Zaburzenie obsesyjno kompulsywne (OCD) - wszystko, co musisz o nim wiedzieć

Zaburzenie obsesyjno kompulsywne (OCD) - wszystko, co musisz o nim wiedzieć

Ostatnia aktualizacja: 01 lipca, 2020

Zaburzenie obsesyjno kompulsywne (OCD), znane również jako obsesyjno-kompulsywna nerwica, jest zaburzeniem psychiatrycznym, które powoduje, że ludzie rozwijają myśli, uczucia, pomysły, obsesje i powtarzające się zachowania.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), znane również jako obsesyjno-kompulsywna nerwica, jest zaburzeniem psychiatrycznym, które powoduje, że ludzie rozwijają myśli, uczucia, idee, obsesje i zachowania, które nieustannie się powtarzają.

Drugi ich rodzaj nazywa się kompulsjami.

W konsekwencji ci, którzy mają OCD, cierpią z powodu niepokoju i ataków paniki, gdy coś im przeszkadza.

W tym artykule przyjrzymy się temu zaburzeniu, jego przyczynom i sposobom leczenia.

Przyczyny

Szacuje się, że 2% populacji cierpi na OCD. Z reguły objawy pojawiają się u osób w wieku od 20 do 40 lat.

Świecący mózg.

Podczas gdy konkretne przyczyny wciąż nie są znane, naukowcy odkryli pewne anomalie mózgowe, które je powodują.

Zaburzenie obsesyjno kompulsywne. Objawy

Ogólnie rzecz biorąc, najczęstszymi objawami są obsesyjne myśli. Myśli, które nieustannie się powtarzają oraz obrazy, które wytwarza umysł.

Zmartwiony mężczyzna cierpiący na Zaburzenie obsesyjno kompulsywne

Osoba cierpiąca na OCD może próbować je zignorować. Jednakże, ponieważ myśli te powodują ogromne uczucie niepokoju, odczuwa niekontrolowana potrzebę zachowywania się w określony sposób.

Ogólnie rzecz biorąc, możemy podzielić obsesje na cztery kategorie:

  • Badawcze (konieczność nieustannego sprawdzania niektórych rzeczy),
  • Obawy lub fobie (obawy przed chorobami, niektórymi rzeczami itp.),
  • Impulsywne(agresywne lub seksualne),
  • Natrętne pomysły (potrzeba porządku, symetrii, problemy religijne, problemy z czasem itp.).

Obsesje te manifestują się także w kompulsjach. Są to czynności umysłowe, które pacjent stosuje jako sposób na obronę przed obsesyjnymi pomysłami. Z tego powodu dana osoba czuje potrzebę wielokrotnego powtarzania tego zachowania bez poczucia spełnienia.

Ogólnie rzecz biorąc, osoby z OCD mogą również doświadczać tików nerwowych. Odnosi się to do. mimowolnych ruchów, które pochodzą z różnych skurczów mięśni w ciele.

Diagnoza

Zachowanie pacjenta powinno wskazywać, czy oba symptomy pochłaniają większość dnia, czy też powodują znaczny lęk, który wpływa na jego codzienną aktywność.

Należy jednak pamiętać, że obsesje nie są konsekwencjami leczenia farmakologicznego. W rzeczywistości są one powiązane z innymi zaburzeniami psychicznymi.

Spotkanie z psychologiem.

Diagnoza powinna również wskazywać, czy dana osoba ma historię rodzinną z tym samym zaburzeniem, czy też jest to związane z mimowolnymi gestami ciała.

Na koniec specjaliści mogą oceniać pacjenta za pomocą kwestionariuszy, takich jak między innymi skala obsesji Yale-Brown.

Leczenie zaburzeń obsesyjno kompulsywnych

Zasadniczo, OCD jest leczone przy pomocy terapii behawioralnej. W terapii tej pacjent zostaje wystawiony na sytuacje, które celowo wywołują obsesyjne myśli. Robiąc to, zaczyna kontrolować swój niepokój i chęć przeprowadzenia aktu impulsywnego.

Ponadto istnieją również leki psychofarmakologiczne, które obejmują leki przeciwdepresyjne.

Wreszcie, pacjentom i ich rodzinom udziela się informacji na temat tego zaburzenia, a także zapewnia szkolenie w zakresie umiejętności i działań społecznych.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Zaragozano, J. F., Usábel, M. Z., Andrés, L. C., & López, J. L. O. (2008). Trastorno obsesivo-compulsivo. Acta Pediatrica Espanola. https://doi.org/10.31434/rms.v3i11.154
  • Gavino, A. (2010). Tratando … trastorno obsesivo-compulsivo. Psicología.
  • Yaryura-Tobías, J. A., & Neziroglu, F. (2001). Teorema del trastorno obsesivo-compulsivo. Salud Mental. https://doi.org/10.4090/juee.2008.v2n2.033040
  • Kodysz, S., & Esquirol, E. D. (2010). Trastorno Obsesivo-Compulsivo (T.O.C.). Breve Revisión Bibliográfica. Hojas Clinicas de Salud Mental. https://doi.org/http://dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2011.04.509

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.