Kryzys epileptyczny: czym jest i jak postępować

Padaczka to przewlekła, niezakaźna choroba mózgu, która dotyka ludzi w każdym wieku. Ponadto na całym świecie cierpi na nią około 50 milionów ludzi, a około 80% pacjentów żyje w krajach o niskich i średnich dochodach.

Wyjaśnimy, czym jest kryzys epileptyczny i jak możesz zapewnić osobie bezpieczeństwo, dopóki napad nie zakończy się sam.

Czym jest kryzys epileptyczny?

Z definicji kryzys epileptyczny to zbiór różnorodnych objawów. Od tych, które mogą pozostać niezauważone po te, które popularnie nazywamy napadami: uogólnione skurcze ciała z utratą przytomności.

Co ciekawe, objawy te wynikają z tego, że grupa neuronów w naszym mózgu decyduje się jednocześnie na aktywację i nadmierną i nienormalną aktywność. Możemy wyróżnić dwa rodzaje napadów padaczkowych:

• Ostry napad objawowy: uraz na zewnątrz lub wewnątrz naszego mózgu powoduje kryzys. Uraz mózgu, choroba naczyniowo-mózgowa, infekcja mózgu, gorączka, zatrucie lub brak równowagi soli i cukrów we krwi mogą powodować tego typu kryzys.
• Napady niesprowokowane: powszechnie znane jako padaczka. 6 na 10 osób z napadami jest spowodowanych padaczką bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny.

Według ILAE (International League Against Epilepsy) padaczka to zmiana w mózgu, która predysponuje daną osobę do więcej niż jednego napadu padaczkowego w ciągu życia. Ma to konsekwencje na poziomie neurologicznym, psychologicznym i społecznym. Oznacza to, że każdy z nas może mieć napady, ale nie u każdego rozwinie się epilepsja.

Kryzys epileptyczny: rodzaje, oznaki i objawy

Przede wszystkim należy wiedzieć, że istnieją dwa główne typy napadów padaczkowych: napady uogólnione i napady częściowe lub ogniskowe.

Kryzys ogólny

Niestety, nienormalna aktywność występuje w całym mózgu i zwykle prowadzi do utraty przytomności:

• Nieobecność: zwykle występuje u dzieci i młodzieży. Osoba traci świadomość na kilka sekund, bez żadnych innych objawów klinicznych, zwykle nie odpowiada, jest odłączona od otoczenia. Nie traci przytomności ani nie ma skurczów mięśni. Po prostu przerywają to, co robią i się wyłączają.
• Napady miokloniczne: ten rodzaj uogólnionego kryzysu nie powoduje utraty przytomności. To skurcze mięśni kończyn, zwykle obu rąk.
• Napad toniczny: pojawia się jako pojedynczy nagły skurcz toniczny. Ciało staje się sztywne jak deska z utratą przytomności.
• Napad toniczny kloniczny: to jest to, co zwykle kojarzymy z napadem padaczkowym. Najpierw pojawia się faza skurczu tonicznego, a po niej następują skurcze mięśniowo-kloniczne. Zawsze towarzyszy mu utrata przytomności. Często boczna część języka jest obgryzana i następuje rozluźnienie zwieracza. Zwykle trwa od 1 do 2 minut, a następnie następuje okres kilkuminutowego zamieszania.

Napady częściowe lub ogniskowe

W tym przypadku nienormalna aktywność występuje tylko w określonej grupie neuronów. W zależności od obszaru dotkniętego chorobą mamy pewne objawy, na przykład halucynacje wzrokowe i węchowe, drżenie jednej ręki.

Napady padaczkowe mogą być uogólnione lub zogniskowane.

Jak postępować?

Jeśli jesteśmy świadkami kryzysu epileptycznego należy wykonać następujące czynności:

• Ostrożnie połóż osobę na ziemi lub w miejscu, w którym nie ma twardych ani ostrych przedmiotów. Głowa powinna być na czymś gładkim i płaskim.
• Musisz obrócić osobę na bok, aby poprawić dynamikę oddechu.
• Poluzuj przedmioty, które mogą znajdować się na szyi, ponieważ są niebezpieczne w trakcie wykonywania ruchów.
• Pozostań z tą osobą, aż kryzys się skończy.

Czego nie powinniśmy robić?

Ważne jest też wiedzieć, jakie środki ostrożności należy podjąć, aby nie popełniać błędów, które komplikują stan osoby. Priorytetem nie jest podejmowanie prób resuscytacji.

Nie należy trzymać osoby podczas napadu padaczkowego ani wkładać przedmiotów do ust próbując chwycić język. Najlepiej, aby podczas kryzysu osoba chora była odwrócona na bok, aby uniknąć połknięcia języka.

Nie należy też bezpośrednio po tym podawać osobie jedzenie, ani płynów. Przynajmniej dopóki nie potwierdzimy, że poszkodowany jest w pełni świadomy.