Spożywanie warzyw - co robić, gdy dzieci odmawiają ich jedzenia
Dzieci, które nie chcą jeść warzyw jest bardzo dużo. Ich reakcje na te pokarmy są zawsze identyczne: marszczą nos, odwracają głowę, marszczą brwi lub grzebią w talerzu, dopóki nie znajdą czegoś atrakcyjnego dla ich podniebienia.
Niektórzy rodzice postrzegają te zachowania jako znak, że ich pociechy są rozpuszczone, ale niechęć do warzyw po prostu jest u nich naturalna. Istnieją czynniki organiczne, które ją wyzwalają; są nawet przyczyny mające podłoże ewolucyjne. W przeciwieństwie do tego co sądzimy – odrzucenie warzyw jest bardziej związane z ich kolorem niż ze smakiem.
Należy stopniowo uświadamiać dzieciom, dlaczego spożywanie warzyw jest konieczne dla ich zdrowia.
Mechanizmy obronne mózgu dotyczące warzyw
Mózg jest wynikiem transformacji tysięcy lat i wciąż posiada mechanizmy obronne pomagające chronić żywe istoty przed skażonymi i trującymi środkami. To tłumaczy, dlaczego niektóre jaskrawo zabarwione pokarmy, takie jak warzywa, zapalają w mózgu czerwone światełko, instynktownie wywołując do nich niechęć.
Pod względem kolorów, odcienie zieleni i pomarańczy w posiłkach powodują niechęć u małych dzieci. To dlatego wiele z nich w wieku od trzech do pięciu lat zaakceptuje znacznie szybciej ziemniaki niż brokuły czy brukselkę.
Chociaż działania te są częścią naturalnego procesu wzrostu u dziecka, obowiązkiem rodziców jest wspieranie stopniowego włączania tych produktów, które stanowią największe źródło błonnika, minerałów i witamin.
Wysoka wrażliwość
Wykazano, że wrażliwość na smaki jest ściśle związana z czynnikami genetycznymi. Percepcja smaku i węchu jest bardzo rozwinięta w pierwszych latach życia, dlatego wiele dzieci wykazuje trudności w tolerowaniu pokarmów innych niż mleko matki lub mleko dla niemowląt.
Do tego należy dodać niski poziom kalorii, które mają warzywa oraz ich gorzki smak, który charakteryzuje większość z nich. Wszystko to przyczynia się do tak zwanej neofobii pokarmowej (instynktownego odrzucania pokarmu).
Utrata receptorów lub ich niezdolność do przekształcania bodźców smakowych i węchowych w sygnały nerwowe powoduje, że wrażliwość ta ustaje wraz z upływem czasu.
Zobacz także: Nadwrażliwość emocjonalna – efekt uczuciowej gąbki
Wypróbuj pyszne opcje
Dzieci, które odrzucają warzywa, nie doceniają ciemnych warzyw liściastych, takich jak boćwina, bakłażan, szpinak, ogórki i rzodkiewki. Tolerują nieco lepsze słodkie ziemniaki, dojrzałe pomidory i te o większej zawartości słodyczy.
Pozytywne w tym wszystkim jest to, że tak jak mózg jest przygotowany na wykluczenie rzeczy, które mogą stanowić zagrożenie, może również zmieniać się poprzez doświadczenie lub częste wdrażanie do pewnych nawyków.
Dlatego eksperci twierdzą, że aby przezwyciężyć “pogardę” dla warzyw, należy zachęcać dziecko do próbowania wykwintnych potraw, które zawierają ten sam smak od 12 do 14 razy. Tylko wtedy mózg wykluczy ryzyko toksyczności.
Spożywanie warzyw – jak radzić sobie z dziećmi, które je odrzucają
Najgorszym błędem jaki mogą popełnić dorośli jest namawianie do odrzucenia żywności. Dzieci, które rezygnują z warzyw, będą rosły pozbawione odpowiednich proporcji potasu, sodu, magnezu, wapnia i witaminy K.
Ponadto otrzymają one niewielką ilość przeciwutleniaczy i witaminy A, które zapewniają dobre zdrowie skóry, tkanek i błon śluzowych. Nie dostarczą również organizmowi odpowiedniej ilości węglowodanów, niezbędnej do zapobiegania schorzeniom jelitowym i zaparciom.
Każde dziecko ma swoje własne upodobania w kwestii jedzenia i chociaż nie umrze z głodu, wyeliminowanie niechęci do jedzenia warzyw jest konieczne.
Przeczytaj również: Warzywa kapustne – 5 sposobów na odchudzanie
Wskazówki do rozważenia
- Nauczaj poprzez przykład, namawiaj do próbowania jedzenia razem z rodziną.
- Nie włączaj zbyt często nowej żywności. Idealna częstotliwość to co dwa dni.
- Weź pod uwagę, że różnorodność i kolory nie pomagają. Dobrym wyborem jest zapewnienie chociaż jednego warzywa, przynajmniej podczas pierwszego etapu.
- Nie zmuszaj dzieci do jedzenia dużych porcji. Najlepiej będzie zacząć od niewielkiej ilości
- Zmieniaj wersje. Jeśli dziecko nie toleruje warzywa samego w sobie, możesz dodać je do przepisu, który mu odpowiada. Soki i ciastka nie są najlepszymi opcjami.
- Potnij warzywa na małe kawałki. Radość z tego, że wolno im będzie jeść rękami, przyciągnie uwagę.
- Unikaj presji, kar i gróźb.
- Zawsze dodawaj warzywa po trzecim roku życia i przyzwyczajaj dzieci do ich próbowania.
- Wykorzystaj apetyt. Jeśli dziecko będzie głodne, to bardzo możliwe, że zje warzywa.
- Zachowaj cierpliwość i spokój, zawsze stosuj pozytywne wzmocnienie zamiast robienia awantury.
- Stosuj słowne nagradzanie. Zwroty takie jak “dobra robota”, “zobacz jak szybko rośniesz” mogą zmotywować dziecko.
- Nie wprowadzaj jedzenia zbyt wcześnie i nagle.
Te sugestie zwykle dają dobre wyniki. Mogą nie mieć zastosowania do wszystkich warzyw, ale jest mało prawdopodobne, aby dziecku przypadły do gustu wszystkie gatunki warzyw; trzy lub cztery na początek mogą być wystarczające.
Należy pamiętać, że każdy proces wymaga czasu, a abstrahując od nagradzania czy oceniania, dziecko powinno nauczyć się, że należy jeść zdrowo z własnej inicjatywy i dla dobrego samopoczucia.
