Cesarskie cięcie - niezbędna opieka przed i po
Cesarskie cięcie uważa się dziś za najbezpieczniejszą procedurę rozwiązywania ewentualnych komplikacji, które mogą pojawić się podczas porodu.
Cesarskie cięcie jest zatem rodzajem interwencji chirurgicznej. Polega na wykonaniu nacięcia w jamie brzusznej i macicy kobiety w celu wyjęcia dziecka.
Ważne jest, aby nie mylić cięcia cesarskiego z nacięciem krocza, które polega na wykonaniu nacięcia w kroczu w celu ułatwienia porodu siłami natury. W przeciwieństwie do niego cięcie cesarskie wykonuje się na brzuchu powyżej miednicy.
Wcześniej operacja ta była stosowana tylko w przypadkach, w których życie matki było zagrożone i zachodziła konieczność ratowania żyjącego płodu. Jednak później ta technika zaczęła być stosowana również w tych przypadkach, w których przeprowadzenie naturalnego porodu było niewykonalne.
Obecnie jest to najczęstsza operacja położnicza w społeczeństwach krajów rozwiniętych. W ciągu ostatnich kilku lat liczba cięć cesarskich znacznie wzrosła.
W latach sześćdziesiątych tylko 5% porodów było przeprowadzanych przez cesarskie cięcie, a w latach 90-tych odsetek ten wzrósł do 25%.
Kiedy wykonywane jest cięcie cesarskie?
Ginekolodzy zalecają cięcie cesarskie, gdy naturalny poród przez pochwę może być ryzykowny zarówno dla kobiety w ciąży, jak i dla dziecka. Niektóre możliwe komplikacje mogą wystąpić, gdy poród jest skomplikowany i długotrwały.
Kobieta może mieć nieprawidłowo zbudowaną miednicę, może być wyczerpana lub mieć zniekształcenie macicy. Jeśli płód lub dziecko cierpi w widoczny sposób, lekarz zwykle również zaleca interwencję chirurgiczną.
Innym powodem może być występowanie powikłań, takich jak stan przedrzucawkowy lub rzucawka, a także poród mnogi lub niewłaściwe umieszczenie dziecka, to znaczy głową skierowaną w górę zamiast w dół miednicy.
Inne powody, dla których lekarz może zdecydować się na wykonanie porodu przez cięcie cesarskie, a nie za pomocą środków naturalnych, mogą być następujące:
- Hipertrofia wewnątrzmaciczna.
- Pęknięcie miednicy.
- Dowody zakażenia wewnątrzmacicznego.
- Nieudane wywołanie porodu
Należy pamiętać, że różni specjaliści mogą mieć odmienne opinie na temat zalecania cięcia cesarskiego.
Przygotowania do cięcia cesarskiego
Przede wszystkim, matka, która ma zostać poddana cięciu cesarskiemu, musi zrozumieć, dlaczego taka operacja musi zostać wykonana. Dlatego odpowiedzialny lekarz musi jej to prawidłowo wyjaśnić.
Następnie należy przedstawić pacjentce, jak wygląda cała procedura, aby przygotować ją psychicznie do zabiegu. Zwykle większość cesarek przebiega według tych samych zasad.
Planowane cesarskie cięcie
Z drugiej strony niektóre matki decydują się na złożenie wniosku o planowane cięcie cesarskie. Jednak zawsze zaleca się zaplanowanie porodu drogą pochwową, chyba że cięcie cesarskie jest konieczne z medycznego punktu widzenia. Dlatego należy pamiętać o ryzyku związanym z procedurą.
Podobnie jak wyjaśnienia dotyczące ryzyka, konieczne jest wyjaśnienie pacjentce korzyści wynikających z procedury w przypadku, gdy jest ona absolutnie konieczna. Planowane cesarskie cięcie wiąże się z mniejszym ryzykiem powikłań, takich jak infekcje.
Konieczne jest także opracowanie planu cięcia cesarskiego z lekarzem. Przed wykonaniem operacji należy przeprowadzić odpowiednie badania medyczne oraz ustalić datę operacji.
Dzień przed operacją kobieta w ciąży powinna starać się dobrze wyspać. Nie powinna golić włosów łonowych, ponieważ może to zwiększyć ryzyko infekcji. Z drugiej strony, jeśli pacjentka ma niedobór żelaza, lekarz może zalecić zwiększenie poziomu żelaza poprzez żywność lub przyjmowanie suplementów.
Opieka po operacji
Po operacji matkę przewozi się do pokoju pooperacyjnego, gdzie spędzi około ośmiu godzin leżąc na łóżku, aby odpocząć. Potem lepiej będzie, jeśli wstanie lub usiądzie na krześle.
Na początku może odczuwać silne bóle, które można złagodzić środkami przeciwbólowymi. Na początku odzyskiwania sił nie można jeść ani pić, więc będzie otrzymywać dożylnie niezbędne składniki odżywcze.
Zwykle pobyt w szpitalu trwa trzy dni, zanim matka może wrócić do domu. Natomiast najczęściej okres rekonwalescencji potrwa od czterech do sześciu tygodni, aby mogła powrócić do normalnych czynności.
Należy unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów i zbytniej aktywności, ponieważ krwawienie może po tym wzrosnąć. Z drugiej strony nie należy stosować tamponów ani płukania pochwy, dopóki nie ustąpią odchody połogowe i krwawienie.
Nie można też uprawiać seksu i bardzo ważne jest, aby matka utrzymywała dobre nawodnienie, pijąc dużo wody. Jeśli wystąpi gorączka lub ból brzucha, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ mogą to być objawy infekcji.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
1. Dresner MR, Freeman JM. Anaesthesia for caesarean section. Best Practice and Research: Clinical Obstetrics and Gynaecology. 2001.
2. Dodd JM, Crowther CA, Huertas E, Guise JM, Horey D. Planned elective repeat caesarean section versus planned vaginal birth for women with a previous caesarean birth. Cochrane Database of Systematic Reviews. 2013.
3. McLachlan HL, Forster DA, Davey MA, Farrell T, Gold L, Biro MA, et al. Effects of continuity of care by a primary midwife (caseload midwifery) on caesarean section rates in women of low obstetric risk: The COSMOS randomised controlled trial. BJOG An Int J Obstet Gynaecol. 2012;
4. Boutsikou T, Malamitsi-Puchner A. Caesarean section: Impact on mother and child. Acta Paediatrica, International Journal of Paediatrics. 2011.
5. Excellence NI for H and C. Caesarean section Clinical Guideline [CG132]. National Institute for Health and Care Excellence. 2011.
