Tęczowe dzieci: te, które przychodzą po stracie dziecka

Po burzy zawsze przychodzi spokój. A czasami, po poronieniu, pojawia się tęczowe dziecko. Powiemy Ci, co sprawia, że te dzieci są tak wyjątkowe.
Tęczowe dzieci: te, które przychodzą po stracie dziecka
Elena Sanz

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 01 października, 2022

Utrata dziecka to jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń w życiu. Kiedy mówimy o tej stracie, mamy również na myśli doświadczenie poronienia. Po takiej tragedii marzenia rodziców załamują się, a smutek nieuchronnie wkracza w ich życie. Będą musieli pogrążyć się w żałobie i przyswoić to trudne doświadczenie w najlepszy możliwy sposób. Jednak po burzy słońce zawsze wschodzi, a czasami, po stracie na świat przychodzą tęczowe dzieci.

Chociaż termin ten nie jest uznawany przez żadną dyscyplinę naukową, używa się go w odniesieniu do dzieci urodzonych po poronieniu lub śmierci noworodka. Przychodzą, aby odnowić nadzieję w swoich rodzicach i napełnić rodziny światłem po okresie ciemności, której doświadczyli. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zapraszamy do lektury.

Kim są tęczowe dzieci?

Niños arcoiris: los bebés que llegan tras la pérdida de un hijo
Termin „tęczowe dzieci” nie odnosi się do żadnych naukowych klasyfikacji. Obecnie jednak powszechnie się go używa w odniesieniu do dzieci urodzonych po stracie dziecka.

Jak już wspomnieliśmy, tęczowe dzieci to te, które rodzą się zdrowe po tym, jak rodzina straciła poprzednie potomstwo. Określenie jest symbolem nadziei, odnowionych marzeń i nowych radości po burzliwych przejściach. I dokładnie to znaczą dla swoich rodziców.

Według niektórych prądów duchowych dzieci te posiadają pewne specyficzne cechy:

  • kochające, życzliwe i współczujące. Są wrażliwe i troszczą się o otaczających je ludzi.
  • Mają wielką zdolność zarządzania swoimi emocjami. Potrafią z łatwością wybaczać i rzadko popadają w złość.
  • Tęczowe dzieci są kreatywne i zdeterminowane. Łatwo się uczą i mogą z łatwością doskonalić się w tych dziedzinach, które ich interesują.
  • pełne energii, aktywne i odważne.
  • Uważa się, że zazwyczaj rodzą się w harmonijnych i funkcjonalnych rodzinach.

Możesz również przeczytać ten artykuł: Kiedy dzieci potrafią rozpoznać rodziców?

Właściwie nie ma potrzeby etykietowania ani szufladkowania dzieci. Każde z nich jest cudowne i wyjątkowe na swój sposób, a powyższe cechy mogą być po prostu charakterystyczne dla zdrowego dzieciństwa. Jednak ich rozważenie może pomóc dorosłym docenić je, rozważyć i wzmocnić. Czasami bowiem te przymioty bywają pomijane lub niedoceniane u dzieci.

Tęczowe dzieci nie są substytutami ani zamiennikami

Tęczowe dzieci mogą być dla Ciebie bardzo wyjątkowe, ale ważne jest, aby pamiętać, że nie zastępują utraconego rodzeństwa.

Biorąc pod uwagę wyjątkowość tych dzieci, które urodziły się po stracie poprzedniego dziecka, należy podkreślić ważny aspekt. Otóż tęczowe dzieci nie przychodzą po to, aby kogo zastąpić lub wypełnić pustkę po kimś. Są niezależnymi istotami ludzkimi z pełnym prawem do rozwijania swojej indywidualności. Zasługują na dostrzeżenie i miłość za to, kim naprawdę są.

Z tego powodu bardzo ważne jest, aby rodzice mogli przepracować swój smutek przed ponowną ciążą. Tymczasem ich otoczenie (przyjaciele i rodzina) często zachęca parę do jak najszybszej decyzji o kolejnym dziecku. Chociaż próbują pomóc w odzyskaniu dobrego samopoczucia, jednak to nie jest zdrowe.

