Sposoby na trądzik grudkowo-krostkowy

Gdy trądzik grudkowo-krostkowy komplikuje się, można doustnie podać izotretynoinę. Ma ona jednak pewne działania uboczne.

Trądzik grudkowo-krostkowy to jedna z odmian tego problemu. To dolegliwość skórna związana z zapaleniem gruczołów łojowych. Dochodzi to powstawania tak zwanych wągrów. To bardzo częsty problem dermatologiczny – cierpi na niego prawie 85% nastolatków.

Trądzik ma złożone przyczyny. Po pierwsze, powoduje go nadmierna produkcja sebum związana z działaniem androgenów.

Co więcej, dochodzi do zmian w obrębie sebum. Wągry powstają wskutek zaburzeń rogowacenia. Zrogowaciałe komórki łuszczą się i nie da się ich usunąć, więc tworzą złogi wraz z sebum. Do tego namnażają się bakterie Propionibacterium acnes .

W następstwie dochodzi do stanu zapalnego. Powoduje to typowe zmiany skórne. W tym artykule przyjrzymy się trądzikowi grudkowo-krostkowemu i jego leczeniu. Czytaj dalej!

Czym jest trądzik grudkowo-krostkowy?

Trądzik grudkowo-krostkowy to powszechna dolegliwość. Nie jest to poważne schorzenie, ale negatywnie wpływa na estetykę i psychikę. Dotyka ono większości nastolatków. Jednak może też pojawić się u dorosłych – zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

Trądzik grudkowo-krostkowy objawia się mieszanką grudek i krostek. Grudki to okrągłe, jednolite guzki na skórze.

Powstają wskutek zablokowania mieszka włosowego i spowodowanego tym zapalenia. Z kolei krostki wypełnione są biało-żółtawą ropą. Są większe od grudek i objęte stanem zapalnym.

Innymi słowy, dominują zaczerwienione zmiany zapalne wypełnione ropą – pryszcze. Najczęściej pojawiają się na czole, nosie i policzkach. Czasami lokują się także na plecach. Pozostają po nich blizny i przebarwienia.

Podstawy leczenia trądziku

Leczenie trądziku zależy od jego odmiany. Stosuje się zarówno leczenie miejscowe jak i systemowe. Do leczenia hiperkeratozy wykorzystuje się środki złuszczające i przeciwzapalne.

Wśród nich wyróżniają się izotretynoina, kwas salicylowy i adapalen. Izotretynoina wpływa także na produkcję sebum, podobnie jak antyandrogeny i estrogeny.

By zapobiegać namnażaniu Propionibacterium acnes stosuje się antybiotyki. Najczęściej jest to doksycyklina, erytromycyna lub klindamycyna. W trudniejszych przypadkach sięga się po metronidazol lub kortykosteroidy.

Leczenie trądziku grudkowo-krostkowego

W przypadku trądziku grudkowo-krostkowego stosuje się zwykle:

• Nadtlenek benzoilu. To substancja o działaniu antymikrobowym. Ma także właściwości przeciwzapalne. To pierwszy wybór w leczeniu trądziku, który może jednak podrażniać i wysuszać. Bakterie się na niego nie uodparniają.
• Antybiotyki stosowane miejscowo takie jak erytromycyna lub klindamycyna. Zwykle łączy się je z nadtlenkiem benzoilu.
• Antybiotyki podawane doustnie. Najczęściej stosowana jest doksycyklina. Czasami podaje się minocyklinę, tetracyklinę lub erytromycynę. Problemem jest fakt, że są one fototoksyczne, czyli podrażniają skórę przy ekspozycji na słońce. Trzeba więc ostrożnie postępować z nimi w lecie.
• Retinoidy stosowane miejscowo. Zwykle podaje się adapalen lub kwas retinowy. Nie wolno ich stosować podczas ciąży.
• Gdy przyczyną są zmiany hormonalne, korzysta się z antykoncepcji hormonalnej, kortykosteroidów lub antyandrogenów.

Gdy dochodzi do komplikacji przy trądziku grudkowo-krostkowym, podaje się izotretynoinę doustnie. To pochodna witaminy A. Dobrze wpływa na trądzik i zapobiega powstawaniu blizn. Zaleca się ją więc pacjentom, którzy słabo reagują na leczenie lub mają duże blizny.

Ma ona jednak efekty uboczne. Powoduje suchość skóry i błon śluzowych. Co więcej, nie wolno spożywać alkoholu podczas kuracji, czyli przez okres minimum sześciu miesięcy. Poza tym jest teratogenna, więc nie wolno jej podawać kobietom planującym ciążę.

Wybór leczenia zależy od stopnia zmian skórnych. Pierwszą opcją jest leczenie miejscowe, przed systemowym. Trądzik grudkowo-krostkowy zwykle jest umiarkowanie intensywny. Najczęściej stosowana kombinacja lecznicza to nadtlenek benzoilu z adapalenem lub klindamycyną.

Podsumowanie

Trądzik grudkowo-krostkowy powinno się leczyć miejscowo. Jeśli zmiany są duże, można spróbować leczenia systemowego doksycykliną lub izotretynoiną. Koniecznie należy skonsultować się przy tym z lekarzem.