Znęcanie się w szkole - jak to rozpoznać?

Powinniśmy wiedzieć jakie są oznaki znęcania się w szkole. Dziecko może nie chcieć o tym rozmawiać ze względu na strach lub wstyd.
Znęcanie się w szkole - jak to rozpoznać?

Ostatnia aktualizacja: 25 lipca, 2022

Znęcanie się to jeden z najpowszechniejszych współczesnych problemów w szkołach. Z tego względu powinieneś być bardzo uważny na jakiekolwiek sygnały świadczące o tym, że Twojemu dziecku dokuczają w szkole. Znęcanie się to forma nękania lub psychologicznego i fizycznego maltretowania, które ma miejsce między dziećmi przez dłuższy okres czasu.

Tego typu zachowania zaczynają się już u dzieci w wieku 3-6 lat.

Skąd możesz wiedzieć, że Twoje dziecko jest ofiarą znęcania?

Już od wczesnego wieku to niezwykle istotne, by nauczyć swoje dzieci wartości takich jak szacunek, przyjaźń, zaufanie oraz jak nie reagować agresją jeżeli ktoś traktuje nas w nieodpowiedni sposób.

Dzieci powinny być świadome, że mogą porozmawiać o każdym problemie oraz wyrażać swoje uczucia, wątpliwości czy lęki z członkami swojej rodziny. Muszą czuć się swobodne, by zwrócić się do rodziców, rodzeństwa czy innych krewnych.

Znęcanie się nad dziećmi

Jeżeli nie masz dobrego kontaktu ze swoim dzieckiem, nigdy nie będziesz w stanie powiedzieć czy znęcanie się dotyka i jego.

Twoje dziecko może być przestraszone lub wstydzić się wyjawić tego typu sytuacje.

Możesz jednak zauważyć pewnego rodzaju zachowania, które mogą wskazywać na to, że nie wszystko jest w porządku w szkole czy w relacjach z przyjaciółmi. Znęcanie się na dzieckiem należy wykryć tak szybko, jak to możliwe.

Zachowanie świadczące o tym, że Twojemu dziecku grozi znęcanie się

Nie chce chodzić do szkoły

Twoje dziecko zaczyna wymyślać różnego rodzaju przypadłości, żeby wymigać się od pójścia do szkoły, ale kiedy zabierasz je do lekarza, jest w idealnym zdrowiu.

Powinieneś zachęcić je, by wyjaśniło dlaczego nie chce chodzić do szkoły. Zbuduj zaufanie, tak aby czuło się swobodnie rozmawiając o tym, co je boli, dlaczego źle się czuje lub dlaczego unika szkoły.

Zmiany w zachowaniu

To zmiany, które zachodzą powoli i stopniowo, dotykając osobowości dziecka. Może ono nie chcieć rozmawiać ze starszymi przyjaciółmi lub rodziną, chociaż wcześniej było bardzo otwarte. Przed pójściem do szkoły staje się nerwowe i jego nastrój gwałtownie się zmienia.

Obgadywanie w szkole a znęcanie się

Cierpi na napady złości, przemocy lub jest bardzo drażliwe

U nastoletnich chłopców czasem trudno rozróżnić tego typu zachowania oraz rozpoznać w nich znaki ostrzegawcze, ponieważ mogą to być zwyczajne fazy charakterystyczne dla tego wieku.

Mimo to, powinieneś być świadomy czy przyczyną tych zachowań nie jest przypadkiem znęcanie się w szkole.

Gubi materiały szkolne lub ubrania

Twoje dziecko może zacząć gubić osobiste przedmioty lub materiały szkolne. Znęcanie się często na tym polega. Dziecko może zacząć prosić o pieniądze tylko po to, by przekazać je tyranowi.

Szantaż jest również formą zastraszania. Iñaki Piñuel, profesor na Uniwersytecie Alcala badający przemoc psychologiczną i znęcanie się w szkołach, wyjaśnia, że w większości przypadków dzieci cierpią od psychologicznego nękania.

Dlatego najczęściej symptomy są psychosomatyczne.

Symptomy psychosomatyczne

Twoje dziecko może przejawiać różnorakie objawy fizyczne, nawet jeśli cierpi od psychologicznego nękania.

Najczęstszymi oznakami są:

  • Ból ciała przy budzeniu się
  • Zawroty i bóle głowy
  • Problemy żołądkowe oraz brak apetytu
  • Drżenie i kołatanie serca
  • Problemy ze snem
  • Pogorszenie wyników w nauce

Dziecko może stać się zdezorientowane, jeśli chodzi o program szkolny, traci koncentrację oraz uwagę.

Co powinniśmy robić jeśli wiemy, że nasze dziecko jest ofiarą znęcania się?

Jeżeli upewniłeś się, że Twoje dziecko jest ofiarą dokuczania i zastraszania, pierwszą rzeczą jest unikanie obwiniania siebie lub ich.

  • Tylko dlatego, że to się stało, nie oznacza, że jesteś złym rodzicem. Twoje dziecko powinno się czuć bezpieczne i zdrowe w swoim domu.
  • Powinno wiedzieć, że nie jest same, i że zawsze może liczyć na Twoją pomoc i wysłuchanie.
  • Jeżeli odkryjesz, że znęcanie to problem, który dotyka Twego dziecka, zachowaj spokój. Nie okazuj słabości. Twoje dziecko musi w Tobie zobaczyć determinację, pozytywne nastawienie oraz siłę charakteru. 
  • Ważne jest, aby udać się do szkoły i porozmawiać z odpowiednimi osobami. Pomogą Ci one znaleźć właściwą drogę do rozwiązania problemów.
  • Musisz być w stałym kontakcie ze szkołą, tak abyś zawsze mógł liczyć na jej wsparcie i pomoc. Dzieci uczą się lepiej w środowisku, w którym nie ma agresji.
  • Nacisk powinien być położony na tolerancję, przyjaźń oraz wzajemny szacunek, aby pomóc dzieciom stać się odpowiedzialnymi dorosłymi.
  • Twój dom to główne źródło miłości i edukacji dla Twoich dzieci. To tam uczą się swoich wartości i zachowań. 

Bądź tego świadomy i unikaj konfrontacji, jak również fizycznej oraz werbalnej przemocy, aby nie naśladowały tego gdzieś indziej.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Calderón Guerrero, G. (2020). El acoso escolar, la acción docente y la responsabilidad de la escuela. Andamios, 17(43), 345-366. http://www.scielo.org.mx/scielo.php?pid=S1870-00632020000200345&script=sci_arttext_plus&tlng=es
  • Dirección General de Familia y Menor. (2007). Atención al maltrato infantil desde el ámbito educativo (Manual para el profesional). Murcia: Consejería de Política Social, Mujer e Inmigración.
  • Moreno, R. M. E., Giménez, M. B., & Ruiz, S. Á. (2021). Elaboración de un cuestionario para identificar la formación del profesorado en relación con el bullying. Revista Internacional de apoyo a la inclusión, logopedia, sociedad y multiculturalidad, 7(2), 36-52. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=7973676
  • Piñuel, I., y Oñate, A. (2007). Mobbing escolar: Violencia y acoso psicológico contra los niños. Madrid: CEAC.
  • Sanmartín, J. (2007). “Violencia y acoso escolar”, Mente y Cerebro, 26: 12-19.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.