Lekarstwa przeciwlękowe - Twój przewodnik
Lęk staje się problemem, kiedy reakcja jest zbyt silna w odniesieniu do sytuacji. Istnieją lekarstwa przeciwlękowe, które mogą temu zaradzić.
Lęk to naturalny stan, którego doświadczają ludzie w reakcji na jakiekolwiek fizyczne lub psychologiczne zagrożenie. Ale staje się on problemem, kiedy reakcja ta jest zbyt silna w odniesieniu do sytuacji, która była jej przyczyną. Może się też to przerodzić w patologiczny stan, któremu są w stanie ulżyć tylko lekarstwa przeciwlękowe.
Nie istnieje żadna wyraźna granica między zwyczajnym lękiem a problemem patologicznym. Jednak moglibyśmy rzec, że zostaje ona przekroczona, kiedy symptomy zaczynają wpływać na nasze codzienne czynności i samopoczucie.
Pamiętaj, że po leki przeciwlękowe należy sięgać tylko po konsultacji z lekarzem.
Oblicza lęku
Niepokój i lęki to zaburzenia, które są coraz bardziej popularne na całym świecie. Na przykład liczba ludzi cierpiących na depresję i lęki wzrosła od 416 do 615 milionów w latach 1990-2013.
Zatem, aby zrozumieć dlaczego niektóre leki są bardziej stosowne niż inne, powinniśmy rozróżnić dwa podstawowe rodzaje lęków:
1. Niektóre lęki opierają się głównie na strachu, włączając ataki paniki, fobię społeczną oraz inne.
2. Inne lęki mają bardziej ogólną naturę, pojawiają się bez wyraźnej przyczyny.
Przeczytaj również: Depresja – 6 aspektów choroby, które powinnaś poznać
Lekarstwa przeciwlękowe
Po pierwsze, lekarstwa przeciwlękowe łagodzą lub powstrzymują objawy lęku i niepokoju bez efektu uspokajającego lub usypiającego.
Z drugiej strony, benzodiazepiny są idealnym lekiem na lęki, ponieważ mimo iż mogą działać usypiająco, jeśli spożywane są w większych ilościach, skutecznie radzą sobie z lękiem stanowiąc jednocześnie niskie zagrożenie dla pacjenta.
Jednakże lekarstwa przeciwlękowe tego rodzaju posiadają tą wadę, iż mogą spowodować skutki uboczne, takie jak utrata pamięci, uzależnienie oraz nietolerancję fizyczną.
Dodatkowo, leki te muszą być połączone z odpowiednim podejściem psychologicznym do leczenia. W ostatniej dekadzie, lekarstwa przeciwlękowe przeszły od tradycyjnych środków nasennych do bardzo szerokiego wyboru leków.
Są one stosowane również w celu leczenia innych zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego.
Benzodiazepiny
Pierwszym benzodiazepinem był chlordiazepoksyd otrzymany w 1961. Tego rodzaju leki działają poprzez wybiórcze łącznie się z receptorami GABA. Dodatkowo, neuroprzekaźniki pośredniczą w hamowaniu ośrodkowego układu nerwowego.
Dlatego benzodiazepiny ułatwiają otwieranie kanałów chlorkowych aktywowanych przez GABA oraz wzmacniają ich efekt wstrzymujący. Ponadto delikatnie uspokajają, rozluźniają mięśnie oraz mają efekt przeciwdrgawkowy.
Co więcej, benzodiazepiny stosuje się też do leczenia ostrych przypadków lęków. Zasadniczo są skuteczne, jeśli chodzi o ataki paniki oraz są stosowane jako lewatywy dla dzieci z epilepsją. Rozróżniamy kilka typów tych lekarstw, w zależności od czasu działania:
- Krótkotrwałe benzodiazepiny: midazolam, trazolam
- O średnim czasie działania: alprazolam, bromazepam, lorazepam, lormetazepam
- Długotrwałe: klobazam, klorazepan, diazepam, chlorodiazepoksyd
Co więcej, organizm łatwo przyswaja powyższe leki. Jednakże lekarstwa przeciwlękowe mogą współdziałać z lekami psychotropowymi, alkoholem, barbituranami, środkami nasennymi oraz lekami przeciwalergicznymi.