Taka decyzja wiąże się z odmawianiem obie prawa do odczuwania bólu straty. Rodzice zmuszają się do wymazania z rodzinnej historii pożądanego, oczekiwanego i kochanego dziecka, nawet jeśli się nie urodziło lub nie żyło zbyt długo. Jednocześnie skazują również przyszłe dziecko na spełnianie pewnych oczekiwań i ról oraz wypełnianie pewnych luk, które pozostały.

Czas, jaki każda kobieta, każda para lub członek rodziny potrzebuje na przezwyciężenie bólu, może być inny. Ale ważne jest, aby uszanować ten etap, nadać dziecku imię i symbolicznie włączyć je do drzewa genealogicznego i historii rodziny. Oddając dziecku jego miejsce, uznając je i opłakując bez poczucia winy, bez strachu przed oceną i bez pośpiechu, otwieramy zdrową przestrzeń dla kolejnego potomka.

W rzeczywistości zaobserwowano, że jeśli ten proces nie zostanie w pełni lub prawidłowo przeprowadzony, podczas nowej ciąży matka może czuć się winna, że zrobiła krok naprzód i urodziła kolejne dziecko. Ponadto możliwe jest, że te uczucia mogą zaciążyć nad jego wychowaniem, ograniczając je i prowadząc do nadopiekuńczości.

Spokój po burzy

Chociaż niewiele się o tym mówi, śmierć okołoporodowa występuje znacznie częściej niż nam się wydaje. Szacuje się, że na przykład w Hiszpanii około 2000 dzieci umiera rocznie po 24 tygodniach ciąży i w pierwszym miesiącu życia. Do tej liczby trzeba dodać także poronienia, które najczęściej występują w pierwszym trymestrze.

Podoba Ci się ten artykuł? Możesz również przeczytać: Jak pomóc dzieciom tolerować frustrację?

W wielu z tych przypadków pojawi się nowa ciąża , która wywoła mieszane emocje. Bardzo często zdarza się, że w takich przypadkach rodzice boją się nowej straty, ale jednocześnie czują podekscytowanie i nadzieję na nowe życie.

Na szczęście w większości przypadków ciąże i porody tęczowych dzieci mają niezwykle uzdrawiający  wpływ. Potem, kiedy rodzice w końcu trzymają je w ramionach, pojawia się spokój i światło, których tak bardzo pragnęli po okresie ciemności.

Ból po stracie zmarłego dziecka jest strasznie trudny do przezwyciężenia. Jednak tęczowe dzieci wypełniają swoje domy radością, miłością i harmonią. Jeśli masz szczęście i w twoim życiu pojawił się jeden z tych wyjątkowych maluchów, opowiedz mu jego historię. Opowiedz mu o zmarłym rodzeństwie, wyjaśnij, jak wiele radości wniósł do rodziny, a przede wszystkim nie pozwól by obciążył go cień nie zagojonego żalu.

Tęczowe dzieci często stają się nauczycielami miłości, dobroci i radości. Pozwól sobie nie tylko cieszyć się rodzicielstwem, ale także ucz się od nich i bądź przy nich podczas ich rozwoju. I bądź wrażliwy na nieskazitelność, którą ze sobą niosą.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Inatal. (2022). El duelo perinatal: cifras, causas y la importancia de sentirse acompañado. inatal – El embarazo semana a semana. https://inatal.org/noticias/reportajes/577-el-duelo-perinatal-cifras-causas-y-la-importancia-de-sentirse-acompanado.html
  • da Silva, M. C., & Tachibana, M. (2022). Somewhere over the rainbow: narrativas de mães de crianças arco-íris. Revista da SPAGESP23(1), 44-58.
  • Martos-López, I. M., del Mar Sánchez-Guisado, M., & Guedes-Arbelo, C. (2016). Duelo por muerte perinatal, un duelo desautorizado= Bereavement for perinatal death, unauthorized bereavement. Revista Española de comunicación en salud, 300-309.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.