Co to jest stulejka lub zrosty na napletku?

Stulejka to dość powszechny problem, zwłaszcza u dzieci. Szacuje się, że około 2% 17-latków cierpi z powodu tej nieprawidłowości w penisie.

Stulejka jest wrodzoną anomalią występującą u mężczyzn, u których napletek jest zbyt wąski, aby umożliwić odsłonięcie głowy prącia lub żołędzi.

U nowo narodzonych chłopców występuje rodzaj błony łączącej napletek z żołędzią, która może się utrzymywać w dzieciństwie.

Specjaliści urolodzy, jak na przykład doktor Jesús Moreno, wyjaśniają, że jest to problem przejściowy.  Zwykle można już swobodnie wycofać napletek w stanie wiotkim jak i w stanie erekcji między dwunastym a czternastym rokiem życia. Jeśli jednak nie byłoby to możliwe, mówilibyśmy o stulejce.

Stulejka jest dość powszechna, zwłaszcza u chłopców przed okresem dojrzewania. Szacuje się, że około 2% 17-latków cierpi na stulejkę.

Ściąganie napletka jest trudne u 95% noworodków. Po 6 miesiącach tylko 20% napletków można swobodnie ściągnąć. Po roku już nie ma z tym problemu u 50% chłopców. A po trzech latach ta liczba zwiększa się do 90%.

Dlaczego tworzy się stulejka

Uważa się, że przyczyna tego problemu jest wrodzona. Stulejka może też jednak wynikać z przymusowego ściągania napletka dziecka podczas zabiegów higienicznych dokonywanych przez rodziców. Te wymuszone ruchy sprzyjają tworzeniu się włóknistych pierścieni w napletku i zrostów balanowo-napletkowych.

Jednak dorośli mężczyźni również mogą mieć tę nieprawidłowość. Może być również spowodowana szeregiem czynników predysponujących, wśród których należy wymienić przede wszystkim:

• Brak higieny.
• Zapalenie żołędzi penisa
• Choroby dermatologiczne.
• Guzy

W konsekwencji zmniejsza się elastyczność skóry w tym obszarze, pogarszając sytuację kliniczną pacjenta. Jednak ten problem u dorosłych może również wynikać ze stulejki dziecięcej, która nie została wyleczona na czas.

Jakie są możliwe powikłania stulejki?

Istnieje szereg procesów nieodłącznie związanych z utrzymaniem nasadki napletka w stanie nieruchomym, zazwyczaj w wyniku niewłaściwego obchodzenia się z nim.

Na ogół są to łagodne stany, łatwe do leczenia i bez znaczących konsekwencji. Wśród nich znajdziemy:

• Zapalenie żołędzi penisa obejmujące napletek: jest to jedno z najczęstszych powikłań u dzieci z nieruchomym napletkiem. W najłagodniejszych przypadkach leczenie obejmuje stosowanie naparu z rumianku i oczyszczanie prącia i wydzieliny. W poważniejszych stanach wprowadza się miejscową lub ogólnoustrojową antybiotykoterapię oraz drenaż wydzieliny.
• Mastka: jest następstwem złuszczania produktów błony śluzowej żołędzi i skóry napletka. U niektórych pacjentów gromadzą się w postaci białawych guzków lub grudek. Nie wymaga specjalnego leczenia.
• Załupek: polega na uwięzieniu skóry napletka przez zaciskający pierścień skórny, który cofa się na siłę, bez odpowiedniego wcześniejszego rozszerzenia. Jest to nagły przypadek urologiczny, który wymaga szybkiej i odpowiedniej opieki, aby uniknąć poważnych komplikacji.
• Liszaj twardzinowy i zanikowy męskich narządów (BXO – Balanitis xerotica obliterans): jest to przewlekłe zanikowe zapalenie skóry o nieznanej etiologii, charakteryzujące się obecnością zanikowych białawych blaszek na skórze napletka i żołędzi. Po zdiagnozowaniu leczeniem jest obrzezanie.
• Nawracające infekcje dróg moczowych: u nieobrzezanych chłopców stwierdzono większe ryzyko wystąpienia infekcji dróg moczowych w porównaniu z tymi, którzy zostali obrzezani. W przypadku nawracających infekcji dróg moczowych należy rozważyć więc obrzezanie.

Obrzezanie: operacja odwrócenia stulejki

Obrzezanie to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu steonicowego pierścienia napletka oraz w mniejszym lub większym stopniu skóry napletka. Celem operacji jest umożliwienie odpowiedniego wycofania pozostałej skóry i pełnej ekspozycji żołędzi.

Istnieją wskazania medyczne do obrzezania w przypadkach, w których leczenie zachowawcze, polegające na powtarzanych i postępujących retrakcjach, w połączeniu z miejscowym leczeniem kremem kortykosteroidowym, nie przyniosło skutecznego rozwiązania problemu.

Zwykle obrzezania dokonuje się u chłopców w wieku około 5-6 lat. Jednak obok wskazań medycznych istnieją też czynniki społeczno-kulturowe i religijne. Wraz z czynnikami medycznymi stanowią podstawę do różnych praktyk obrzezania w zależności od kontekstu społecznego.

Na przykład w tradycji żydowskiej dzieci muszą przejść tę operację w ósmym dniu życia. W religii muzułmańskiej natomiast obrzezanie również wykonuje się w sposób systematyczny w dzieciństwie.