Hydromorfon – zastosowania i skutki uboczne
Hydromorfon jest półsyntetycznym lekiem przeciwbólowym wywodzącym się z morfiny. Jest on 5 razy silniejszy niż opioidy, ale ma krótsze działanie.
Hydromorfon działa przeciwbólowo na interakcję z receptorami opioidowymi μ, obecnymi zarówno w ośrodkowym układzie nerwowym, jak i mięśniach gładkich.
Droga podawania może być zarówno dojelitowa, jak i pozajelitowa. Wiązanie do receptorów μ jest przyczyną zarówno jego działania przeciwbólowego, jak i działań niepożądanych.
Opioidowe środki przeciwbólowe stanowią jeden z najsilniejszych filarów zakresu farmakologicznego leczenia bólu o średnim i mocnym nasileniu. Stosuje się je zwłaszcza w przypadku ostrego bólu i bólu pochodzącego z choroby onkologicznej.
Badania kliniczne w leczeniu ostrego bólu pokazują, że hydromorfon ma silne działanie przeciwbólowe, podobne do innych opioidów.
Oceniano sposób leczenia bólu nowotworowego przez hydromorfon i inne opioidy o różnych formułach. Naukowcy zauważyli, że jest to lek równoważny morfinie pod względem skuteczności przeciwbólowej i skutków ubocznych.
Wciąż jednak nie ma wiarygodnych badań klinicznych, które mogłyby dostarczyć naukowych dowodów na skuteczność stosowania hydromorfonu u pacjentów leczonych z powodu przewlekłego bólu nienowotworowego.
Hydromorfon – krótka historia leku
Jak wspomnieliśmy, hydromorfon jest półsyntetycznym lekiem wywodzącym z morfiny. Naukowcy zsyntetyzowali go w Niemczech w 1921 roku. Pierwsze wyniki dotyczące jego skuteczności klinicznej pojawiły się w 1926 roku.
Jednak dopiero w roku 1981 przeprowadzono różne badania farmakokinetyczne i farmakodynamiczne dotyczące właściwości tej substancji.
Firmy farmaceutyczne sprzedają tego rodzaju leki pod różnymi markami, prezentacjami i dawkami. Środki przeznaczone do natychmiastowego działania nie są dostępne w niektórych krajach.
Jak działa hydromorfon w naszym ciele?
Hydromorfon jest silnym agonistą receptorów opioidowych μ. Podobnie jak inne rodzaje receptorów opioidowych, łączą się one z białkami G i działają jako modulatory – zarówno pozytywne, jak i negatywne. Są to głównie transmisje synaptyczne regulowane przez to białko.
Hydromorfon nie zmienia progu bólu zakończeń nerwowych ani nie wpływa na przekazywanie impulsów wzdłuż nerwów obwodowych.
Wywołane działanie przeciwbólowe jest spowodowane zmianami, jakie lek wywołuje w odczuciu bólu na poziomie kręgosłupa, gdy łączy się z wyżej wymienionymi receptorami. Hydromorfon, podobnie jak inne opiaty, ma bardzo wysoką moc przeciwbólową.
Przeczytaj także: Czy akupunktura leczy ból stawów? Poznaj kilka istotnych faktów
Skutki uboczne hydromorfonu
Hydromorfon, podobnie jak wszystkie leki dostępne na rynku, posiada różnego rodzaju skutki uboczne.
Wśród najczęstszych działań niepożądanych obserwowanych u pacjentów leczonych tym lekiem można wymienić następujące:
- mdłości,
- wymioty,
- zaparcia,
- senność,
- euforia,
- suchość w ustach,
- zawroty głowy.
Poważne działania niepożądane związane z tym lekiem obejmują depresję oddechową i bezdech, a także zapaść krążeniową, wstrząsy oraz zatrzymanie oddechu i serca.
Wniosek
Chociaż hydromorfon ma właściwości przeciwbólowe i farmakologiczne, a jego skutki uboczne są podobne do tych od morfiny, wciąż istnieją kontrowersje dotyczące dawek tych dwóch leków, a także dawek dojelitowych i pozajelitowych.
Obecnie nie ma wielu opublikowanych danych dotyczących jakości roli hydromorfonu w leczeniu przewlekłego bólu, który pojawia się w chorobie onkologicznej. W związku z tym należy przeprowadzić więcej badań w tej dziedzinie. Trzeba także kontynuować badania kliniczne w celu sprawdzenia wpływu hydroformu na pacjentów z tego typu problemem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- García, B., Latorre, S., Torre, F., Gómez, C., Postigo, S., Callejo, A., & Arizaga, A. (2010). Hidromorfona: Una alternativa en el tratamiento del dolor. Revista de La Sociedad Espanola Del Dolor. https://doi.org/10.1016/S1134-8046(10)70025-2
- Gil, S. J., Ramírez, C. L., & Galindo, V. (2011). Comparación del grado de sedación, profundidad anestésica y efectos colaterales de cinco protocolos anestésicos en perros sanos. Revista de Medicina Veterinaria. https://doi.org/10.19052/mv.566
- Tolerabilidad y eficacia de la morfina versus hidromorfona en analgesia epidural posquirúrgica con bupivacaína en un hospital universitario: ensayo ciego, con asignación aleatoria. (2008). Iatreia.
