Pokrzywka z zimna: czynniki ryzyka i zapobieganie

Pokrzywkę z zimna leczy się przede wszystkim lekami przeciwhistaminowymi. Są to leki, które łagodzą objawy, ale im nie zapobiegają.

Pokrzywka z zimna to reakcja skórna, która pojawia się w krótkim czasie po kontakcie z zimnem. Kiedy pojawia się to uczulenie, na skórze pojawiają się czerwone, swędzące bąble.

Z drugiej strony pokrzywka z zimna występuje częściej u młodych osób dorosłych. Zimno to jedna z 5 najczęstszych przyczyn przewlekłej pokrzywki. Zalicza się ją do rodzaju pokrzywek fizykalnych.

Jak powiedzieliśmy, pokrzywka z zimna pojawia się po ekspozycji na zimno, ale może również wynikać z kontaktu z zimnym przedmiotem, powietrzem lub zimną cieczą.

Pokrzywka z zimna jest również nazywana alergią na zimno, ponieważ jej objawy skórne pojawiają się 10-30 minut po wystawieniu dotkniętego obszaru na ten czynnik. W innych przypadkach może pojawić się w tym samym momencie.

Pokrzywka z zimna – objawy

Pacjenci cierpiący na pokrzywką z zimna mają bardzo różne objawy. Niektóre z oznak to:

• Bąble pokrzywkowe: jak sama nazwa wskazuje, będzie to charakterystyczny objaw. Czerwone, swędzące bąble pojawiają się tymczasowo na obszarach skóry narażonych na zimno.
• Gdy skóra się nagrzewa, reakcja pogarsza się.
• Obrzęk dłoni podczas trzymania zimnych przedmiotów.
• Obrzęk warg podczas spożywania zimnych potraw i napojów.

W innych przypadkach objawy nie są tak łagodne. Może pojawić się gorączka, ogólne złe samopoczucie i miejscowy ból głowy, brzucha lub stawów. Ponadto niektórzy pacjenci mają bardzo poważne objawy dotyczące części ustno-gardłowej układu oddechowego, czyli ust, głośni i tchawicy.

W przypadku długotrwałego narażenia na zimno, co może się zdarzyć podczas kąpieli w zimnej wodzie w środowisku naturalnym, pacjent może nawet doznać wstrząsu anafilaktycznego i udusić się. W takiej sytuacji bowiem przepływ powietrza jest przerwany z powodu pojawienia się obrzęku naczynioruchowego jamy ustnej i gardła.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Obecnie nie są znane dokładne przyczyny pokrzywki z zimna. W niektórych przypadkach wydaje się, że pewne osoby mają bardzo wrażliwe komórki z powodu cechy dziedzicznej, wirusa lub choroby.

Zwykle, gdy dana osoba cierpi na ten stan, zimno wyzwala uwalnianie histaminy oraz inne zaangażowane w reakcję substancje. Wszystkie one są odpowiedzialne za wywołanie objawów opisanych w poprzedniej sekcji.

Z drugiej strony istnieje szereg czynników ryzyka, które sprzyjają pojawieniu się pokrzywki. Wśród nich możemy wymienić:

• Wiek: jak widzieliśmy, najbardziej narażeni na to są młodzi dorośli.
• Nierozpoznany stan chorobowy: istnieje również wtórna nabyta pokrzywka z zimna, która może być spowodowana niezdiagnozowanym problemem zdrowotnym, takim jak zapalenie wątroby.
• Dziedziczność: Czasami pokrzywka z zimna jest dziedziczna.

Jak można temu zapobiec?

Istnieje wiele kroków, które można podjąć, aby zapobiec nawracającym epizodom uczulenia na zimno. Wśród nich polecamy szczególnie następujące:

• Porozmawiaj z lekarzem o tym, który lek przeciwhistaminowy jest najskuteczniejszy w Twoim konkretnym przypadku. W zależności od tego, co ci przepisze, postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza.
• Jeśli masz zamiar wystawiać się na zimno, chroń się odpowiednią odzieżą.
• Jeżeli idziesz pływać, najpierw sprawdź ręką, czy nie wystąpiła reakcja skórna.
• Jeśli lekarz przepisał automatyczny wstrzykiwacz epinefryny, należy go zawsze nosić przy sobie, aby zapobiec poważnym reakcjom.
• Powiedz swojemu lekarzowi o Twoim uczuleniu na zimno, jeśli masz przejść jakąś operację.

Pokrzywka z zimna – leczenie

Pokrzywkę z zimna leczy się przede wszystkim lekami przeciwhistaminowymi. Są to leki, które łagodzą objawy, ale im nie zapobiegają.

Jednak stosowanie tego typu leków nie przynosi skutecznych efektów w przypadku wszystkich rodzajów pokrzywki z zimna. Mimo to obecnie istnieją inne, bardziej specjalistyczne środki farmakologiczne, które można stosować według uznania dermatologa.

Innym środkiem terapeutycznym jest skierowanie pacjenta na zwiększenie tolerancji na zimno. Aby to zrobić, stopniowo zwiększa się jego ekspozycję na niskie temperatury. Zawsze należy to robić w szpitalu i pod nadzorem lekarza.

Należy jednak pamiętać, że najlepszym sposobem leczenia jest zastosowanie środków zapobiegawczych, unikając narażenia na zimno.