Wapnienie tętnic - dowiedz się więcej na jego temat!

Wapnienie tętnic stanowi zagrożenie dla zdrowia układu krążenia. Więcej na ten temat dowiesz się z tego artykułu. Czytaj dalej!

Wapnienie tętnic to czynnik ryzyka chorób układu krążenia. Obejmują one serce i naczynia krwionośne. Jak podaje Międzynarodowa Organizacja Zdrowia (WHO), są one główną przyczyną śmierci na świecie – odpowiadają za aż 31 % zgonów.

Akumulowanie się wapnia w tętnicach nazywa się wapnieniem naczyń. Wiele badań wykazało, że problem ten zwiększa ryzyko śmierci z powodu chorób układu krążenia, szczególnie u cukrzyków i osób cierpiących na niewydolność nerek.

Dlatego też konieczne jest regularne wykonywanie badań poziomu wapnia w tętnicach, gdy lekarz tak zaleci. Pozwala to ograniczyć ryzyko wystąpienia zawału serca. Można więc działać profilaktycznie.

Wapnienie tętnic

Gromadzenie się wapnia w tętnicach czy też wapnienie naczyń to efekt odkładania się soli wapnia na ścianach tętnic. Formują one pewnego rodzaju osad ograniczający zdolność naczyń do rozszerzania się i kurczenia w normalny sposób.

Co więcej, gdy złóg tłuszczu czy innej substancji także osadzi się na ścianie tętnicy, nieco wapniowego osadu może się odczepić. Gdy dojdzie do takiej sytuacji w tętnicy wieńcowej, może to doprowadzić do zawału, gdy w szyjnej – do udaru mózgu.

To właśnie tętnica wieńcowa i szyjna najczęściej ulegają zwapnieniu, szczególnie u osób starszych, u cukrzyków i u pacjentów cierpiących na niewydolność nerek.

Co więcej, warto podkreślić, że wapnienie tętnic usztywnia ich ściany. Serce musi zatem mocniej pracować, by dostarczyć krew do tkanek. Prowadzi to do osłabienia serca i zwiększa ryzyko zawału.

Przyczyny problemu

Kości i wszystkie inne tkanki sztywne organizmu potrzebują fosforu i wapnia, by generować substancję o nazwie hydroksyapatyt. W normalnych warunkach organizm wytwarza inhibitory uniemożliwiające zatrzymywanie się tej substancji w tkankach miękkich takich jak naczynia krwionośne.

Jednak w pewnych przypadkach inhibitory te nie są wytwarzane lub nie funkcjonują tak, jak powinny. Dotyczy to głównie pacjentów powyżej 50 roku życia, cukrzyków i osób cierpiących na niewydolność nerek. Dochodzi wówczas do odkładania się złogów wapnia w tętnicach.

Seria badań przeprowadzona przez Jorge Cannata Andía, badacza metabolizmu kości ze szpitala uniwersyteckiego w Asturias i Instytut Zdrowia Karola III wykazało, że istnieje zależność pomiędzy wapnieniem naczyń a utratą gęstości kości powodowaną przez osteoporozę. 

Eksperci wskazują na to, że im większa utrata kości, tym większe zwapnienie naczyń. Trwają dalsze badania nad tym odkryciem.

Badania poziomu wapnia w tętnicach jest zalecane osobom, którym grozi zachorowanie na choroby układu krążenia. Czynniki takie jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, niewydolność nerek, podobne przypadki w rodzinie i inne są brane przez lekarzy pod uwagę.

Badanie poziomu wapnia w naczyniach wykonywane jest w ramach tomografii komputerowej. Trwa około 30 minut i pozwala oszacować objętość wapnia na ścianach tętnic. Poziom mierzony jest numerycznie. Im wyższa jego wartość, tym większe ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia.

Na podstawie wyników lekarz oceni ryzyko i zaleci środki zachowawcze lub leczenie celem zmniejszenia zagrożenia. Zwykle zaleca się zmianę stylu życia na zdrowszy i leczenie chorób współistniejących.

Brak obecności wapnia na ścianach naczyń nie stanowi zapewnienia o braku ryzyka. Może ono istnieć nawet wtedy, gdy wartość ta jest niska. Badania nie należy wykonywać u osób spoza grupy ryzyka, gdyż może prowadzić do niejasności.