną podobnych zaburzeń może być przejście silnego stresu emocjonalnego i fizycznego, spożycie substancji psychotropowych lub choroby.
10. Zespół obcego akcentu
Cierpiący na te zaburzenia psychologiczne mówi w swoim ojczystym języku, ale z obcym akcentem. Jest to rzadka przypadłość najczęściej pojawiająca się po przebytym urazie głowy lub jakimkolwiek uszkodzeniu mózgu, a dokładnie obszaru odpowiedzialnego za mowę.
11. Syndrom sztokholmski
Stan psychiczny polegający na wytworzeniu nici sympatii i poczucia solidarności między zakładnikami i osobami porwanymi, a ich oprawcami. Podobne objawy zostały zaobserwowane u ofiar gwałtów, molestowań seksualnych.
Ciekawostką jest, że to zaburzenie psychologiczne zawdzięcza swoją nazwę sytuacji, która miała miejsce właśnie w Szwecji. W 1973 roku w Sztokholmie doszło do napadu na bank.
Zakładnicy byli przetrzymywani przez 6 dni, podczas których tak silnie emocjonalnie przywiązali się do swoich oprawców, że później odmówili zeznań przeciwko nim i nie chcieli współpracować z policją.
12. Syndrom limski
Syndrom limski to odwrotność syndromu sztokholmskiego. Tutaj to oprawcy zaczynają pałać sympatią do przetrzymywanych osób. Możliwe jest, że reakcja ta występuje na skutek poczucia winy, wyrzutów sumienia i moralnego niezdecydowania porywaczy.
Nazwa zjawiska pochodzi od napadu na japońską ambasadę w stolicy Peru w 1996 roku. Czternastu członków Ruchu Rewolucyjnego imienia Tupaca Amaru uwięziła setki zakładników w tym osobistości dyplomatyczne, polityków, generałów.
Jednak porywacze targani najprawdopodobniej wyrzutami sumienia i zrozumieniem sytuacji przetrzymywanych osób po upływie czasu zaczęli wypuszczać swoje ofiary.
13. Syndrom Stendhala
Zaburzenia psychologiczne przejawiające się niepokojem fizycznym i emocjonalnym, splątaniem, dezorientacją, a nawet halucynacjami na skutek podziwiania dzieł sztuki czy też zabytków.
Dzieje się tak w momentach, gdy budowle i dzieła są szczególnie piękne i wzbudzają silny zachwyt lub uwaga jest przesadnie skoncentrowana właśnie na danym jednym obiekcie.
Z podobnym zjawiskiem mamy do czynienia, gdy człowiek jest pod szczególnym wrażeniem pięknego miejsca w naturze i krajobrazu. Z reguły syndrom ten przechodzi sam i nie wymaga interwencji. Wystarczy wsparcie bliskich osób.
14. Zespół Diogenesa
Zespół ten charakteryzuje się skrajnym zaburzeniem osobowości polegającym na całkowitym zaniedbaniu higieny osobistej, izolacji społecznej, apatii, ale również często towarzyszy mu kompulsywne zbieractwo. Choroba szczególnie dotyka osoby w podeszłym wieku i przypisuje się to postępującej demencji starczej.
Nazwę tej przypadłości dał Diogenes z Synopy (ur. ok. 413 r. p.n.e. zm. ok. 323 r. p.n.e.) grecki filozof, minimalista i przedstawiciel szkoły cyników. Był przekonany, że celem życia jest egzystencja wolna od wszelkich dóbr materialnych i panujących zasad społecznych.
Życie powinno być zgodne z naturą odrzucając przy tym wszelkie pragnienia bogactwa, sławy, siły czy zdrowia. Jedną z zasad, które głosił była całkowita samowystarczalność i niezależność od otoczenia. Żył w beczce, potrzeby fizjologiczne załatwiał na ulicy i znany był ze swojej zuchwałości i bezczelności.
Według legendy opalającego się Diogenesa odwiedził sam Aleksander Wielki, który to zaoferował mu spełnienie każdego jego życzenia. Jedyne o co poprosił filozof to przesunięcie się ponieważ akurat zasłaniał mu słońce.
Kilka słów na koniec
Zaburzenia psychologiczne, które zostały wyżej opisane to tylko niektóre z długiej listy zadziwiających przypadłości i chorób, które nieraz wprawiają w osłupienie nie tylko nas, ale samych specjalistów i lekarzy. Mamy nadzieję, że się podobało!
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Caballo, V. E. (2010). Manual para la evaluación clínica de los trastornos psicológicos: estrategias de evaluación, problemas infantiles y trastornos de ansiedad (No. 616.89). Pirámide,.
- Fernández, M. A., Martínez-Arias, R., & Rodríguez-Sutil, C. (2000). Prevalencia de trastornos psicológicos en niños y adolescentes, su relación con la edad y el género. Psicothema, 12(4), 525-532.
- Botella, C., García-Palacios, A., Quero, S., Baños, R. M., & Bretón-López, J. M. (2007). Realidad Virtual y Tratamientos Psicológicos. MEDICINA PSICOSOMÁTICA Y PSIQUIATRÍA DE ENLACE. https://doi.org/10.1080/09602011.2015.1109525
