Homar: wartość odżywcza, zalety i zastosowania w gotowaniu
Homar to jeden z najbardziej cenionych przez ekspertów gastronomicznych rodzajów owoców morza. Służy do przyrządzania wielu różnych potraw z ryżem i rozmaitymi rodzajami bulionów.
Może być również spożywany samodzielnie, grillowany lub pieczony. Ma doskonałe właściwości organoleptyczne i ma się czym pochwalić z żywieniowego punktu widzenia.
Jednak jego wysoka cena sprawia, że nie jest dostępny dla wszystkich.
Owoce morza uważa się za zdrową żywność. To prawda, że mogą być niewskazane dla osób z problemami dny moczanowej lub wysokim poziomem kwasu moczowego, ale są to bardzo specyficzne przypadki. Ogólnie rzecz biorąc, są godnym uwagi źródłem składników odżywczych.
Informacje o wartościach odżywczych homara
Z żywieniowego punktu widzenia należy zauważyć, że homar charakteryzuje się niską kalorycznością. Ma jedynie około 84 kalorii na 100 gramów (4 uncje) produktu. Dzieje się tak, ponieważ nie zawiera dużo tłuszczu ani węglowodanów.
Jest natomiast doskonałym źródłem białka i mikroelementów. W związku z tym warto go uwzględnić w kontekście diety niskokalorycznej w celu utraty wagi.
Homar dostarcza minerałów, takich jak potas, magnez, sód, jod, cynk i żelazo. Z tego powodu może pomóc w pokryciu dziennego zapotrzebowania na każdy z nich.
Przeczytaj więcej tutaj: Imitacja mięsa kraba: czy wiesz, z czego jest zrobione?
Korzyści ze spożywania homara
Rzućmy okiem na korzyści zdrowotne homara. Musimy zacząć od podkreślenia właściwości tego pokarmu w zakresie poprawy funkcjonowania beztłuszczowej masy. Wynika to z zawartości białka. To pozytywny składnik zarówno dla osób prowadzących siedzący tryb życia, jak i dla sportowców o wysokim wskaźniku aktywności.
Z drugiej strony nie zapominajmy, że żelazo pomoże uniknąć anemii. Niedostateczna podaż doprowadziłaby do stanu zmęczenia i chronicznego znużenia. Potwierdzają to badania opublikowane w Journal of Internal Medicine.
Natomiast jod jest niezbędnym elementem zapewniającym prawidłowe funkcjonowanie tarczycy. Niższe niż zalecane spożycie może prowadzić do niedoczynności tarczycy. Aby ten gruczoł działał prawidłowo, musisz zadbać o odpowiednią podaż pierwiastków takich jak żelazo, jod i selen.
Możesz być także zainteresowany: Domowy i łatwy do zrobienia przepis na zupę z owoców morza
Homar w gastronomii
Homara można przyrządzić na grillu, upiec albo usmażyć, bez dodatkowego akompaniamentu. Jednak często jest używany do przygotowywania bulionów lub do wzmocnienia smaku potraw ryżowych, dzięki intensywnemu „morskiemu smakowi”.
To potrawa wysoko ceniona przez szefów kuchni, którzy przygotowują wysokiej klasy, wytworne dania.
Na przykład rosół ryżowy z homarem to typowy przepis na hiszpańskim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Można nawet połączyć te owoce morza z makaronem, uzyskując różne konsystencje. Ważne jest, aby upewnić się, że homar jest świeży, aby uzyskać z niego jak najwięcej smaku i korzyści.
Homar i jego doskonałe właściwości
Homar to rodzaj owoców morza, który wyróżnia się właściwościami odżywczymi i niską kalorycznością. Bez problemu można go włączyć do diety odchudzającej.
Jednak osoby z problemami sercowo-naczyniowymi lub dną moczanową powinny na niego uważać, ze względu na obecność dużych dawek sodu. Homar zwiększa również poziom kwasu moczowego, jeśli jest często spożywany.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Jäger R, Kerksick CM, Campbell BI, et al. International Society of Sports Nutrition Position Stand: protein and exercise. J Int Soc Sports Nutr. 2017;14:20. Published 2017 Jun 20. doi:10.1186/s12970-017-0177-8
- Cappellini MD, Musallam KM, Taher AT. Iron deficiency anaemia revisited. J Intern Med. 2020;287(2):153-170. doi:10.1111/joim.13004
- Triggiani V, Tafaro E, Giagulli VA, et al. Role of iodine, selenium and other micronutrients in thyroid function and disorders. Endocr Metab Immune Disord Drug Targets. 2009;9(3):277-294. doi:10.2174/187153009789044392