Samookaleczające się nastolatki - jak rozwiązać ten problem?

 Samookaleczające się nastolatki to osoby, które celowo ranią samych siebie. Jest to objaw większego problemu, a nie zaburzenie samo w sobie.
Samookaleczające się nastolatki - jak rozwiązać ten problem?
María Belén del Río

Przejrzane i zatwierdzone przez: biolog, lekarz María Belén del Río.

Napisany przez Elena Martínez Blasco

Ostatnia aktualizacja: 11 października, 2022

Niestety samookaleczające się nastolatki to zjawisko, które w ostatnich latach stało się dość powszechne. Czynniki takie jak sytuacja rodzinna, kontekst społeczny lub nadmierne korzystanie z nowych technologii przyczyniły się do wzrostu liczby takich przypadków.

Ogólnie rzecz biorąc  samookaleczające się nastolatki to osoby, które celowo ranią samych siebie. Jest to jednak objaw większego problemu, a nie zaburzenie samo w sobie.

Poniżej zastanowimy się nad tym problemem, któremu należy na czas zapobiec. Wynika to z tego, że może on prowadzić do rozwoju poważniejszych sytuacji. Zbadamy również przyczyny samookaleczeń u nastolatków i możliwe sposoby radzenia sobie z nimi.

Samookaleczające się nastolatki

Samookaleczające się nastolatki to problem rodzinny i społeczny. Nie tylko ze względu na samą tę czynność, ale także dlatego, że może to być również wczesny znak ostrzegawczy przed przyszłą próbą samobójczą lub pewnego rodzaju zaburzeniem psychicznym.

Istnieje także kilka czynników, które mogą prowadzić do samookaleczeń u młodych ludzi. Należy jednak pamiętać, że niezależnie od czynników, wszystkie przypadki wymagają profesjonalnej pomocy, gdy tylko zostaną wykryte.

Tylko profesjonalista może wskazać najlepsze sposoby rozwiązania problemu i zaproponować skutecznie jego rozwiązanie.

Być może uznasz także ten artykuł za interesujący: Blizny i skaleczenia – zrób naturalny krem leczniczy

Czynniki rodzinne sprzyjające samookaleczeniom u nastolatków

Badania pokazują, że następujące czynniki rodzinne mogą prowadzić do skłonności do samookaleczeń u nastolatków:

Smutna dziewczyna
  • Wykorzystywanie fizyczne lub seksualne.
  • Samobójstwo w rodzinie.
  • Zaburzenia psychiczne u najbliższych krewnych.
  • Dysfunkcjonalna lub nieustrukturyzowana rodzina.
  • Problemy z komunikacją i słabe więzi emocjonalne między rodzicami a dziećmi.
  • Środowisko, w którym przeważają gniew, drażliwość i wybuchy emocji.
  • Niezdolność do rozwiązywania problemów emocjonalnych u nastolatków.

Wymienione czynniki prowadzą do zachwiania równowagi emocjonalnej u młodych ludzi, a tym samym sprzyjają samookaleczeniom. Tak więc zranienie siebie jest dla nich jedynym sposobem na zmniejszenie odczuwanego cierpienia.

W wielu przypadkach sygnały mogą być tak subtelne, że trudno je zidentyfikować bez specjalistycznej wiedzy na ten temat. Jeśli jednak to zrobisz, zidentyfikowanie tego problemu jest kluczowe. Dobrym sposobem na zajęcie się tym aspektem jest zadanie sobie kilku pytań:

  • Czy komunikacja emocjonalna nastolatka spotyka się z szacunkiem, zrozumieniem i wsparciem? Rodzina mogła czasami czuć się przytłoczona jego intensywnością i częstotliwością.
  • A może wręcz przeciwnie, czy rodzice przyczyniają się do cierpienia dziecka poprzez nadmierną krytykę lub zaangażowanie w jego życie?
  • Czy nastolatek mógłby szukać sposobów na zwrócenie uwagi rodziców, aby zaspokoić swoje potrzeby emocjonalne? A może robi to w celu uniknięcia nadmiernych żądań i oczekiwań rodziców?

