Poznaj różne rodzaje łysienia i jego przyczyny
Łysienie androgenowe jest najczęstszą przyczyną łysienia w populacji ogólnej. Mimo to istnieją inne rodzaje łysienia, które mają różne przyczyny. Odkryj je w tym artykule.
Istnieją różne rodzaje łysienia, czyli nieprawidłowego wypadania włosów. Zgodnie z badaniami naukowymi patologia ta jest podzielona na klasy ze względu na szybkość jej występowania, choroby towarzyszące i kryteria kliniczne, takie jak wydłużenie, charakterystyka włosów i stopień zajęcia skóry podstawowej.
W przeglądowych artykułach stwierdza się, że łysienie androgenowe (najczęstszy rodzaj) dotyka od 6 do 12% kobiet w wieku od 20 do 30 lat i 55% mężczyzn w wieku powyżej 70 lat.
Ze względu na dużą częstotliwość występowania, wartość estetyczną, którą wielu jej przypisuje, i możliwe przejawy innych chorób podstawowych konieczna jest znajomość jej rodzajów, aby wiedzieć, jak ją interpretować.
Rodzaje łysienia
Rodzajów łysienia jest tak wiele, że nie sposób mówić o ogólnych wzorcach i objawach. Ich zasięg obejmuje cały świat, z osobliwościami rasowymi i rozmieszczeniem geograficznym.
Łysienie definiuje się jako utratę włosów dowolnego typu i w dowolnym miejscu na powierzchni skóry. Aby ułatwić algorytm diagnostyczny szpitale kliniczne dzielą tę patologię na dwie duże grupy:
- Osoby z normalną lub zdrową skórą głowy (bez blizn).
- Osoby z patologiczną skórą głowy (blizny).
Łysienie androgenowe występuje najczęściej u mężczyzn w średnim wieku.
Dowiedz się więcej: Łysienie androgenowe: objawy, przyczyny i leczenie
Rodzaje łysienia bez blizn
Wspólną cechą wszystkich wariantów, które pokazujemy poniżej jest to, że wypadanie włosów w nich nie jest spowodowane pojawieniem się tkanki włóknistej, która niszczy mieszek włosowy. W takich przypadkach mieszek włosowy nie ulega zniszczeniu, ale wykazuje inne zmiany.
Łysienie androgenowe
Łysienie androgenowe jest najczęstszym wariantem łysienia, ponieważ różne badania podają, że jest ono odpowiedzialne za tę patologię w 95% przypadków. Jak powiedzieliśmy wcześniej cierpi na nią do 55% mężczyzn, podczas gdy u kobiet jest to około 10%.
Czasopisma dermatologiczne podają, że istnieją dwie główne przyczyny tej choroby:
- Androgeny i skóra: zwiększone działanie męskich hormonów (testosteronu) na niektóre obszary skóry głowy sprzyja zmniejszeniu aktywności mieszka włosowego, aż do zaniku.
- Mechanizm komórkowy: reaguje na dziedziczny składnik każdej osoby. Aktywność polimerazy RNA, enzymu niezbędnego do syntezy białek, jest uwarunkowana określonymi czynnikami genetycznymi. Może to zmienić wzorce wzrostu włosów.
Istnieje wiele metod leczenia łysienia androgenowego, takich jak minoksydyl, melatonina, finasteryd lub laseroterapia. Niektóre z tych leków są skuteczne nawet w 90%, ponieważ włosy przestają wypadać. Z drugiej strony odrost mieszków włosowych jest zadaniem bardziej skomplikowanym.
Łysienie plackowate
Badania pokazują, że ten typ łysienia charakteryzujący się pojawieniem się okrągłych plam w obszarach ogniskowych jest bardzo mało znaną patologią. Uważa się, że różne czynniki warunkują jego pojawienie się:
- Genetyka: obecność łysienia plackowatego w historii rodziny sprzyja jego pojawieniu się u potomstwa nawet w 40% przypadków.
- Czynniki immunologiczne: istnieje związek między tą patologią a zaburzeniami odporności, takimi jak choroby tarczycy lub bielactwo (zniszczenie melanocytów skóry). Jest również powiązane z chorobami, takimi jak anemia, cukrzyca czy reumatoidalne zapalenie stawów.
- Wydaje się, że choroba ta jest również związana z czynnikami emocjonalnymi, takimi jak stres, czynniki zakaźne i zmiany neurologiczne.
