Wskazówki, jak promować aktywne słuchanie u swoich dzieci
Aktywne słuchanie to technika, ale także postawa dzieci. Jako technika oznacza zdolność zwracania uwagi na to, co mówi druga osoba, bez próby jej osądzania. Jako postawa obejmuje zdolność rozumienia tego, co mówi druga osoba, przyjmując jej punkt widzenia.
Dobre wzorce komunikacji w rodzinie i poza nią obejmują nauczanie dzieci aktywnego słuchania. Kiedy rodzice je praktykują, sprawiają, że dzieci czują się dostrzeżone, zrozumiane i docenione. Utrzymywanie otwartego, uczciwego i pełnego szacunku kanału komunikacji ma fundamentalne znaczenie.
Wpajane u dzieci od najmłodszych lat, aktywne słuchanie pozwala uniknąć wielu konfliktów i nieporozumień w okresie dojrzewania.
Aktywne słuchanie u dzieci i jego znaczenie
Aktywne słuchanie jest jednym z najważniejszych elementów sprzyjających rozwojowi psychospołecznemu dzieci. Stosowanie takiej postawy rodzicielskiej wzmacnia samoocenę dzieci, a także poprawia ich samopoczucie. Ponadto stanowi solidną podstawę zdrowia psychicznego.
Ta forma słuchania implikuje wysoki poziom empatii i pozwala na głęboki kontakt z rozmówcą. Jednocześnie jest podstawowym czynnikiem rozwiązywania konfliktów poprzez dialog.
Aktywne słuchanie u dzieci to umiejętność, która rozwija się wraz z jej praktyką. Ważne jest, aby rodzice pamiętali o tym w swoim stylu wychowania. Jeśli przekażą to dzieciom, ich pociechy będą bardziej tolerancyjne, otwarte na inne sposoby myślenia i będą miały więcej narzędzi do rozwiązywania trudności.
Najlepsze wskazówki, aby promować aktywne słuchanie u swoich dzieci
Aktywnego słuchania uczy się poprzez przykład. To najlepszy sposób, aby zachęcić do takiej postawy swoje dzieci. Istnieje szereg wytycznych dotyczących komunikacji, które należy stosować, i innych, których najlepiej unikać. Zobaczmy.
1. Przyjmij psychologiczne nastawienie
Rodzice muszą mieć szczery zamiar praktykowania aktywnego słuchania ze swoimi dziećmi. Nie powinni go promować tylko dlatego, że czują, że to ich obowiązek.
Gotowość psychologiczna jest kluczem do autentycznego słuchania. Najlepiej unikać wszelkich istotnych rozmów, jeśli nastrój temu nie sprzyja.
2. Używaj mowy ciała
Język ciała pełni bardzo ważną rolę w aktywnym słuchaniu. To za pomocą mowy ciała wysyłamy istotny przekaz. Pewne aspekty, które należy wziąć pod uwagę, są następujące:
- Przyjmij pozycję ciała na poziomie dziecka: rozmowa popłynie znacznie lepiej, jeśli przyjmiesz pozycję, w której dziecko i rodzic mogą widzieć się twarzą w twarz.
- Nawiąż kontakt wzrokowy: spójrz w oczy osoby, która mówi.
- Kontakt fizyczny: trzymanie dziecka za rękę lub dotykanie jego ramienia wysyła wiadomość o czułości i zaufaniu.
- Zwracaj uwagę na mowę ciała dziecka: mały człowiek również komunikuje się za pomocą mimiki i gestów.
Możesz być zainteresowany przeczytaniem również tego artykułu: Wskazówki, jak pomóc dzieciom tolerować frustrację
3. Zadawaj pytania otwarte
Pytania otwarte pomagają rozjaśnić komunikację, zarówno dla mówcy, jak i słuchacza. Z kolei pytania zamknięte ograniczają i zawężają rozmowę. Lepiej jest zapytać dziecko “co masz na myśli przez…?”, niż “czy masz na myśli, że… “.
