Dojrzałość emocjonalna i życie doskonałe

Dojrzałość emocjonalna to bycie szczęśliwym mimo świadomości niedoskonałości życia. Przychodzi w wyniku życiowych lekcji, wykonywania kolejnych kroków, adaptowania się do życia i poznawania jego rytmu.  To wspinanie się na szczyty i doświadczanie życia, by wzmacniać obraz siebie oraz nauka jak radzić sobie z rzeczami, które wywołują dyskomfort powodują, że uczysz się i rozwijasz.

Z czasem zrozumiesz, że nie ma silniejszej miłości, niż miłość samego siebie oraz że stanowi ona fundament naszego podejścia do życia. Miłość jest naszym wsparciem i celem by podnosić się po każdym upadku i sprawiać by rzeczy bolały nas mniej.

Dojrzałość emocjonalna rozwija się z czasem dzięki życiowym doświadczeniom. To interesujące jak dużo rozwijamy się w czasie okresów stresu, żalu, czy cierpienia.

W czasach kiedy niemal do wszystkiego istnieje instrukcja, nie mamy jednak takiej zatytułowanej Instrukcja Życia: Jak Dorastać.

Ta wiadomość jest filtrowana przez wszystko inne, które mówi nam kim powinniśmy, a kim nie powinniśmy być, lub co powinniśmy, a czego nie powinniśmy osiągać.

Ponieważ każdy jest wyjątkowy i książka Instrukcja Życia: Jak Dorastać nie istnieje, nie ma konkretnego wzoru, który powie ci jak powinieneś lub jak będziesz dorastać.
Wiem, że osiągnąłem dojrzałość kiedy nie muszę już oceniać lub obwiniać nikogo innego, za cokolwiek co mi się przydarza.

-Anthony de Mello-

Czym charakteryzuje się dojrzałość emocjonalna

Przychodzi czas w naszej emocjonalnej podróży, kiedy zaczynamy się zastanawiać nad ścieżkami, które wybraliśmy w życiu. Jakie są niektóre oznaki emocjonalnej dojrzałości?

Świadomość tego kiedy powiedzieć żegnaj

Wszyscy emocjonalnie dojrzali ludzie wiedzą, że życie jest znacznie lepsze, kiedy przeżywasz je swobodnie. Wiedzą jak pożegnać się z czymś co już dłużej im nie służy, ponieważ zdają sobie sprawę, że patrzenie w przeszłość nie pozwala ci na zamknięcie pewnych rozdziałów w życiu oraz na zaleczenie emocjonalnych ran.

Odwiedź ten artykuł: Wyleczyć rany emocjonalne

Akceptowanie życia i leczenie bólu emocjonalnego

Kiedy uczysz się ze swojego bólu, strach przed wejrzeniem w siebie, by wyleczyć emocjonalną przeszłość znika i wreszcie możesz wykonać krok na przód w swoim życiu.

Znajomość sposobu komunikacji swoich myśli i uczuć

Unikanie wejrzenia w siebie pozwala negatywnym rzeczom z naszej przeszłości wpływać na teraźniejszość. Nie zostawia to wiele miejsca na pozytywy i sprawia nam ból. Wiele bólu.

Mentalna przejrzystość osób, których charakteryzuje dojrzałość emocjonalna, ostro kontrastuje z ospałością i stałą chaotycznością tych, którzy nie osiągnęli jej jeszcze. Mentalna dojrzałość pozwala skutecznie rozwiązywać problemy codziennego życia.

Przestań narzekać

Dojrzali ludzie nauczyli się zarówno akceptować i zmieniać, ale narzekanie w niczym nie pomaga.

Współczuj innym bez przesadnego uniesienia

Dojrzali ludzie są w stanie zarządzać swoimi emocjami.

Przeczytaj też: Stłumione emocje – jak bardzo są niebezpieczne?

Nie każ siebie za błędy

Błędy są najlepszą metodą nauki, ponieważ pozwalają nas zrozumieć nasze wady. Dojrzali ludzie nie każą się ze względu na swoje ograniczenia, szukają raczej sposobów by je usuwać.

Emocjonalna otwartość

Kiedy dojrzewasz zaczynasz zdawać sobie sprawę, że bariery emocjonalne tylko wstrzymują twój rozwój. Chodź to prawda, że bariery są czasem konieczne, ważne jest by od czasu do czasu je obniżać.

Dojrzali ludzie delektują się spędzaniem czasu samemu oraz dzieleniem się nim z innymi

Poniższy tekst jest przypisywany Charliemu Chaplinowi. Został stworzony przez niego, czy też nie, jest to wspaniała refleksja nad przejściem przez życie, dojrzewaniem i zmianami:

Wybaczyłem błędy, które w rzeczy samej były niemal nie do wybaczenia. Próbowałem zastąpić ludzi, którzy byli nie do zastąpienia i usiłowałem zapomnieć tych, którzy byli nie do zapomnienia. Działałem pod wpływem chwili, byłem zawiedziony przez ludzi, kiedy myślałem, że to nigdy się nie stanie, ale zawodziłem też tych, których kocham

Śmiałem się, gdy myślałem że nie jestem w stanie. Zyskałem odwiecznych przyjaciół. Kochałem i byłem kochany, lecz byłem też odrzucony. Byłem kochany przez kogoś, kogo nie kochałem sam.

Krzyczałem i skakałem z radości. Żyłem dla miłości i składałem wieczne przyrzeczenia, ale wiele też złamałem.

Płakałem słuchając muzyki i patrząc na fotografie. Dzwoniłem do ludzi, tylko by usłyszeć ich głos. Zakochałem się w uśmiechu. Czasem myślałem, że umrę z tęsknoty do drugiej osoby.

Bałem się, że stracę kogoś szczególnego (a i tak utraciłem ich wreszcie). Lecz przeżyłem!

I nadal żyję!

Nie przechodzę po prostu przez życie. Ty też nie powinieneś.

ŻYJ!!!

Dobrze jest walczyć z determinacją, chwytać życie i żyć z namiętnością. Przegrywaj z klasą i wygrywaj śmiało, bo świat należy do odważnych, a życie jest zbyt krótkie by nic nie znaczyć.