Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego
Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego, znana również jako płaskostopie nabyte w dorosłości, to patologia, która dotyka ścięgno mięśnia piszczelowego tylnego. Jeśli wystarczająco szybko wprowadzi się właściwe leczenie, zazwyczaj istnieje duża szansa powrotu do zdrowia.
Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego to uraz ścięgna, który wywołuje ból i opuchliznę oraz ogranicza zakres ruchu. Dotyka ścięgna znajdującego się w mięśniu piszczelowym tylnym, który odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu kostki i stopy.
Mięsień piszczelowy tylny to podłużny mięsień znajdujący się w nodze, umieszczony w łydce. Jego przyczep biegnie od kości piszczelowej, kości strzałkowej i błony międzykostnej (która łączy obie te kości) w kierunku dolnej części.
Mięsień biegnie dalej w formie ścięgna, przechodząc za kostką piszczelową, która znajduje się wewnątrz kostki. Następnie wchodzi do kości łódkowatej, która znajduje się nad podbiciem stopy.
Istnieje również przyczep w kościach klinowatych oraz trzech centralnych kościach śródstopia, które znajdują się z przodu stopy. Widzisz więc, że mięsień i ścięgno zajmują znaczącą część stopy i kostki. Właśnie dlatego jego właściwe funkcjonowanie odgrywa tak znaczącą rolę.
Na czym polega tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego?
Jak już nadmieniliśmy, tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego to uraz ścięgna noszącego tą samą nazwę.
Słowo tendinopatia to ogólny termin odnoszący się zarówno do zapalenia ścięgien, jak i przewlekłego zapalenia ścięgien bez cech zapalnych. Dlatego też mówiąc o tendinopatii mięśnia piszczelowego tylnego odnosimy się do obu tych urazów.
Zapalenie ścięgna polega na opuchliźnie ścięgna, zaś przewlekłe zapalenie ścięgien bez cech zapalnych to degeneracyjny proces polegający na tym samym. Jednak wielu badaczy uznaje termin zapalenie ścięgna za nieprecyzyjny w tym przypadku, preferując stosowanie terminu tendinopatia.
Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego wywołuje poważne ograniczenia w ruchu stopy i kostki. Dzieje się tak ponieważ mięsień piszczelowy łydki pełni ważne funkcje, takie jak:
- Podeszwowe zginanie stopy. To ruch, który opuszcza czubek stopy.
- Supinacja kostki. Kiedy podeszwa stopy jest kierowana do środka i do góry.
- Podczas spoczynku stopy na ziemi mięsień piszczelowy tylny hamuje pronację i wewnętrzną rotację kości piszczelowej. Innymi słowy, nie pozwala, aby noga przechylała się do środka.
Przeczytaj również: Zapalenie ścięgna? 7 naturalnych metod przynoszących ulgę
Przyczyny tendinopatii
Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego to uraz, który pojawia się w wyniku przeciążenia. Dotyka głównie biegaczy i osoby uprawiające trekking. Pojawia się w wyniku czynników anatomicznych i/lub biomechanicznych.
Spośród czynników anatomicznych i biomechanicznych, które prowadzą do rozwoju tendinopatii mięśnia piszczelowego tylnego, na pierwszy plan wybija się nadmierna pronacja. To normalne rotowanie stopy do wewnątrz, które pojawia się podczas chodu. Nadmierna pronacja pojawia się dość często w wyniku płaskostopia. To zaburzenie nadmiernie obciąża ścięgno.
Kolejny czynnik anatomiczny to zbyt wysoka waga lub wysoki wskaźnik masy ciała (BMI). Znacząca rolę odgrywają również wcześniejsze stany zapalne, choroby neurologiczne lub zmiany degeneracyjne zachodzące w stawach. Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego pojawia się najczęściej u kobiet, które ukończyły 40. rok życia.
Jeśli chodzi o niewłaściwe zachowania lub nieodpowiednie materiały, główna przyczyna rozwoju tego schorzenia to noszenie niewłaściwego obuwia, przeciążenia i zła technika biegu lub chodu. Ważną rolę może również odgrywać słabość mięśni i brak elastyczności.
Warto również przeczytać: Zdrowie stawów – jak prawidłowo o nie dbać?
Cechy charakterystyczne i inne ciekawe informacje
Rozwój tendinopatii mięśnia piszczelowego tylnego składa się z trzech różnych faz. Każda z nich ma swoje własne, typowe objawy:
- Etap I. Pojawia się ból w wewnętrznej części kostki podczas wykonywania ruchów polegających na inwersji stopy lub palpacji ścięgna. Występuje również opuchlizna obszaru.
- Etap II. Do powyższych objawów dołączają się trudności ze staniem na palcach. Podbicie stopy stopniowo się spłaszcza, a obserwując stopę od tyłu można zauważać objawy “zbyt wielu palców”.
- Etap III. Do powyższych objawów dołączają nowe, w tym deformacja stopy, która teraz jest płaska. Zmiany degeneracyjne zachodzą również w stawie piszczelowo-strzałkowym.
Tendinopatia mięśnia piszczelowego tylnego, podobnie jak inne stany zapalne ścięgien, może prowadzić nawet do zerwania ścięgna. Wczesne wprowadzenie leczenia i wyeliminowanie przyczyn znacząco poprawiają prognozę pacjenta. W najpoważniejszych przypadkach może zachodzić konieczność przeprowadzenia operacji.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Hidalgo, L. H., Arranz, J. C., Rodríguez, M. R., De La Pena, M. J., Alonso, R. C., Moreno, E. Á., & de Vega Fernández, V. M. (2014). Disfunción del tendón tibial posterior: ¿ qué otras estructuras están implicadas en el desarrollo del pie plano adquirido del adulto?. Radiología, 56(3), 247-256.
