Unschooling: zalety i wady uwolnionego nauczania dzieci
Unschooling to metoda edukacyjna, która zastępuje formalne nauczanie dzieci swobodniejszą i bardziej zindywidualizowaną nauką. Oznacza to, że pozwala uczniowi uczyć się zgodnie z własną wolą i zainteresowaniami, zamiast narzucać lub wpajać przymusowe programy edukacyjne, jak to ma miejsce w szkołach.
W tym sensie proces uczenia się jest wspierany przez codzienne czynności, takie jak zabawa, prace domowe, osobiste ciekawostki, wycieczki, interesujące dla dziecka książki, prywatne lekcje. Z tego powodu unschooling stał się metodą nauczania praktykowaną przez wiele rodzin na całym świecie. Ale czy to naprawdę jest korzystne dla dzieci? Oto szczegółowe wyjaśnienie.
Unschooling – na czym polega?
Unschooling opowiada się za ideą, w której dzieci mogą kierować własną nauką we własnym tempie, bez sztywnych struktur formalnej edukacji. Praktycy kładą nacisk na czynności inicjowane przez dzieci, wierząc, że im bardziej indywidualne jest uczenie się, tym większe będzie jego znaczenie, asymilacja i użyteczność.
W ten sposób, zamiast realizować program nauczania, uczniowie otrzymują sprzyjające środowisko, które sprzyja ich naturalnej ciekawości świata. Jednak ta metoda edukacyjna nie jest nową propozycją. Narodziła się w latach 70. na podstawie fali ówczesnych ruchów ekologicznych i studenckich.
W tym przypadku filozof i pedagog Ivan Illich spopularyzował termin w swojej książce „The Unschooling Society (1970)”. Autorka opisuje tam model edukacyjny, w którym dziecko wybiera, czego się uczyć, a dorosły je prowadzi i wspiera.
Illich uważał również, że tradycyjna edukacja (w której chłopcy i dziewczęta muszą realizować jeden program nauczania i ten sam harmonogram) osłabia ciekawość i kreatywność oraz nie pozwala na rozwój umiejętności miękkich.
Ze swojej strony w 1977 roku amerykański pedagog John Holt opublikował swoje czasopismo Growing Without Schooling (GWS), w którym wyjaśnia, w jaki sposób dzieci mogą skutecznie uczyć się poza środowiskiem szkolnym, poprzez naukę w domu i poza szkołą.
Krótko mówiąc, według wspomnianych autorów uczniowie uczą się poprzez swoje doświadczenia życiowe, w tym osobiste zainteresowania i zabawę, grę, udział w drużynach sportowych oraz poprzez przyjmowanie i branie odpowiedzialności w domu.
Przeczytaj także: Nauka z muzyką lub bez – co jest zalecane?
Jak praktykowany jest unschooling?
Unschooling promuje zindywidualizowane uczenie się, umożliwiając dzieciom podejmowanie własnych decyzji dotyczących tego, czego i jak się uczyć. W tym sensie rolą rodzica jest zapewnienie uczniowi środowiska, które sprzyja jego naturalnej ciekawości.
Wiąże się to z zapewnieniem działań i narzędzi ułatwiających uczenie się nowych rzeczy. Może to obejmować na przykład:
- Dostarczenie interesujących ich książek
- Angażowanie się we wzbogacające rozmowy i dialogi na interesujące dziecko tematy. W takim przypadku dziecko może rozmawiać z rodzicami, przyjaciółmi lub mentorami.
- Odwiedzanie miejsc, które pobudzają jego ciekawość lub dostarczają interesującej go wiedzy z dziedzin, takich jak muzea czy formalna praca.
- Obcowanie z naturą i otaczającym światem.
W tej metodzie edukacyjnej nie ma testów ani ocen mierzących kompetencje dziecka. Nie ma też terminów ani celów wyznaczonych przez nauczyciela. Zamiast tego uczeń sam decyduje, czego chce się nauczyć i pracuje nad tym we własnym tempie.
Unschooling – zalety
Jak wyjaśniono w artykule opublikowanym w Narodowym Instytucie Badań nad Edukacją Domową, unschooling sprzyja zindywidualizowanemu procesowi uczenia się u dzieci. W ten sposób można wyróżnić kilka zalet. Zobaczmy.
Priorytetowo traktuje potrzeby dzieci i szanuje ich rytm uczenia się
Sposób, w jaki dziecko się uczy, w dużej mierze zależy od jego osobowości i stylu uczenia się. W tradycyjnej klasie te aspekty nie zawsze są brane pod uwagę przez nauczyciela
Na przykład uczeń z wizualnym stylem uczenia się może być w niekorzystnej sytuacji, jeśli nauczyciel używa słuchowego stylu nauczania. W tym sensie zaprzestanie nauki szkolnej jest dobrą alternatywą dla dostosowania nauczania do potrzeb i preferencji dziecka, co sprawi, że uczenie się będzie miało większe znaczenie.
Unikaj stresu akademickiego
Udowodniono, że dzieci mogą doświadczać stresu i niepokoju przed oceną i wymaganiami szkolnymi. W rzeczywistości w ciężkich przypadkach stres akademicki może prowadzić do depresji, zaburzeń snu i nadużywania różnych substancji.
