Syndrom dobrej dziewczynki: miła i posłuszna, ale nieszczęśliwa

Syndrom dobrej dziewczynki prowadzi kobiety do oderwania od siebie samej, aby zadowolić i troszczyć się o innych. Dowiedz się, jak może to na Ciebie wpływać.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 11 lutego, 2023

Bardzo wiele kobiet uważa, że całe życie starały się zadowolić innych. Niektóre, popychane emocjonalnym wyczerpaniem, w pewnym wieku uświadamiają sobie swoją sytuację i decydują się na zmiany. Jednak innym nie udaje się nawet dostrzec, jak szkodliwa i niesprawiedliwa jest ich sytuacja. Dlatego dzisiaj chcemy z Wami omówić syndrom dobrej dziewczynki.

Ten zespół występuje u kobiet i dziewcząt, które nauczyły się być zawsze pomocne, uprzejme i uległe. Jednak w swoim dążeniu do zadowolenia wszystkich zatraciły siebie.

Są to dorosłe osoby, które nie są w stanie powiedzieć „nie”, wyrazić sprzeciwu lub domagać się swoich praw, nie są w stanie się bronić i stawiać na pierwszym miejscu swoich potrzeb. Jeśli brzmi to znajomo, zapraszamy do dalszej lektury.

Syndrom dobrej dziewczynki ma swój początek w dzieciństwie

Chociaż te cechy (niska samoocena, niska asertywność, uzależnienie emocjonalne) mogą występować również u chłopców, syndrom dobrej dziewczynki jest odzwierciedleniem nierównego wychowania, jakie tradycyjnie otrzymywały kobiety.

Chłopcy od urodzenia otrzymują przesłanie, że powinni być silni, niezależni i ambitni. Z drugiej strony dziewczynki zachęca się do bycia grzecznymi, posłusznymi, cichymi i uległymi. Zawsze są zachęcane do zaangażowania się w swoje relacje, do rozumienia i współczucia oraz do zdobycia przychylności innych poprzez dostosowanie się do tego, czego od nich oczekują

W ten sposób uczą się tłumić swój gniew i smutek, a także sprzeciw i krytyczne opinie. W tym celu zakładają maskę dobroci i łagodności, która kończy się więzieniem.

To w dzieciństwie kształtuje się osobowość, wtedy uczymy się zachowań i strategii społecznych, uczymy się też radzić sobie ze swoimi emocjami. Z tego powodu, gdy wyrażenie indywidualności od początku podlega tłumieniu, kobiety te ponoszą poważne konsekwencje w swoim dorosłym życiu.

Oznaki i objawy wskazujące na syndrom dobrej dziewczynki

Jeśli jesteś kobietą lub identyfikujesz się jako kobieta, prawdopodobnie również żyjesz według tych parametrów i nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo są one szkodliwe. Zwróć więc uwagę na następujące oznaki, aby zidentyfikować, czy masz syndrom dobrej dziewczynki:

• Czujesz, że twoje szczęście zależy od twoich relacji społecznych. Kiedy bliska osoba się oddala, natychmiast zaczynasz się niepokoić, zaczynasz zastanawiać się, co zrobiłaś źle i starasz się wszelkimi sposobami to naprawić.
• Jesteś pomocna, hojna i uczynna. Zawsze jesteś dostępna dla innych. Starasz się ułatwić im życie i rozwiązać ich problemy. Nie jesteś w stanie odrzucić próśb osób wokół ciebie, nawet jeśli jest to sprzeczne z twoimi życzeniami lub preferencjami.
• Trudno ci wyrażać opinie, zwłaszcza jeśli jest to sprzeczne z opiniami innych. Boisz się odrzucenia i konfliktu, dlatego zawsze unikasz denerwowania lub przeszkadzania innym.
• To, co o tobie myślą inni, bardzo cię martwi, a nawet może kontrolować twoje życie. Nie pozwalasz sobie na wyrażanie złości ani popełnianie błędów.
• Zawsze stawiasz siebie na ostatnim miejscu. Trudno ci domagać się własnych praw, bronić się i dochodzić swoich przywilejów. Jeśli to robisz, natychmiast czujesz wielki ciężar winy.

