Syndrom wypalenia zawodowego pracowników ochrony zdrowia

Wyczerpanie fizyczne i psychiczne może stać się bardzo przytłaczające, gdy pracownicy służby zdrowia muszą codziennie radzić sobie ze stresującymi sytuacjami.

Żyjemy w epoce naznaczonej nieoczekiwanymi pandemiami, zmianami i przepracowaniem. W takich warunkach stres może narastać do tego stopnia, że ostatecznie ma konsekwencje dla zdrowia ludzi. W skrajnych sytuacjach przeradza się w syndrom wypalenia zawodowego. Zobacz, jak ten zespół wpływa na pracowników służby zdrowia. Opiszemy też strategie, jakie można zastosować, aby złagodzić skutki tego stanu.

Wysoki poziom kortyzolu podczas długich godzin pracy powoduje, że syndrom wypalenia zawodowego dotyka wielu ekspertów opieki zdrowotnej. Bezpośredni kontakt z pacjentami i ciężar zaangażowania w każdy przypadek, zwykle powodują silne wyczerpanie emocjonalne. Z czasem prowadzi ono do izolacji lekarzy i pielęgniarek.

Co to jest syndrom wypalenia zawodowego?

Tematem zajęła się  psycholog Christiny Maslach i psycholog Susan E. Jackson w ich Maslach Burnout Inventory Manual. Według niej, zespół wypalenia definiuje się jako postępującą utratę troski i uczucia emocjonalnego wobec ludzi, z którymi się pracuje. To zjawisko, które generuje dehumanizację środowiska i izolację pacjentów.

Wypalenie zawodowe charakteryzuje się trzema negatywnymi zachowaniami, które wpływają na relacje społeczne osób, które dotyka. Pierwszym z nich jest wyczerpanie emocjonalne, które przejawia się zarówno zmęczeniem fizycznym, jak i psychicznym. Drugie to depersonalizacja, która prowadzi do godnej ubolewania zmiany w nastawieniu do współpracowników i osób, z którymi się pracuje. I wreszcie trzeci element to brak osobistego spełnienia, który przekłada się na niską produktywność, utratę motywacji i drażliwość.

Ważne jest, aby wyjaśnić, że dobre samopoczucie psychiczne i emocjonalne ma szczególne znaczenie wśród pracowników służby zdrowia. Ze względu na powagę sytuacji występujących na izbie przyjęć potrzebny jest wykwalifikowany personel, który pozwoli pacjentom zachować spokój. Dobry stan psychiczny pozwala na to nawet w kontaktach z osobami trudnymi, komplikującymi opiekę medyczną.

Jak zaczyna się syndrom wypalenia zawodowego?

Istnieje wiele czynników, które mogą powodować syndrom wypalenia zawodowego wśród pracowników służby zdrowia, zwłaszcza pielęgniarek. Według pewnych badań epidemiologicznych na tę przypadłość może cierpieć nawet 25% pielęgniarek. Duże obciążenie pracą, niejednoznaczność roli, jaką mają pełnić, oraz niewielkie uznanie, jakie otrzymują za swoją pracę, to tylko niektóre z przyczyn tego poważnego problemu. Dochodzą tego tego inne czynniki generujące stres i wypalenie u ekspertów ds. zdrowia. Wystarczy wymienić choćby radzenie sobie z osobami z poważnie chorymi lub trudnymi pacjentami, którzy dyskredytują ich pracę lub zachowują się niegrzecznie. Sytuację potęguje ograniczony czas, który można poświęcić na każdą sprawę, ze względu na braki kadrowe. A listę kończą słabe relacje z ich zespołami wsparcia i nadużycia w harmonogramach pracy spowodowane globalnymi sytuacjami kryzysowymi.

Jako niedawny przykład, pandemia COVID-19 okazała się wyzwaniem dla pracowników służby zdrowia. Nie tylko wygenerowała bezprecedensowy we współczesnej historii stres, który spowodował nieuniknione wypalenie medyczne. Naraziła także na silne uczucia smutku i depresji wiele pielęgniarek i lekarzy, którzy obserwowali smutne żniwa tej choroby w postaci milionów istnień ludzkich.

3 wskazówki, jak zapobiegać syndromowi wypalenia zawodowego u pracowników służby zdrowia

Czasami stres jest nieuniknioną częścią życia. Jednak pewne wskazówki mogą bardzo pomóc zachować spokój i uniknąć wpadania w natrętne myśli, które tylko szkodzą naszej pracy. Niektórzy zaczynają od tak prostych rad, jak bycie bardziej świadomym oddychania. Inni decydują się nawet na studia magisterskie dotyczące zdrowia publicznego, aby dowiedzieć się, jak radzić sobie z tymi dolegliwościami i pomagać innym w ich przezwyciężaniu.

Zobacz kluczowe wytyczne, jak zapobiegać zespołowi wypalenia zawodowego.

1. Naucz się relaksować, kontrolując swój oddech

Chociaż wydaje się, że łatwiej jest to przeczytać niż praktykować, nauczenie się wykorzystywania oddechu na swoją korzyść jest świetną życiową umiejętnością. Spróbuj więc wykonać kilka głębokich, świadomych oddechów kilka razy w ciągu dnia. Na przykład przed pójściem do szpitala i rozpoczęciem dnia pracy oraz przed pójściem do gabinetu, aby przyjąć nowego pacjenta. Oddychaj spokojnie, aby się zrelaksować i skupić uwagę na konkretnym zadaniu.

2. Staraj się prowadzić zdrowy tryb życia

Zdrowa dieta, stała aktywność fizyczna i co najmniej 7 godzin snu każdej nocy są niezbędne do wypełniania naszych obowiązków zawodowych. Dlatego, choć czasem dzień może być uciążliwy, znajdź czas dla siebie i wyrób dobre nawyki. Pamiętaj, że czytanie książki, zapisanie się na nowe zajęcia lub spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi to czynności, które pomagają nam zregenerować się fizycznie i emocjonalnie.

3. Okazuj empatię w stosunku do innych i nie zamykaj się w bańce

Wszyscy pracownicy służby zdrowia muszą pracować jako zespół, aby osiągnąć jak najszybsze i najskuteczniejsze wyniki u swoich pacjentów. Dlatego pamiętaj, że w jedności siła i nie jesteś sam w obliczu problemów tego świata. Nie izoluj się od innych i staraj się okazywać empatię wszystkim współpracownikom i pacjentom. Czasami wystarczy szczery uśmiech opiekunów, aby chory mógł dalej pokonywać chorobę.

Syndrom wypalenia zawodowego może powodować niepokój i depresję

Jak donosi Hiszpańskie Towarzystwo Psychiatryczne, pracownicy służby zdrowia muszą dbać o siebie, aby nadal troszczyć się o innych i działać na rzecz zdrowia.

Pomimo tego, że czasami pojawiają się sytuacje generujące chwilowy stres, ważne jest, aby radzić sobie z tymi epizodami. To pozwoli nie popaść w wyczerpanie emocjonalne, które może prowadzić do niepokoju i depresji. Tylko takie podejście pomoże jak najlepiej wykonywać swoją pracę.