W związku z tym zaprzestanie nauki szkolnej zmniejsza częstość występowania tych negatywnych skutków poprzez eliminację ocen i egzaminów szkolnych.
Rozbudza ciekawość i chęć do nauki
Badanie rodzin, które praktykują unschooling, wykazało, że wielu rodziców opisywało swoje dzieci jako bardziej pasjonujące i chętne do nauki.
Ponadto dzieci, które nie uczęszczają do szkoły, często rozwijają lepsze umiejętności badawcze, gdy uczą się znajdować zasoby i głębiej badać temat swoich zainteresowań.
Promuje samoświadomość i pewność siebie
Nieuczone dzieci nie starają się zadowolić dorosłych wysokimi ocenami lub „dobrym zachowaniem”. Zamiast tego mają tendencję do realizowania własnych preferencji i zainteresowań. Dzięki temu nie muszą czekać do dorosłości, aby zdać sobie sprawę, kim są i co w sobie lubią.
Większy dostęp do świata rzeczywistego
Odejście od szkoły sprawia, że dzieci zyskują bardziej bezpośredni dostęp do dynamiki społeczeństwa i ogólnie życia poprzez aktywną interakcję z otaczającym je światem.
Promuje bezpieczniejsze środowisko uczenia się
Metoda ta pozwala rodzinom stworzyć środowisko, które najlepiej odpowiada potrzebom dziecka. Ponadto dziecko jest mniej narażone na akty przemocy, takie jak znęcanie się.
Rodzinna bliskość
W cytowanym powyżej badaniu stwierdzono również, że elastyczne planowanie pracy promuje styl życia bardziej skoncentrowany na rodzinie. Podobnie działania wspierające wzmacniają więzi rodzinne.
Unschooling – wady
Należy jednak zauważyć, że ta metoda nauczania ma swoje wady. Niektóre z nich wymieniono poniżej.
Brak struktury
Będąc zindywidualizowaną metodą nauczania, nie ma z góry ustalonych formuł ani przepisów gwarantujących powodzenie odchodzenia od szkoły we wszystkich przypadkach. Dlatego rodzice lub mentorzy muszą być w stanie zidentyfikować prawdziwe preferencje i potrzeby dziecka.
Dzięki temu będą mogli odpowiednio udzielić instrukcji. Jednak ta umiejętność może być wyzwaniem dla wielu rodzin, co utrudnia naprawdę sensowną naukę.
Edukacja subiektywna
Ponieważ rodzice są często odpowiedzialni za edukację dzieci, przekazywane treści mogą być stronnicze. Dlatego, aby edukacja była skuteczna, ważne jest, aby były obiektywne.
Brak socjalizacji
Kolejną słabością odchodzenia od szkoły jest brak interakcji z rówieśnikami, co ma kluczowe znaczenie dla uczenia się m.in. dynamiki społecznej. Jednak ten aspekt można złagodzić poprzez zapewnienie dziecku możliwości socjalizacji z innymi dziećmi i dorosłymi.
Wymaga czasu i organizacji
Rodzice, którzy decydują się na odstawienie swoich dzieci od szkoły, nie mają wolnego czasu, którym dysponują inni rodzice, gdy ich dzieci chodzą do szkoły. Wręcz przeciwnie, muszą spędzać ze swoimi dziećmi wiele godzin, wspierając je w nauce i wyposażając w odpowiednie narzędzia dydaktyczne.
Innymi słowy, wymaga to dużo poświęcenia, chęci i odpowiedniej organizacji czasu, a to aspekty, których wielu rodziców nie jest w stanie zapewnić swoim dzieciom regularnie.
Krytyka społeczna
Ta metoda nauczania nie jest obca kontrowersjom. Jest wiele osób, którym się to nie podoba. Dlatego często zdarza się, że inni rodzice, których dzieci chodzą do szkoły, wierzą, że dzieci bez szkoły „marnują” swój czas na zabawę i ostatecznie niczego się nie uczą.
Unschooling: metoda, która nie jest dla wszystkich dzieci
Unschooling jest skuteczną metodą, o ile jest wykonywana właściwie i odpowiada rzeczywistym potrzebom dziecka. Podobnie należy wziąć pod uwagę, że nie wszystkie strategie nauczania są skuteczne dla wszystkich.
Dlatego ważne jest, aby podczas ich wdrażania mieć wszystkie niezbędne informacje i porady. Obejmuje to znajomość wymogów prawnych Twojego stanu lub kraju, aby przeprowadzić edukację, jeśli jest to tam legalne.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Thomas J. (2017). Parent perspectives: Curriculum and homeschooling approaches.
nheri.org/home-school-researcher-parent-perspectives-curriculum-and-homeschooling-approaches/ - Gray P y Riley G. Journal of Unschooling and Alternative Learning [Internet]. 2013 [consultado el 19 de julio de 2022]; 7(14): 1-27. Disponible en: https://jual.nipissingu.ca/2013/01/12/year-2013-volume-7-issue-14/
- Wood S, Hart S, Little C, Phillips B. Test anxiety and a high-stakes standardized reading comprehension test: A behavioral genetics perspective. Merrill Palmer Q (Wayne State Univ Press) [Internet]. 2016 [consultado el 19 de julio de 2022]; 62(3):233-251. Disponible en: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5487000/
