Wytrysk opóźniony: na czym polega ta dysfunkcja?

Przejrzane i zatwierdzone przez: biolog, lekarz María Belén del Río.

Napisany przez Victoria Blázquez

Ostatnia aktualizacja: 11 października, 2022

Wytrysk opóźniony to dysfunkcja seksualna, która uniemożliwia osiągnięcie wytrysku u mężczyzn. Może pojawić się podczas stosunku z partnerem lub masturbacji. To zaburzenie dotyka około 1,5 na 1000 mężczyzn.

Wytrysk opóźniony to nazwa nadawana problemom z wytryskiem mimo występowania pełnej erekcji, wystarczającego podniecenia oraz odpowiedniej stymulacji seksualnej. Chociaż może pojawić się podczas masturbacji, to o wiele częściej występuje podczas stosunku.

To zaburzenie może wpływać na brak satysfakcji z życia seksualnego oraz wywoływać konflikty w związkach. Dlatego też w przypadku jego wystąpienia warto jak najszybciej udać się po poradę do lekarza. W dalszej części artykułu przedstawimy główne przyczyny prowadzące do rozwoju tej dysfunkcji, jak również proces diagnostyczny oraz właściwy sposób leczenia.

Wytrysk opóźniony i jego przyczyny

Wytrysk opóźniony może pojawiać się z powodu problemów natury psychologicznej lub fizycznej albo przyjmowania niektórych leków.

W większości przypadków pojawia się w wyniku połączenia dwóch pierwszych przyczyn.

Przyczyny psychologiczne

Rozkosz seksualna jest niezwykle mocno związana ze zdrowiem psychicznym danej osoby. Dlatego też życie seksualne danej osoby może się pogarszać, jeśli jest ona zestresowana, zmartwiona lub cierpi z powodu innych problemów psychologicznych.

Oto najczęstsze przyczyny natury psychologicznej, które wywołują wytrysk opóźniony:

• Zaburzenia lękowe, stres i depresja,
• Zniekształcenie obrazu własnego ciało,
• Niskie poczucie własnej wartości,
• Traumatyczne doświadczenia seksualne,
• Problemy z partnerem seksualnym – brak pociągu lub lęk przed niespełnieniem oczekiwań,
• Nawyki związane z masturbacją. Masturbacja z pomocą materiałów pornograficznych, które jest trudno odtworzyć w parze, może wywoływać brak satysfakcji.

Przyczyny fizyczne

Najważniejsze przyczyny fizyczne wytrysku opóźnionego to:

• Przede wszystkim przyczyny neurologiczne. Uszkodzenia nerwów wywołane przez udar, uszkodzenia rdzenia kręgowego lub różne neuropatie.
• Wody wrodzone, które wywierają wpływ na męski układ płciowy.
• Przyczyny hormonalne. Niski poziom tyroksyny lub testosteronu.
• I na koniec infekcje układu moczowego.

Przyczyny farmakologiczne

Następujące leki mogą opóźniać wytrysk:

• Antydepresanty. Zwłaszcza SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny).
• Również leki przeciwlękowe.
• Leki przeciwnadciśnieniowe.
• Leki przeciwpadaczkowe.
• Poza tym narkotyki. Alkohol, amfetamina, itp.

Diagnoza opóźnionego wytrysku

• Zebranie historii klinicznej. Przeanalizowanie historii klinicznej pacjenta może wyjaśnić przyczyny tego zaburzenia bez konieczności przeprowadzania badania fizycznego. Jeżeli przyczyna jest farmakologiczna, dysfunkcja powinna zniknąć po zaprzestaniu przyjmowania leków.
• Wykonanie badań krwi w celu sprawdzenia czy nie ma wcześniej niewykrytych objawów choroby serca, cukrzycy czy niskich poziomów testosteronu.
• Przeprowadzenie badania moczu w celu wykrycia ewentualnych infekcji związanych z układem moczowym, które mogą opóźniać wytrysk.
• Przeprowadzenie badania fizycznego. Dokładne badanie męskich organów płciowych, które może polegać na palpacji i badaniu czułości.

Leczenie opóźnionego wytrysku

Leczenie może się różnić w zależności od przyczyny problemów. Jeżeli wynikają one ze stosowania określonego rodzaju leku, pacjent powinien przestać go przyjmować, zmniejszyć jego dawkę lub zastąpić go czymś innymi.

Jednak jeśli przyczyny mają naturę fizyczną, można je skorygować przyjmując leki. Jeżeli z kolei przyczyna jest psychologiczna, konieczne jest rozpoczęcie właściwej terapii psychologicznej.

Leczenie farmakologiczne

Obecnie nie ma określonych leków, które są wykorzystywane w celu leczenia opóźnionego wytrysku. Lekarze zazwyczaj wybierają leki używane w przypadku innych chorób. Oto niektóre z nich:

• Amantadyna. Lek opracowany w celu leczenia choroby Parkinsona.
• Buspiron. Lek przeciwlękowy.
• Cyproheptadyna. Lek antyhistaminowy wykorzystywany w leczeniu alergii.

Terapia psychologiczna

Bez względu na to, czy główna przyczyna jest związana z problemami w związku czy też problemami psychologicznymi, niezbędne jest wprowadzenie właściwego leczenia psychologicznego.

W przypadku niskiego popędu seksualnego lub problemów w związku wskazana jest terapia seksuologiczna. Powinna być prowadzona przez profesjonalistę do spraw zdrowia psychicznego, który pokieruje parę w kierunku poprawienia komunikacji i intymności emocjonalnej.

Jeżeli jednak przyczyna to problem psychologiczny, taki jak depresja, lęk i zaburzenia obrazu ciała lub niskie poczucie własnej wartości, profesjonalista zasugeruje leczenie, które uzna za właściwe.

Dzięki temu pacjent będzie w stanie zmierzyć się ze swoimi problemami, aby w końcu cieszyć się zdrowym i satysfakcjonującym życiem seksualnym.