Szmery w sercu i ich klasyfikacja

Szmery w sercu można sklasyfikować według ich intensywności, tonu lub lokalizacji. W każdym razie są one zwykle nieszkodliwe, chociaż zaleca się ich monitorowanie na wszelki wypadek.
Szmery w sercu i ich klasyfikacja
Alejandro Duarte

Przejrzane i zatwierdzone przez: biotechnolog Alejandro Duarte.

Napisany przez Equipo Editorial

Ostatnia aktualizacja: 13 kwietnia, 2023

Turbulencje w przepływie krwi przepływającej przez serce i duże naczynia powodują wibracje. To właśnie one wywołują zjawisko określane jako szmery w sercu.

Innymi słowy, są to dźwięki pojawiające się podczas cyklu bicia serca, które powoduje zakłócony przepływ krwi w sercu lub w jego pobliżu. Lekarze używają stetoskopów, które pozwalają im na bieżąco słyszeć szmery w sercu.

Szmery w sercu to zazwyczaj nieszkodliwy problem. Możesz się z nimi urodzić lub mogą się one pojawić w dowolnym momencie życia. Jeśli urodzisz się z nimi, to lekarze nazywają je szmerami wrodzonymi.

Przede wszystkim jednak należy wyjaśnić w tym miejscu, że szmery w sercu nie są chorobą jako taką. Jednak muszą być kontrolowane, ponieważ mogą stanowić wskazówkę dotyczącą nierozpoznanego do tej pory problemu z sercem.

Szmery w sercu – cechy charakterystyczne

Szmery w sercu można sklasyfikować według ich intensywności, tonu lub lokalizacji. W każdym razie są one zwykle nieszkodliwe, chociaż zaleca się ich monitorowanie na wszelki wypadek.

Istnieją różne klasyfikacje szmerów w sercu obejmujące różne ich aspekty:

Szmery w sercu - jak je wykryć?
  • Charakterystykę tych szmerów należy określić zgodnie z ich intensywnością i częstotliwością dźwięku, a także lokalizacji w klatce piersiowej i umiejscowienia w cyklu serca – czy występują podczas skurczu, czy też rozkurczu.
  • Ponadto objętość krwi odpowiedzialna za zakłócony przepływ krwi lub gradient napięcia, który powoduje wspomniane turbulencje, determinuje intensywność szmerów.

Musisz także mieć świadomość tego, że stopień nasilenia szmerów niekoniecznie jest związany z poziomem uszkodzenia lub nieprawidłowości serca.

Jak specjaliści klasyfikują szmery w sercu?

Najczęściej stosowany system klasyfikacji został po raz pierwszy wprowadzony w 1933 r. przez Samuela A. Levine’a. Opiera się on na intensywności tego zjawiska, co pozwala sklasyfikować to zaburzenie pracy serca.

Według Levine’a występuje 6 różnych stopni szmerów serca w zależności od ich intensywności:

  • 1. stopień: ledwo słyszalne. Uważne przesłuchanie kilku cykli serca pacjenta może być jedynym sposobem na ich usłyszenie.
  • 2. stopień: są miękkie, ale słyszalne.
  • 3. stopień: są to umiarkowane i wyczuwalne wibracje w ścianie klatki piersiowej będące wynikiem przepływu krwi.
  • 4. stopień: są to intensywne „pomruki”, którym towarzyszy coś podobnego do dreszczy.
  • 5. stopień: są to bardzo intensywne szmery w sercu. Można je nawet usłyszeć zaledwie dotykając klatki piersiowej krawędzią stetoskopu.
  • 6. stopień: szmery w sercu są tak intensywne, że do ich usłyszenia stetoskop nie jest już potrzebny.

Zapewne zaciekawi Cię także nasz inny artykuł: Tymczasowe zaburzenie pracy serca, czyli holiday heart syndrome

Inne klasyfikacje szmerów w sercu

To, czy szmery w sercu występują podczas skurczu, czy rozkurczu, również wpływa na ich natężenie.

Oprócz klasyfikowania szmerów w sercu według ich intensywności, można je również pogrupować na podstawie innych cech. Możemy je sklasyfikować na przykład jako rozkurczowe lub skurczowe, jeśli weźmiemy pod uwagę czas trwania.

Leki na serce

W zależności od formy mogą być one stałe, rosnące, malejące lub być też kombinacją dwóch ostatnich. Co do ich lokalizacji, odnosi się ona do miejsca, w którym szmery w sercu są najbardziej intensywne.

Dlatego też na przedniej stronie klatki piersiowej znajduje się 6 wyznaczonych punktów osłuchowych mających na w celu zidentyfikowanie konkretnej odmiany szmeru:

  • W drugiej przestrzeni międzyżebrowej po prawej stronie.
  • Od drugiej do piątej przestrzeni międzyżebrowej po lewej stronie.
  • W piątej przestrzeni międzyżebrowej w lewej linii środkowo-obojczykowej.

Ponadto szmery można klasyfikować na podstawie ich promieniowania. Ta cecha odnosi się do miejsca, w którym promieniuje dany szmer. Zwykle podąża on w tym samym kierunku co przepływ krwi.

I na koniec szmery w sercu możemy klasyfikować w zależności od tonu. Może być on niski lub wysoki. A cecha ta jest szczególnie uzależniona od sposobu oddychania. Oznacza to, że może to być „granie”, dmuchanie lub łomotanie, oprócz oczywiście innych możliwości.

Być może uznasz także ten artykuł za interesujący: Wpływ alkoholu na serce – prawdy i mity

Metody leczenia szmerów w sercu

Leczenie będzie zależeć od podstawowej przyczyny powodującej szmery w sercu.

Szmery w sercu są zwykle nieszkodliwe, więc zazwyczaj nie wymagają ukierunkowanego leczenia. Jednak czasami wymagane są dalsze badania, aby upewnić się, że zjawisko to nie jest spowodowane jakimś jeszcze niezdiagnozowanym zaburzenia pracy serca.

Badanie serca

Jeśli konieczne jest dodatkowe leczenie, będzie ono ukierunkowane na przyczynę powodującą szmery. Na przykład jeśli szmery czynnościowe są spowodowane gorączką lub nadczynnością tarczycy, znikną one samoistnie, gdy tylko lekarze wyleczą ten problem zdrowotny.

Czasami same leki nie wystarczą, aby wyleczyć przyczyny szmerów serca. Czasami wymagana jest operacja. W zależności od stanu lekarz może zalecić jedną z następujących opcji leczenia uszkodzonej lub nieszczelnej zastawki:

  • Walwuloplastyka balonowa
  • Anuloplastyka
  • Naprawa wsparcia strukturalnego
  • Operacja na otwartym sercu
  • Naprawa zastawki serca

Jeśli uważasz, że masz szmery w sercu, natychmiast udaj się do lekarza. Twój lekarz oceni występujący u Ciebie problem i określi, czy i jak go leczyć.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Tamariz-Martel Moreno, R. (2008). Los soplos cardíacos en la infancia. Pediatria Integral.
  • Díaz, H. S., Danglot-Banck, C., & Gómez, M. G. (2002). Soplos cardíacos patológicos en los niños. Revista Mexicana de Pediatria.
  • Ruiz-Berdejo Iznardi, C. (2015). Soplo sistólico inocente: importancia diagnóstica. Cardiología Pediátrica y Cardiopatías Congénitas Del Niño y Del Adolescente.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.