Wysokie ciśnienie w oku: przyczyny i leczenie

Wysokie ciśnienie w oku jest dysfunkcją oka, które zwiększa ryzyko jaskry, co z kolei może prowadzić do całkowitej ślepoty. Najbardziej problematyczne jest to, że nadciśnienie w oku nie wywołuje żadnych objawów i zwykle pozostaje niezauważone, dopóki nie jest za późno.

Wysokie ciśnienie w oku, oznacza, że ciśnienie w gałce ocznej  jest wyższe niż normalnie. Konsekwencje tego zjawiska nie są przewidywalne. Niektóre osoby mają ten problem a jednak nigdy nie dochodzi u nich do uszkodzeń oka. Natomiast w innych przypadkach dochodzi nawet do całkowitej utraty wzroku.

Jedną z trudności, z jakimi wiąże się wysokie ciśnienie w oku jest to, że w większości przypadków zachodzi ono w sposób niezauważalny przez osobę, która go doświadcza. Nie wywołuje żadnych objawów, dopóki prawdopodobnie nie jest za późno. Jedynym sposobem uniknięcia problemu związanych z nadciśnieniem w oku są więc regularne kontrolne badania lekarskie.

Pewne grupy ludzi mają większe predyspozycje do wysokiego ciśnienia w oku. Wśród nich znajdują się, między innymi ci, u których już wcześniej wystąpił ten problem w rodzinie. Ponadto narażone są osoby z jaskrą, a także osoby powyżej 40 roku życia, z nadciśnieniem, krótkowzroczne oraz te, którzy przyjmowały sterydy od dłuższego czasu.

Co to jest wysokie ciśnienie w oku?

Gałka oczna utrzymuje pewne ciśnienie wewnętrzny, które pozwala mu prawidłowo funkcjonować i zachowywać swój kształt. Ciecz wodnista to substancja, która wypełnia przednia komorę oka i w dużej mierze odpowiada za zrównoważenie tego ciśnienia. Ta ciecz odżywia i dotlenia zarówno rogówkę jak i soczewkę.

Ciecz wodnista to przezroczysty płyn. Jeśli ilość tej cieczy w gałce ocznej pozostaje stała, ciśnienie w oku jest normalne. Ale jeśli wzrasta lub nie ewakuuje się odpowiednio, konsekwencją jest wysokie ciśnienie w oku. Następnie ciecz wodnista zaczyna naciskać nerw wzrokowy, co może powodować szereg problemów ze wzrokiem.

Gdy występuje wysokie ciśnienie w oku, ryzyko zachorowania na jaskrę wzrasta od 10 do 15 razy. Jaskra z kolei jest bardzo poważną chorobą oczu, która może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Z tego powodu nadciśnienie śródgałkowe to problem, którego nigdy nie należy lekceważyć.

Wysokie ciśnienie w oku a brak objawów

Jak wskazaliśmy wcześniej, jedną z głównych trudności z nadciśnienia śródgałkowym jest to, że w zdecydowanej większości przypadków występuje ono nie powodując żadnych objawów. Jedynym sposobem na wykrycie tego zaburzenia jest profesjonalne badanie przy użyciu urządzenia zwanego tonometrem.

Tonometr pozwala zmierzyć napięcie płynów w oku. Poziomy ciśnienia śródgałkowego (IOP) są mierzone w milimetrach rtęci (mmHg). Jeśli znajduje się w zakresie między 11-22 mmHg, ciśnienie w oku jest normalne. Jeśli jednak przekroczy ten limit, oznacza to wysokie ciśnienie w oku.

Przyczyny

Główne czynniki, które prowadzą do rozwoju nadciśnienia śródgałkowego, są następujące:

• Produkcja nadmiernej ilości cieczy wodnistej. Ciecz wodnista powstaje w części oka zwanej wyrostkiem rzęskowym. Jeśli jest ono wytwarzane w nienormalnej ilości, wzrasta ciśnienie w oku.
• Niewystarczające odprowadzanie cieczy wodnistej. Ciecz wodnista odpływa z oka przez specjalny kanał przesączania zwany kanałem Shlemma. Jeśli drenaż nie przebiega prawidłowo, napięcie w oku wzrasta.
• Wpływ leków. Niektóre leki powodują wysokie ciśnienie w oku. W szczególności zagrożenie stanowią te, które zawierają sterydy.
• Uraz oka. Uszkodzenia oka mogą prowadzić do nadmiernego wytwarzania cieczy wodnistej lub awarii drenażu.
• Choroby oczu. Zespół eksfoliacji i zespół dyspersji pigmentowej, a zwłaszcza stożek rogówki, mają tendencję do zwiększania ciśnienia w oku.

Dostępne metody leczenia

Leczenie nadciśnienia śródgałkowego odbywa się za pomocą leków, zabiegów laserowych lub interwencji chirurgicznych. Specjalista chorób oczu określi, którą metodę wybrać, zgodnie z charakterystyką każdego przypadku.

Niektóre z dostępnych metod leczenia są następujące:

• Zastosowanie leków hipotensyjnych do oczu. Są to leki zmniejszające produkcję cieczy wodnistej a także zwiększające jej drenaż. Występują w postaci kropli, które regularnie aplikuje się do oka.
• Trabekuloplastyka. Przeprowadza się ją za pomocą lasera argonowego na beleczce. Ma na celu zwiększenie przepływu cieczy wodnistej.
• Przeztwardówkowa cyklofotokoagulacja. Odbywa się ona za pomocą lasera diodowego na wyrostku rzęskowym. Zabieg zmniejsza produkcję cieczy wodnistej.
• Głęboka nieperforująca sklerektomia. Jest to perforacja białej części oka (twardówki) w celu ułatwienia drenażu.
• Irydoplastyka. Jest to laserowa metoda argonowa, która sprzyja drenażowi cieczy wodnistej.
• Irydotomia. Przeprowadza się ją również za pomocą lasera YAG lub argonu, aby ułatwić odpływ cieczy wodnistej.

Jeśli jaskra już się rozwinęła, zwykle wykonuje się interwencje, takie jak stosowanie urządzeń drenażowych lub zastawek, goniotomia, trabekuloktomia za pomocą lasera ekscymerowego lub MIGS (Minimally Invasive Glaucoma Surgery). Ten ostatni zabieg dotyczy również przypadków nadciśnienia śródgałkowegogo.