Złamanie naprężeniowe: dowiedz się, gdzie ono przede wszystkim występuje
Złamanie naprężeniowe to takie, które występuje, gdy dochodzi do niewielkiego złamania kości a przyczyna nie wiąże się z silnym uderzeniem. W tym przypadku najczęstszą przyczyną są powtarzające się ruchy lub szybki wzrost ilości lub intensywności danego ruchu.
Tego rodzaju złamania nie są łatwe do zdiagnozowania. Aby postawić poprawną diagnozę, trzeba wykonać specjalistyczne i uzupełniające testy, aby nie pomylić złamania z innymi urazami lub chorobami. Wynika to z faktu, że tego typu złamanie zwykle nie jest wykrywane na prostych radiogramach.
Osoby, które są najbardziej narażone na złamanie naprężeniowe to sportowcy. Aż 2% urazów sportowych odpowiada tego rodzaju złamaniom. Nieleczone powoduje silny i ciągły ból. Istnieje również ryzyko, że złamane elementy kości się ulegną przemieszczeniu, co powoduje dalsze komplikacje.
Co to jest złamanie naprężeniowe?
Złamanie występuje, gdy dochodzi do przerwania ciągłości w tkance kostnej. Najczęściej dzieje się tak z powodu silnego ciosu lub urazu. W przypadku złamania naprężeniowego przyczyną problemu jest osłabienie a także zmęczenie. Osłabienie następuje, gdy w organizmie istnieją niedobory składników kości. Natomiast o zmęczeniu mówimy, gdy mamy do czynienia z ciągłym nadużywaniem aktywności mięśni.
Złamanie naprężeniowe to rodzaj pęknięcia w tkance kostnej. Powstaje w wyniku powtarzających się mikrourazów lub dużego przeciążenia. Przejawia się przede wszystkim poprzez silny ból, który pojawia się podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych natomiast znika, gdy przestajemy je wykonywać.
Kości składają się w dużej mierze z kolagenu. Ten związek ułatwia proces przebudowy kości, gdy ulegną jakiemuś urazowi lub jakiejś agresji. Dzięki strukturze kolagenu uszkodzona tkanka jest wchłaniana, aby następnie uformować się ponownie w zdrowy sposób.
Ale jeśli agresja ma ciągły lub zbyt gwałtowny charakter z powodu przeciążenia, uszkodzenie przekracza zdolności organizmu do uzupełnienia kolagenu. Tak własnie dzieje się w przypadku złamania naprężeniowego z powodu przeciążenia, powtarzających się ruchów lub problemów degeneracyjnych, takich jak osteoporoza.
Zobacz także: Urazy mięśni – pięć porad, jak szybko wrócić do zdrowia
Rodzaje złamań naprężeniowych
Złamania naprężeniowe można podzielić na dwie duże grupy: niskiego ryzyka i wysokiego ryzyka. Ta klasyfikacja bierze pod uwagę takie czynniki, jak dotknięty obszar, możliwość powikłań, czas gojenia, obecność pseudoartrozy i sposób gojenia się złamania.
Przyjrzyjmy się bliżej cechom charakterystycznym każdej grupy:
- Złamania niskiego ryzyka. Są to te, które są leczone po prostu poprzez wyeliminowanie czynności powodującej obrażenia. Do tej grupy zalicza się złamania kończyn górnych, żebra, miednicy, kości udowej, piszczeli, kręgów lędźwiowych, kości strzałkowej i kości piętowej.
- Złamania wysokiego ryzyka. Ten rodzaj złamania naprężeniowego ma znaczny potencjał powikłań. Do tej grupy zalicza się złamania i uszkodzenia szyjki kości udowej, kostki piszczelowej, kości łódkowatej, kości skokowej i podstawy śródstopia.
Główne lokalizacje
Złamanie naprężeniowe może wystąpić w dużej liczbę kości w ciele, które z tego czy innego powodu podlegają wielokrotnym obciążeniom. Jednak stopa jest jednym z miejsc o największym ryzyku dotknięcia tego typu obrażeniem. Złamania naprężeniowe stopy, które najczęściej występują to:
- Złamanie drugiej kości śródstopia. Jest to najczęstsze złamanie naprężeniowe. Druga kość śródstopia odpowiada najdłuższemu palcowi. To właśnie w tej części stopy utrzymuje się największe obciążenie podczas takich sportów, jak lekkoatletyka.
- Złamanie piątej kości śródstopia. Jest to typowe dla wszystkich czynności wymagających przemieszczeń bocznych i skoków.
- Złamanie kości piętowej. Następuje podczas czynności, w których największe obciążenie wynika z oparcia ciężaru ciała na pięcie.
- Złamanie kości skokowej. Ten typ nie jest zbyt powszechny i nie jest charakterystyczny dla żadnej konkretnej działalności lub sportu. Powoduje jednak duże komplikacje i ból.
- Złamanie kostki przyśrodkowej. Jest to typowe złamanie w czynnościach obejmujących skoki i biegi na duże odległość.
Przeczytaj również: Zwichnięcie – przyczyny występowania i sposoby leczenia
Jednak stosunkowo często zdarza się, że tego typu złamania występują również w innych partiach ciała. W szczególności w kości strzałkowej, miednicy, szyi kości udowej, kościach heterotopowych stopy i nasadzie kości strzałkowej.
W zasadzie w każdej dyscyplinie sportowej występują złamania naprężeniowe, które są bardziej typowe dla danej dziedziny. Złamania śródstopia występują częściej u uczestników maratonów, piłkarzy, tancerzy i siatkarzy. W piłce ręcznej natomiast częściej występuje złamanie pierwszego żebra jest częstsze, a a kolei w golfie złamania dolnych żeber.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Torrengo, F., Paús, V., & Cédola, J. (2010). Fracturas por estrés en deportistas. Rev la Asoc argentina Traumatol del Deport, 18-23.
