Białkomocz: objawy, przyczyny i leczenie

Białkomocz nie zawsze oznacza problemy ze zdrowiem. Jeśli jednak utrzymuje się, stanowi symptom nieprawidłowego funkcjonowania nerek.
Białkomocz: objawy, przyczyny i leczenie

Napisany przez Edith Sánchez

Ostatnia aktualizacja: 24 września, 2022

Białkomocz to często oznaka problemów z funkcjonowaniem nerek. Na początku problem ten nie daje żadnych objawów i da się go wykryć jedynie w badaniu moczu. Zaburzenie to przebiega niezauważone w początkowej fazie.

Wszyscy mamy białko we krwiPełni ono bardzo ważną rolę w ciele, gdyż buduje kości i mięśnie oraz kontroluje ilość płynów we krwi i zapobiega infekcjom, między innymi. Białko jednak nie powinno znajdować się w moczu.

Gdy jego duże ilości przechodzą do moczu, oznacza to, że nerki nieprawidłowo filtrują krew. Powinny bowiem przetwarzać i eliminować odpady, a nie białka. Uważa się to za wczesny sygnał kłopotów z nerkami, który wymaga interwencji.

Białkomocz

Nadciśnienie tętnicze może powodować białkomocz.

W moczu zawsze znajduje się trochę białka. Gdy jego poziom jest niski, uważa się to za normalne. Jednak w pewnych okolicznościach trzeba zacząć się martwić. Poziom białka we krwi rośnie na przykład po wysiłku fizycznym lub w związku z infekcją, szczególnie u młodych osób.

Białka we krwi dają nam znać o problemie zdrowotnym. Stan ten nazywa się białkomoczem. Prawie zawsze jest on oznaką nieprawidłowej pracy nerek.

Wysoki poziom białka w moczu jest częstszy u osób z nadciśnieniem lub cukrzycą oraz u tych, które miały przypadki chorób nerek w rodzinie. Jednak może dotknąć też każdej innej osoby.

Objawy

Białkomocz powodowany jest różnymi czynnikami i dlatego też jego charakterystyka różni się od przypadku do przypadku. Zasadniczo na początku nie daje objawów. Pierwsze symptomy pojawiają się, gdy problem z nerkami postępuje.

Wówczas może dojść do zmniejszenia produkcji moczu, zatrzymywania płynów w organizmie powodujące opuchnięcie kostek, zmęczenie, nudności, wymioty, brak apetytu i nieprzyjemny zapach z ust. Częstym objawem jest spieniony mocz.

Białkomocz diagnozuje się poprzez badanie moczu. To szybki test polegający na zanurzenia papierka wskaźnikowego w próbce. Gdy zmieni kolor, oznacza to, że w moczu obecne jest białko. Można wykonać też bardziej skomplikowane testy laboratoryjne.

Przyczyny

Jak już tłumaczyliśmy, czasami białkomocz bywa przejściowy. Może być wynikiem dużego wysiłku fizycznego, gorączki, ekspozycji na skrajne temperatury lub napięcia emocjonalnego. W takich przypadkach zaburzenie pracy nerek jest jedynie okresowe.

Przy ciężkim białkomoczu najczęstszą przyczyną jest zapalenie kłębuszków nerkowych. To struktury składające się z sieci naczyń filtrujących krew. Choroba ta powodowana jest przez cukrzycę, toczeń rumieniowaty, stan przedrzucawkowy i inne problemy zdrowotne.

Białkomocz umiarkowany ma zwykle związek z anomaliami w obrębie kanalików nerkowych. Innym czynnikiem powodującym ten stan może być na tyle niska masa cząsteczkowa białek, że zostają przefiltrowane do moczu.

Leczenie

Jeśli białkomocz jest konsekwencją choroby, konieczne jest podjęcie leczenia.

Leczenie białkomoczu zależy od przyczyny problemu. Jeśli jest on spowodowany inną chorobą, należy podjąć odpowiednią interwencję.

Zwykle przepisuje się dwa typy leków, gdy podłożem problemu jest cukrzyca lub nadciśnienie. W pierwszym przypadku są to inhibitory konwertazy angiotensyny, a w drugim antagoniści receptora angiotensyny.

Leki te przepisuje się przy cukrzycy i nadciśnieniuW przypadku innych problemów zdrowotnych zaleca się inne preparaty. Obecność białka w moczu zawsze powinna skłonić nas do wizyty u lekarza.

Konieczne jest ustalenie przyczyn białkomoczu

Mimo że białko może pojawić się w moczu bez poważnej przyczyny, utrzymujący się białkomocz to zwykle konsekwencja choroby. Grunt to wykonanie badania moczu w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Farías, R., Páez, N., García, E. A., Marino, A., Herrera, B., & Padilla, E. (2015). Correlación entre cociente proteína/creatinina y proteinuria de 24 horas en pacientes con enfermedad renal. Acta bioquímica clínica latinoamericana, 49(2), 215-220.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.