Zespół Doriana Graya: co powoduje tę dysmorfię?
Chociaż każdy przeżywa to inaczej, prawda jest taka, że nikt nie lubi się starzeć. Społeczna presja, by pozostawać wiecznie młodym i pięknym, jest oczywista i nieustannie nas otacza. Niektórzy potrafią zaakceptować i pokochać swój wizerunek, nawet z niedoskonałościami na każdym etapie życia. Ale inni rozwijają objawy nieprzystosowania w tym obszarze, określane jako zespół Doriana Graya.
Zjawisko to, mimo że nie figuruje w głównych podręcznikach diagnostycznych psychologii i psychiatrii, dotyka wiele osób. Szacuje się, że cierpi na nie około 3% populacji. Syndrom ten charakteryzuje się nadmiernym skupieniem na obrazie własnego ciała i silną odmową wobec starzenia się. I choć zespół Doriana Graya kojarzymy z płcią żeńską, cierpią na niego również mężczyźni.
Co to jest zespół Doriana Graya?
Zespół Doriana Graya to zjawisko społeczno-kulturowe i psychologiczne związane z presją na zachowanie młodego i atrakcyjnego wyglądu. Zespół ten po raz pierwszy opisali w 2000 roku psychiatrzy Burkhard Brosig, Joerg Kupfer, V. Niemeier i Uwe Gieler w swoim eseju The Dorian Gray Syndrome.
Jego osobliwa nazwa nawiązuje do powieści Oscara Wilda „Portret Doriana Graya”, w której bohater zaprzedaje duszę, by zachować wieczną młodość. I właśnie w ramach próżności, niedojrzałości i uwielbienia piękna rozwija się zaburzenie.
Można więc powiedzieć, że jest to zaburzenie nabyte. Nie rodzimy się więc z nim, ale narasta ze względu na społeczno-kulturowe standardy skupione na wyglądzie fizycznym. Jednak nie wszyscy ludzie mają takie same reakcje lub wykazują tego typu objawy. Najbardziej narażone są osoby z niższą samooceną oraz te, które swoje poczucie wartości opierają na wyglądzie.
Główna charakterystyka
Aby zrozumieć zespół Doriana Graya, musimy przyjrzeć się jego trzem głównym aspektom:
Zmiana postrzegania ciała
Osoby z tym zespołem są nadmiernie zaniepokojone swoim wyglądem fizycznym i wizerunkiem. Naprawdę boją się brzydoty lub deformacji ciała i wciąż na nowo przyglądają się sobie w poszukiwaniu niedoskonałości, którym mogłyby zaradzić.
Często pojawiają się objawy dysmorfii ciała, nadmierne zajmowanie się nim i zniekształcanie postrzegania tego obszaru, który jest uważany za wyjątkowo nieprzyjemny i nieproporcjonalny, podczas gdy w rzeczywistości taki nie jest.
Aby zachować piękno i młody wygląd, sięgają po wszelkiego rodzaju pomoce i kuracje, a także nadużywają leków. Na przykład:
- Regeneratory wzrostu włosów
- Leki na zaburzenia erekcji
- Leki przeciw otyłości i środki stosowane w innych celach estetycznych (takich jak rewitalizacja skóry lub zwiększenie masy mięśniowej)
- Dermatologia kosmetyczna
- Operacje plastyczne
- Nadmierne stosowanie diet i ćwiczeń fizycznych
Możesz być zainteresowany: Czynniki psychologiczne stojące za otyłością
Osobowość narcystyczna
Istnieje również tendencja do narcyzmu w poszukiwaniu wiecznej młodości oraz atrakcyjnego i doskonałego wyglądu fizycznego. Ponadto osoba może czuć się lepsza od innych pod różnymi względami, być próżna, wierzyć, że zasługuje na lepsze traktowanie lub że ma więcej praw niż inni. Krótko mówiąc, dominuje hedonizm i źle rozumiana nadmierna samooceny.
Odmowa wobec starzenia się i dojrzałości
Trzecim elementem jest odrzucenie procesu starzenia się, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Osoby cierpiące na syndrom Doriana Graya robią wszystko, co możliwe, aby uniknąć spustoszeń związanych ze starzeniem się ciała. Czują też siny i głęboki strach przed tym, by wyglądać na starsze i zniszczone wiekiem.
Z drugiej strony wykazują niechęć do dojrzewania i nadal przyjmują postawy i zachowania dziecinne i nieadekwatne do wieku. Krótko mówiąc, odrzucają wszystko, co można by uznać za dojrzałe.
Dowiedz się więcej: Ponowne zagęszczanie w celu zapobiegania przedwczesnemu starzeniu
Jak sobie radzić z syndromem Doriana Graya?
Krótko mówiąc, ludzie ci mają zniekształcony i nierealistycznie negatywny obraz swojego wyglądu fizycznego Są bardzo zaniepokojeni swoim wyglądem i odmawiają zaakceptowania własnego starzenia się. Choć może się to wydawać powierzchownym i nieistotnym syndromem, prawda jest taka, że może mieć poważne reperkusje.
Nadmierne i masowe stosowanie leków i zabiegów kosmetycznych może spowodować znaczne szkody zdrowotne. Istnieje również silne cierpienie psychiczne. Faktem jest, że starzenie się jest nieuniknione i bez względu na to, jak bardzo tego chcesz, żadne ciało nie może osiągnąć doskonałości, nie mówiąc już o utrzymaniu jej w czasie.
Zatem pustka i frustracja z tego powodu mogą prowadzić do ciągłych zaburzeń lękowych, zachowań autodestrukcyjnych i objawów depresyjnych. W rzeczywistości zaobserwowano, że epizody depresyjne i kryzysy samobójcze występują dość często w tym zespole.
Z tego powodu przy pierwszym podejrzeniu wystąpienia tego zespołu ważne jest, aby zwrócić się o profesjonalną pomoc. Istnieje kilka opcji farmakologicznych, które mogą pomóc w procesie zdrowienia. Ale zasadniczo musisz zacząć od intensywnej psychoterapii, aby pomóc osobie z poczuciem zniekształconego postrzegania ciała, niską samooceną i odrzuceniem dojrzałości.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Brosig, B., Kupfer, J., Niemeier, V., & Gieler, U. (2001). The” Dorian Gray Syndrome”: psychodynamic need for hair growth restorers and other “fountains of youth.”. International journal of clinical pharmacology and therapeutics, 39(7), 279-283.
- Osorno, D. A. (2006). El síndrome de Dorian Gray (DGS). Revista de la Asociación Colombiana de Gerontología y Geriatría, 20(4), 971-973. http://acgg.org.co/pdf/pdf_revista_06/20-4-articulo2.pdf