Inne rodzaje łysienia bez blizn
Opisaliśmy dwa najważniejsze typy łysienia bez blizn. Jest ich znacznie więcej, ale ograniczymy się do ich krótkiego omówienia. Oto kilka przykładów:
- Łysienie pourazowe: pojawia się, gdy skóra głowy jest stale uszkodzona w wyniku naciągu i wysiłku, takiego jak warkocze lub koki.
- Łysienie rozproszone: jest to uogólniona odwracalna utrata włosów. Może wystąpić ostro lub przewlekle.
- Z powodu braku lub nadmiaru witamin lub leków: badania pokazują, że niedobór witaminy D lub nadmiar witaminy A może powodować wypadanie włosów.
Łysienie bliznowaciejące
Według artykułów naukowych łysienie bliznowaciejące charakteryzuje się trwałym wypadaniem włosów, które zastępuje zwłóknienie lub szklisty kolagen. Ten typ patologii jest przyczyną 3% łysienia obserwowanego w ośrodkach dermatologicznych, więc jego znaczenie kliniczne jest stosunkowo niewielkie.
Oto kilka czynników, które mogą sprzyjać łysieniu bliznowaciejącemu:
- Przyczyny fizyczne: m. in. oparzenia, odmrożenia i urazy. Kiedy mieszek włosowy zostaje zniszczony zostaje zastąpiony tkanką bliznowatą zapobiegając ponownemu pojawieniu się włosów.
- Guzy: każdy guz, który atakuje skórę, zarówno łagodny, jak i złośliwy może spowodować pojawienie się tej patologii jako efekt uboczny.
- Infekcje: trąd skóry lub gruźlica, czyli choroby, które trwale uszkadzają skórę, mogą ją również powodować.
- Przewlekłe procesy zapalne: na przykład toczeń rumieniowaty i inne choroby niezakaźne, które powodują zmiany skórne mogą uszkodzić mieszek włosowy.
Łysienie plackowate wymaga zbadania przyczyn, aby dokładnie ją zdiagnozować.
Może Cię zainteresować: Łysienie – jak wyleczyć je naturalnymi sposobami
O czym należy pamiętać w przypadku łysienia?
Jak opisaliśmy w poprzednich akapitach, łysienie można podzielić na bezbliznowe i bliznowaciejące. Te pierwsze mają różne typy, w zależności od ogniska wypadania włosów i przyczyn leżących u podstaw choroby.
Ale zwykle są one uwarunkowane czynnikami genetycznymi i hormonalnymi. Zupełnie inaczej wygląda łysienie bliznowaciejące, ponieważ zwykle jest ono wynikiem urazów i ran, które powodują blizny w miejscu mieszka włosowego.
To, co wiemy na pewno, to fakt, że łysienie androgenowe jest najczęstszym wariantem tej choroby, która dotyka głównie mężczyzn w średnim wieku. Na szczęście jest coraz więcej zabiegów łagodzących i powstrzymujących wypadanie włosów.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- González-Guerra, E., & López-Bran, E. (2018). Protocolo diagnóstico de la alopecia. Medicine-Programa de Formación Médica Continuada Acreditado, 12(48), 2864-2867.
- Guzmán-Sánchez, D. A. (2015). Alopecia androgenética. Dermatología Revista Mexicana, 59(5), 387-394.
- Guerra-Tapia, A., & González-Guerra, E. 18. Alopecia androgenética masculina (MAGA).
- Pelo, E. Alopecia androgenética Calvicie¿ Problema médico o cosmético?.
- Madani, S., & Shapiro, J. (2000). Alopecia areata update. Journal of the American Academy of Dermatology, 42(4), 549-566.
- Morales-Miranda, A. Y., & Ruiz-Guillén, Á. I. (2020). Niveles de vitamina D en pacientes con alopecia areata en la Unidad de Especialidades Médicas. Revista de Sanidad Militar, 73(5-6), 297-302.
- Abal-Díaz, L., Soria, X., & Casanova-Seuma, J. M. (2012). Alopecias cicatriciales. Actas Dermo-Sifiliográficas, 103(5), 376-387.
- Stoehr, Jenna R., et al. “Off-label use of topical minoxidil in alopecia: a review.” American journal of clinical dermatology 20.2 (2019): 237-250.
- Olivares, Liliana, et al. “Formas infrecuentes de tuberculosis cutáneas; a propósito de 2 casos.” Dermatología Argentina 18.6 (2013): 459-463.
- De la Torre, María del Carmen, Daniela Gutiérrez-Mendoza, and Sonia Toussaint-Caire. “Alopecia en parches asociada con lupus eritematoso sistémico: diagnóstico diferencial con alopecia areata.” Dermatología Revista mexicana 59.5 (2015): 361-367.