Jak przezwyciężyć bezwładność syndromu dobrej dziewczynki?

Kobiety, które cierpią na syndrom dobrej dziewczynki, żyją w oderwaniu od siebie, nie wiedzą kim są i nie pozwalają sobie na odkrycie lub wyrażenie tego. Są ukształtowane według potrzeb i pragnień innych. Bez zewnętrznej aprobaty czują się zagrożone.

Powoduje to poczucie nieszczęścia, niezadowolenia, strach i emocjonalne wyczerpanie. Wpływa również na postępy w pracy, samopoczucie jednostki i wszystkie jej relacje.

Dlatego od momentu, gdy zdamy sobie sprawę, że możemy cierpieć na syndrom dobrej dziewczynki, ważne jest, aby wprowadzać zmiany. W związku z tym możesz zacząć od poniższych wskazówek.

Syndrom dobrej dziewczynki – zmiany krok po kroku:

• Przedefiniuj swoje priorytety. Musisz zacząć od tego, że otrzymałaś nieodpowiednie wychowanie, więc Twoim zadaniem będzie oduczenie się tego, czego się nauczyłaś i wyznaczenie nowych przekonań i celów. Miej świadomość, że priorytetem dla Ciebie musi być bycie sobą. Przypominaj sobie każdego dnia o znaczeniu obrony, doceniania i szanowania samej siebie.
• Nawiąż kontakt ze swoimi emocjami. Kiedy żyjemy, uznając za nasz emocjonalny kompas zdanie innych, oddalamy się od własnych odczuć. Zacznij więc zwracać uwagę na to, co czujesz w każdej chwili i akceptuj każdą emocję, która do ciebie przychodzi. Nie tłum ich i nie osądzaj siebie za to, że czujesz się w jakiś szczególny sposób. Masz do tego prawo.
• Wyraź siebie. Nie ukrywaj swojej niechęci, niezgody lub niezadowolenia. Zanim zaakceptujesz opinie innych, użyj krytycznego myślenia i zadaj sobie pytanie, co naprawdę myślisz. Pozwól sobie to wyrazić bez strachu, bez względu na to, jak nieprzyjemne może być na początku.
• Asertywnie proś o to, czego potrzebujesz i wymagaj szacunku. Dotyczy to zarówno miejsca pracy, jak i sfery towarzyskiej i romantycznej. Nie koncentruj się na próbach zadowolenia innych.
• Porzuć rolę zbawiciela. Twoim zadaniem nie jest rozwiązywanie problemów innych osób, ułatwianie im życia, jeśli cię o to nie poproszą. Podobnie nie musisz znosić impertynencji lub braku szacunku, bez względu na to, jak bardzo ich kochasz.

Możesz się wyzwolić przezwyciężając syndrom dobrej dziewczynki

Nie będziemy cię okłamywać: zmiana wzorców mentalnych programowanych przez tyle lat nie jest łatwym zadaniem. Za każdym razem, gdy spróbujesz wprowadzić zmianę, pojawi się strach – przed niezadowoleniem innych, a tym samym przed utratą sympatii otaczających cię osób. Czasami poczujesz się winna i wycofasz się. Musisz jednak wytrwać dalej. Nie poddawaj się.

Każdego dnia masz wiele okazji, aby wprowadzić te nowe postawy w życie. Za każdym razem gratuluj sobie tych wysiłków. Na szczęście ponowne nawiązanie więzi z samą sobą będzie tak satysfakcjonujące i wyzwalające, że będziesz chciała to robić dalej. I w ten sposób odzyskasz i uratujesz jedyne życie, które naprawdę możesz ocalić – twoje własne.