U osób starszych powinny być dozowane ostrożnie, aby uniknąć nagromadzenia się ich w organizmie.
Starszym osobom zaleca się podawanie lorazepamu, oksazepamu i temazepamu.
Główne skutki uboczne tych lekarstw to:
- Zawroty głowy
- Zamęt
- Amnezja
- Zaburzenia koordynacji ruchowej
Ponadto, wszystkie benzodiazepiny mogą doprowadzić do zawyżonej tolerancji (stopniowe zwiększanie dawki wymaganej do tego, by spowodować taki sam efekt) oraz uzależnienia. To dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki u pacjenta, którego leczenie ma dobiec końca.
Warto zaznaczyć, że przedawkowanie benzodiazepinów jest stosunkowo mniej niebezpieczne niż nadmierne spożycie innych leków przeciwlękowych. Może jednak znacząco spowolnić oddychanie.
W tej sytuacji najlepszy będzie fluamzenil. Lekarze stosują go, aby odwrócić podobny efekt w wyniku zatrucia alkoholem.
Buspiron
Buspiron to lek przeciwlękowy z klasy receptorów serotoniny 5-HT1a. Może pomóc leczyć generalne stany lękowe, lecz nie fobie, ani lęki społeczne. Nie posiada on efektu nasennego, przeciwdrgawkowego ani rozluźniającego mięśnie.
Dodatkowo, nie wchodzi on w interakcje z wieloma lekarstwami. Jego głównymi skutkami ubocznymi są mdłości, zawroty głowy, ból głowy oraz zniecierpliwienie.
Antydepresanty na lęki
Te lekarstwa przeciwlękowe są skuteczne jeśli chodzi o generalne zaburzenia lękowe, fobie oraz lęk społeczny. Poza tym trójcykliczne leki przeciwdepresyjne i inhibitory monoaminooksydazy (MAOI) posiadają więcej skutków ubocznych, ale mogą być również stosowane.
Dodatkowo, w tej klasie leków znajdziemy również inne, które powszechnie stosowane są w leczeniu lęków:
- Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna czy sertralina.
- Oraz inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny oraz noradrenaliny (SNRI), takie jak wenlafaksyna czy duloksetyna
Przeczytaj także artykuł: Amaksofobia, czyli strach przed prowadzeniem auta
Leki przeciwpadaczkowe
Dodatkowo, leki przeciwpadaczkowe takie jak gabapentyna, pregabalina, kwas walproinowy oraz lewetyracetam są równie skuteczne w leczeniu ogólnych stanów lękowych.
Nietypowe leki przeciwpsychotyczne
Niektóre nietypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak olanzapina, rysperydon, kwetiapina i zyprasydon są skuteczne w leczeniu niektórych form lęków, włączając zespół stresu pourazowego.
Leki beta-adrenolityczne
Propranolol to lek szeroko stosowany w łagodzeniu niektórych form lęków. W szczególności sprawdza się w leczeniu fizycznych objawów, takich jak pocenie się, dreszcze oraz wysokie tętno.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Belmonte Trigueros, R., González Piqueras, J.C., and Dualde Beltrán, F. (2006). Ansiolíticos e hipnóticos. In Manual de Psicofarmacoterapia, J.M. Cámara Teruel, C. Cañete Nicolás, and F. Dualde Beltrán, eds. (Entheos), pp. 57–91.
- Casamitjana, N. (2017). Medicamentos ansiolíticos.
- Danza, Á., Cristiani, F., and Tamosiunas, G. (2009). Riesgos asociados al uso de Benzodiazepinas. SCIELO 31, 103–107.
- Sáiz Martínez, P.A., Sáiz Martínez, P.A., Sáiz Martínez, P.A., Treviño, L.J., Treviño, L.J., Díaz Mesa, E.M., Díaz Mesa, E.M., García-Portilla González, M.P., García-Portilla González, M.P., García-Portilla González, M.P., et al. (2014). Patología dual en trastornos de ansiedad: Recomendaciones en el tratamiento farmacológico. Adicciones 26, 254–274.