Czy też widzisz na co dzień bunt nastolatka? Jak przetrwać te ciężkie chwile?

Na szczęście bunt wieku dojrzewania nie trwa wiecznie i ani się obejrzysz, kiedy Twoje dziecko stanie się dorosłym człowiekiem, z którym można porozmawiać o wszystkim.

Kiedy dzieci przestają być dziećmi i raz na zawsze zostawiają ten etap życia za sobą, nieraz pojawia się spory problem… Bunt okresu dojrzewania niejednego rodzica doprowadza do frustracji i na skraj rozpaczy.

Nagle roześmiana i gadatliwa pociecha przestaje opowiadać o sobie i o tym, co się z nią dzieje. Bunt nastolatków jest o tyle skomplikowany, że często pogrążają się oni w absolutnej ciszy i ciężko nawiązać z nimi jakikolwiek kontakt i nić porozumienia.

Jak przeżyć bunt nastolatka?

Interesujące jest to, że brak komunikacji dotyczy tylko rodziców i najbliższej rodziny. Dorastające nastolatki często powierzają swoje najskrytsze uczucia, sekrety i myśli znajomym w tym samym wieku.

Sprawia to, że rodzice czują się odsunięci i wydaleni z kręgu zaufania dziecka. Jest to sytuacja, która często prowadzi do dyskusji i nieporozumień.

W momencie, kiedy stajemy się rodzicami, zdaje się, jakbyśmy zapominali o tych etapach, przez które sami przechodziliśmy w tym wieku. To, co aktualnie dzieje się z Twoim dzieckiem działo się również z Tobą!

Dlaczego nie rozmawiałaś ze swoimi rodzicami? Co sprawiało, że darzyłaś większym zaufaniem swoją przyjaciółkę? Istnieje kilka powodów, które tłumaczą zaistniałą sytuację i sprawiają, że jest ona całkiem normalna.

Bunt nastolatka — o co tak naprawdę chodzi?

• nastolatek sam siebie nie rozumie — młodzi ludzie wkraczający dopiero w dorosłe życie targani są emocjami i myślami, które zmieniają się jak w kalejdoskopie. Hormony są winne prawdziwej wewnętrznej rewolucji, której oni sami nie potrafią wytłumaczyć.
• Nie wiedzą, co tak naprawdę się z nimi dzieje, a w związku z tym jest im trudno przekazać to innym
• myślą, że inni ich nie zrozumieją — problemy w komunikacji stają się wielką barierą między rodzicem i dzieckiem. Dlatego, aby wyprzedzić sytuację, nastolatek woli pogrążyć się w milczeniu, by uniknąć konfliktów i dyskusji
• ufają swoim znajomym, bo więcej czasu spędzają z nimi — między zajęciami i lekcjami przebywają tylko w swoim towarzystwie. To logiczne, że wierzą w to, iż zrozumieją ich lepiej niż ktokolwiek inny. Oprócz tego przechodzą oni przez bunt wieku dojrzewania jednocześnie

Najważniejsze jednak jest to, że to wszystko przejściowe. Bunt wieku dojrzewania nie trwa wiecznie i już wkrótce będziesz miała obok siebie dorosłą osobę, z którą o dziwo można się dogadać i na której można polegać.

Jak radzić sobie z frustracją?

Frustracja, krzyki i kłótnie potęgują jedynie konflikt. Na tę mieszankę emocji Twój nastolatek reaguje jeszcze silniejszym krzykiem i agresją. Dlatego ważne jest, abyś nauczyła się radzić sobie z frustracją, która może całkowicie Cię zniszczyć, jeśli na to pozwolisz.

Nawet jeżeli bardzo chcesz, by Twoje dziecko z Tobą porozmawiało, nie możesz go do tego zmusić. Choć bardzo chcesz, by to właśnie Tobie ufało, musisz dać mu trochę czasu. Cierpliwość w tym wypadku będzie Twoim wielkim sojusznikiem, który pomoże Ci zrozumieć i przeczekać ten trudny etap.

Wielu rodziców osądza i potępia zachowanie swoich dorastających dzieci, ale sami nie są w stanie siebie kontrolować. Nastolatek nie jest winny tego, że okres dojrzewania jest tak burzliwy i trudny do przejścia. Zawsze powinnaś o tym pamiętać.

Jak sobie pomóc i przy tym być pomocnym?

Aby maksymalnie zmniejszyć skutki buntu nastolatka, powinnaś myśleć nie tylko o sobie, ale również o tym, jak pomóc Twojemu dziecku. Wiedząc o tym, musisz wziąć pod uwagę kilka wskazówek. Niektóre z nich nie będą łatwe do wprowadzenia w życie, jednak są absolutnie niezbędne!

• Nie wkraczaj w prywatną przestrzeń nastolatka — zbuntowany nastolatek jest dość przewrażliwiony na punkcie swoich rzeczy i prywatności. Nawet jeżeli robisz to z najlepszymi intencjami, staraj się unikać inwazji w jego przestrzeń.
• Nigdy nie nalegaj — to nie działa. Zmuszanie nastolatka do mówienia i rozmowy jedynie spotęguje milczenie.

• Nie stawaj z nastolatkiem do pojedynku — im bardziej będziesz zarzucać dorastającemu dziecku brak zaufania i szczerości, tym bardziej będzie się on od Ciebie oddalać. W ten sposób z pewnością nie zwróci się do Ciebie z żadną sprawą.
• Nie trać panowania nad sobą — choć czasami jest to naprawdę trudne i aż skręca z chęci wyrzucenia całej złości gromadzonej w środku, nie sprawi to zbliżenia się dziecka do Ciebie.
• Ostrożnie z chęcią bycia przyjacielem — często z chęci znalezienia się w kręgu jego przyjaciół sami zachowujemy się tak jakbyśmy nimi byli. Ostrożnie z taką postawą! Dziecko mimo wszystko potrzebuje kogoś, kto będzie wyznaczał granice i miał autorytet, aby poprowadzić go przez ciężki etap, przez który przechodzi.

Pamiętaj, że bunt nie będzie trwał przez całe życie. To tylko etap, przez który wszyscy przechodziliśmy z większym lub mniejszym nasileniem. Najważniejsze jest być cierpliwym i nie naciskać na dziecko. Strofowanie ich, poprawianie i wchodzenie na ścieżkę wojenną nie przyniesie nic dobrego.

Choć na dany moment wydawać się może, że nastolatek bardzo się od Ciebie oddalił, wróci. Wróci dojrzalszy, bardziej świadomy i lepszy.