Późne poronienie i jego przyczyny

Napisane i zweryfikowane przez położna María Cantos.

Ostatnia aktualizacja: 24 września, 2022

Kobiety, którym grozi późne poronienie, muszą otrzymywać właściwe wsparcie, aby były w stanie poradzić sobie z taką ewentualną stratą. W dzisiejszym artykule opiszemy ten rodzaj poronienia i przyjrzymy się jego ewentualnym przyczynom.

Późne  poronienie to coś, czego kobiety w ciąży boją się najbardziej. To jedna z głównych przyczyn, która sprawia, że kontaktują się z położnikiem podczas pierwszego trymestru ciąży. Dzieje się tak, ponieważ istnieje wiele lęków i błędnych przekonań związanych z utratą ciąży.

Wiele kobiet obwinia ze taką stratę różne negatywne zachowania, jakie mogły im się przydarzyć. Jednak w znacznej części przypadków przyczyny nie są choćby w najmniejszym stopniu związane z zachowaniem kobiety.

W dalszej części artykułu przybliżymy odrobinę temat późnego poronienia. Jednak już teraz warto podkreślić, że nie stanowi ono powodu do obwiniania siebie czy odczuwania wstydu.

Na czym polega późne poronienie?

Poronienie lub spontaniczna aborcja to, zgodnie ze słowami IntraMed, medycznej społeczności online, przerwanie ciąży. Ten termin jest używany powszechnie w pierwszej połowie ciąży, kiedy płód nie rozwija się.

Dzieje się tak, kiedy embrion całkowicie spowolnił i już nie rośnie. To scenariusz, w którym kobieta będzie potrzebowała późnego poronienia. Takie sytuacje pojawiają się bez związanych z nimi objawów i z tego powodu są trudniejsze do zrozumienia przez rodziców. Wywołują one stan niepokoju i wątpliwości dotyczące płodnością.

Lekarz prowadzący wykona USG transwaginalne w pierwszym trymestrze, aby upewnić się, czy kobieta wymaga przeprowadzenia późnego poronienia. Może pojawić się konieczność jego powtórzenia przed postawieniem diagnozy końcowej, jednak zależy to od wieku ciążowego.

Poziom gonadotropiny kosmówkowej (hormonu ciąży) zaczyna spadać około 10 dni po rozwoju embrionu i dochodzi do ich całkowitego zatrzymania. Tym samym badania krwi czy testy ciążowe nie mają żadnej wartości diagnostycznej.

Objawy późnego poronienia

Schorzenie to jest zazwyczaj asymptomatyczne, więc kobieta nie krwawi ani nie odczuwa bólu brzucha. Właśnie dlatego diagnoza jest zazwyczaj stawiana późno, a lekarz może zauważyć ten problem jedynie podczas badania USG.

Przyczyny późnego poronienia

Wiele kobiety, które dotknęło późne poronienie obawia się, że dojdzie do niego ponownie.

Przyczyny późnego poronienia nie dają objawów, które mogą prowadzić do pojawienia się krwawienia czy usunięcia płodu w celu oczyszczenia macicy. Oznacza to, że nie pojawiają się skurcze, dylatacja szyjki macicy ani oderwanie.

Jednak wątpliwości zazwyczaj wiążą się z przyczyną, która sprawiła, że płód przestał się rozwijać. Być może nie jesteś tego świadoma, ale 15% ciąż kończy się poronieniem. Poza tym 80% poronień ma miejsce w pierwszym trymestrze.

Za takimi rodzajami poronień mogą stać następujące przyczyny:

• Genetyczne: Rozwój płodu jest bardziej delikatny niż może Ci się wydawać, a organizm nie pozwala na rozwój embrionów z malformacjami chromosomowymi. Zgodnie z badaniem opublikowanym w Revista Chilena de Obstetricia y Ginecología (dostępne w języku hiszpańskim), połowa poronień, do których dochodzi w pierwszym trymestrze, jest wywołana przez zmiany w chromosomach. Istnieją przypadki łagodniejszych zaburzeń, w których płody mogą rozwijać się i być donoszone do końca ciąży, ale poronienia zdarzają się częściej.
• Anatomia macicy: Malformacje w strukturze macicznej, które uniemożliwiają prawidłowe zagnieżdżenie się embrionu. Przynajmniej tak stwierdzono w artykule opublikowanym w Revista Médica de Costa Rica y Centroamérica.
• Schorzenia endokrynologiczne, krwi lub układu odpornościowego. Istnieją schorzenia, które dotykają wszystkie organy w ciele i wywierają wpływ na ciążę. Zgodnie z publikacją w magazynie Reproducción, od 8 do 12% przypadków poronień może wiązać się ze zmianami wewnątrzwydzielniczymi.
• Infekcje: Niektóre z chorób wywoływanych przez wirusy lub bakterie szkodzą embrionowi i mogą prowadzić do wystąpienia takich deformacji płodu, które sprawią, że nie będzie miał szans przetrwać.

Zalecane leczenie

W takich sytuacjach należy upewnić się, że doszło do całkowitego usunięcia wszystkich elementów znajdujących się w jamie macicy i zbadać usunięte tkanki.

W tym celu można wykorzystać różne procesy:

• Pozwolić ciału wykonać swoje zadanie. Polega na zaczekaniu aż organizm wydali sam z siebie wszystkie elementy. Kluczową rolę odgrywa przeprowadzanie kontroli, aby ocenić stan matki i monitorować ryzyko rozwoju infekcji.
• Zastosować terapię farmakologiczną. Należy podać leki dopochwowe, które wywołują rozszerzenie szyjki macicy dzięki skurczom macicy. Zgodnie z badaniami leczenie farmakologiczne to mniej agresywna alternatywa niż operacja. Poza tym jego współczynnik skuteczności wynosi 90%.
• Przeprowadzić zabieg chirurgiczny. Lekarze wykorzystują w tym celu wyłyżeczkowanie, stosując technikę pobierania lub wyskrobywania. Ta procedura chirurgiczna wymaga zastosowania znieczulenia i wstrzymania się od spożywania pokarmów na około sześć godzin przed operacją.

Mamy nadzieję, że zawarte w tym artykule informacje na temat późnego poronienia pomogą kobietom w ciąży stawić czoła takiej sytuacji w jak najlepszy sposób, jeśli kiedykolwiek zajdzie taka potrzeba.