W takich sytuacjach rodzinnych badania sugerują, że im więcej odrzucenia lub presji ze strony rodziców, tym więcej złości i frustracji będzie odczuwać nastolatek. Dlatego też jedwabiste włosy traktują tę sytuację jako wyzwanie i wykazują jeszcze większy sprzeciw wobec wszelkich propozycji rozwiązania problemu.

Zapewne zaciekawi Cię także nasz inny artykuł: Mózg ludzki dojrzewa aż do 36. roku życia

Środowisko społeczne i nowe technologie

Oprócz kontekstu rodzinnego do samookaleczeń u nastolatków prowadzą również inne czynniki. Musisz wziąć pod uwagę wrażliwość emocjonalną na tym ważnym etapie zmian w trakcie dojrzewania.

Przygnębiony chłopak

Nastolatek jest nie tylko bardziej wrażliwy na sytuację rodzinną, ale także na swoje otoczenie społeczne. W tym sensie występuje u niego również postawa buntu przeciwko regułom i traktowanie swoich kolegów jako wzorca postępowania. To sprawia, że samookaleczające się nastolatki być może naśladują po prostu swoich rówieśników.

I na koniec, nie możemy zapomnieć o roli nowych technologii. Na przykład ich nadmierne używanie może doprowadzić nastolatka do idealizowania wirtualnego życia, w którym dominuje przemoc.

Samookaleczające się nastolatki – jak należy postępować w takim przypadku?

Gorąco polecamy profesjonalne wsparcie, które pozwoli Ci dowiedzieć się, jakie czynniki wpływają na daną osobę. Coraz więcej powstaje kampanii i programów profilaktycznych na poziomie edukacyjnym i medycznym, zapraszających do konsultacji u psychologa.

Należy pamiętać także o tym, że w niektórych przypadkach mogą wystąpić zaburzenia psychiczne. Jednak wzrost liczby samookaleczeń u nastolatków pokazuje, że przez większość czasu bardzo trudno jest im zarządzać swoimi emocjami. Dlatego najważniejszą rzeczą jest tutaj szukanie profesjonalnej pomocy i kontynuowanie jej.

I na koniec rodzice nie powinni zapominać, że samookaleczające się nastolatki odczuwają głęboki ból i to, czego najbardziej potrzebują, to zrozumienie – oraz uczucie. Wysłuchaj ich, wyciągnij do nich rękę i przez cały czas zachowuj spokój.

Jak widać, inne rodzaje postaw doprowadzą tylko do większego odrzucenia i sprzeciwu z ich strony. To tylko utrudni wszelkie próby udzielenia im pomocy.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Crowell, S. E., Baucom, B. R., McCauley, E., Potapova, N. V., Fitelson, M., Barth, H., … Beauchaine, T. P. (2013). Mechanisms of Contextual Risk for Adolescent Self-Injury: Invalidation and Conflict Escalation in Mother-Child Interactions. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology. https://doi.org/10.1080/15374416.2013.785360
  • Wills, T. A., & Yaeger, A. M. (2003). Family Factors and Adolescent Substance Use: Models and Mechanisms. Current Directions in Psychological Science. https://doi.org/10.1046/j.0963-7214.2003.01266.x
  • Crowell, S. E. (2010). Self-injurious behaviors among adolescent females: A biosocial approach. Dissertation Abstracts International: Section B: The Sciences and Engineering.
  • Lovell, S., & Clifford, M. (2016). Nonsuicidal Self-Injury of Adolescents. Clinical Pediatrics. https://doi.org/10.1177/0009922816666854
  • Wedig, M. M., & Nock, M. K. (2007). Parental expressed emotion and adolescent self-injury. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. https://doi.org/10.1097/chi.0b013e3180ca9aaf

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.