4. Parafrazowanie i podsumowywanie
Parafrazowanie oznacza cytowanie drugiej osoby w słowach podobnych do tych, których użyła. Jest to sposób na pokazanie, że zwracasz uwagę na to, co się mówi i starasz się to zrozumieć.
Podobnie podsumowanie tego, co zostało powiedziane, jest dobrym sposobem na ukierunkowanie dialogu na bardziej efektywną komunikację. Oba narzędzia są bardzo przydatne w aktywnym słuchaniu dzieci.
Podoba Ci się ten artykuł? Możesz również przeczytać: Napady złości u dzieci – jakich zwrotów unikać?
5. Uśmiechnij się i kiwnij głową
Dzieci są bardzo wrażliwe na mimikę swoich rodziców i wszelkich osób z autorytetem. Pokazywanie uśmiechu i kiwanie głową to sposób na potwierdzenie i zaakceptowanie tego, co mówi. Taka milcząca aprobata jest dla dziecka niezbędną podstawą do szczerego i pewnego wyrażania tego, co myśli i czuje.
6. Unikaj przerw i zakłóceń
Aktywne słuchanie nie może mieć miejsca w kontekście, w którym występują przerwy lub rozproszenia. Telefon i inne urządzenia nie są więc mile widziane w takiej rozmowie.
7. Nie oceniaj ani nie pomniejszaj doświadczeń
Podstawą aktywnego słuchania jest wyrzeczenie się sądów wartościujących.
Chodzi o to, aby zobaczyć rzeczywistość z punktu widzenia drugiej osoby. Nie kwalifikuj jej jako dobrej lub złej. Nie powinieneś też bagatelizować znaczenia tego, co czuje lub myśli dziecko.
8. Nie rób wyrzutów ani nie przerywaj
Wygłaszanie wykładów lub mówienie dziecku, co nam się w nim nie podoba, to doskonały sposób na zerwanie komunikacji i zrażenie go. Natomiast aktywne słuchanie to coś zupełnie przeciwnego.
Wielu rodziców, dla rzekomego dobra swoich dzieci, inicjuje z nimi rozmowę, ale ciągle je poucza. To nie jest właściwe podczas rozmowy, podobnie jak przerywanie im, kiedy mówią.
9. Nie kontrargumentuj
Jeśli dziecko mówi coś, z czym rodzic się nie zgadza, wyjściem nie jest zbicie tych argumentów, ale próba zrozumienia jego punktu widzenia. Rozpoczęcie polemiki przenosi dialog na błędne tory.
Zamiast promować aktywne słuchanie, kontrargumenty prowadzą jedynie do pogłębiania różnic. Być może nawet czynią je niemożliwymi do pokonania.
10. Unikaj „syndromu eksperta”
„Syndrom eksperta” pojawia się, gdy rodzic przyjmuje postawę proponowania dzieciom rozwiązań, jeszcze zanim zrozumie problem. Ma miejsce również wtedy, gdy dorośli starają się działać jako psychologowie, wyjaśniając dzieciom przyczyny ich zachowań i mówiąc im, jak powinny je rozumieć i co powinny robić.
Kwestia praktyki i usposobienia
Rodzice są lustrem dla swoich dzieci. Poza tym, co mówią, dzieci będą brać pod uwagę to, co robią ich rodzice. Dlatego, aby wspierać aktywne słuchanie u dzieci, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest uwewnętrznienie jej zasad i zastosowanie ich.
Aktywne słuchanie nie jest odosobnionym aktem, ale procesem. W rodzinach, w których istnieje już dobra komunikacja, technika ta wzmacnia się i pogłębia. Im częściej jest praktykowana, tym bardziej staje się naturalna.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Barlet, X. (1990). Los padres siempre quieren a sus hijos. Revista de Logopedia, Foniatría y Audiología, 10(1), 15-21.
- Lasso, E. L. (2011). El lenguaje corporal y la comunicación: una mirada desde la Educación Física. Instituto de Investigación en Educación (IEDU).
- Naranjo, M. G. M. (2018). Escucha activa y empática. Editorial Elearning, SL.
