Hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego – co to takiego?
Zarówno hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego, jak i inne schorzenia, które go dotyczą, są zwykle częstym zjawiskiem występującym głównie u kobiet w młodym i średnim wieku.
Sam staw krzyżowo-biodrowy znajduje się poniżej odcinka lędźwiowego obok dolnej części kręgosłupa a powyżej kości ogonowej. Jest to struktura łącząca kość krzyżową będącą trójkątną kością w dolnej części kręgosłupa, z miednicą (grzebień biodrowy).
W medycynie dostępnych jest wiele rodzajów badań, które lekarz może zlecić w celu określenia zakresu ruchomości i ewentualnego zdiagnozowania w ten sposób schorzenia określanego jako hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego.
Ogólnie rzecz biorąc staw krzyżowo-biodrowy ma następujące cechy:
- Po pierwsze, jest mały, bardzo silny i wzmocniony dodatkowo więzadłami.
- Nie ma zbyt dużej naturalnej mobilności, ani też zakresu ruchu.
- Przenosi wszystkie siły z górnej części ciała na biodra i nogi.
- I wreszcie działa jako amortyzator.
Hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego – zacznijmy od kwestii anatomicznych
Miednica obejmuje podstawę tułowia, podpiera brzuch i działa jako węzeł połączeniowy kończyn dolnych z tułowiem. Zatem jest to zamknięty pierścień kostno-stawowy złożony z trzech dużych kości i trzech równie wielkich stawów.
Wymienione powyżej trzy kości główne to:
- Układ dwóch równych i symetrycznych kości biodrowych
- Kość łonowa, kulszowa
- Kość krzyżowa utworzony przez połączenie 5 kręgów krzyżowych.
Miednica jest bardzo ważnym elementem w utrzymywaniu niestabilnej równowagi kręgosłupa. Wynika to z tego, że wszelkie zaburzenia w pierwszym z tych elementów nieuchronnie wpłyną także na drugi. Z tego powodu możemy uznać ten układ za stanowiącą całość jednostkę funkcjonalną.
Stawy krzyżowo-biodrowe to połączenie między kręgosłupem (opisanym powyżej), który jest elastyczne, a stabilną podstawą w postaci miednicy poniżej. Ponadto naukowcy uważają kość krzyżową za część lędźwiowego odcinka kręgosłupa, a z kolei biodro za część kończyny dolnej.
Zobacz także: Kręgosłup – w jaki sposób łączy się z naszymi organami
Przyczyny bólu w stawie krzyżowo-biodrowym
Nie jest jeszcze jasne, dlaczego ból występuje w tym konkretnym obszarze. Jednak niektórzy uważają, że za ból i hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego można winić wszelkiego rodzaju zmiany w zakresie normalnym ruchu stawu.
Źródłem takiego bólu może być:
- Hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego. Dzieje się tak wtedy, gdy występuje zbyt duży zakresu ruch i niestabilność w tym obszarze pleców. Ludzie zwykle odczuwają ten ból w dolnej części pleców lub w biodrze. Ból taki może również promieniować do pachwiny.
- Hipomobilność stawu krzyżowo-biodrowego. W przeciwieństwie do poprzedniej sytuacji, ten konkrenty stan występuje wtedy, gdy zakres mobilności stawu ma bardzo niewielki zakres. W takich przypadkach ludzie zwykle odczuwają ból w dolnej części pleców lub w pośladkach. Może jednak się wydarzyć, że w bardziej zaawansowanych schorzeniach ból może promieniować w dół nogi.
W rzeczywistości ludzie opisują ten rodzaj bólu jako podobny do rwy kulszowej, która jest spowodowana przez radikulopatię.
Diagnozowanie stanu stawu krzyżowo-biodrowego
Medycyna oferuje wiele różnego rodzaju metod mających na celu zbadanie zakresu ruchomości tego stawu i zdiagnozowania jego hipermobilności lub innych stanów chorobowych. Dlatego też badania takie mogą mieć różną złożoność. Są one ogólnie modyfikowane w różny sposób przez każdego fizjoterapeutę w zależności od konkretnego przypadku.
Ponadto to samo badanie może dawać różne wyniki. Należy pamiętać przy tym, że przed rozpoczęciem takiego badania fizjoterapeuta musi przeprowadzić drobiazgowy wywiad. Jest to kwestia o tyle istotna, że ponieważ pomaga profesjonalistom wybrać najbardziej odpowiedni sposób przeprowadzenia takiej diagnozy.
Niektóre z najczęściej stosowanych badań diagnostycznych są następujące:
- Badanie wskazujące na potencjalną hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego. Mimo tego, że ma ono dość ogólny charakter, lekarz powinien rozważyć przeprowadzenie tego wstępnego badania, aby ocenić ogólną kondycję stawu. Badanie to jest o tyle przydatne, że zapewni mu w ten sposób cenne informacje na temat ogólnej mobilności w całej strukturze kostno-stawowej.
- Test Downinga. Badanie to służy do ustalenia różnych zmian i różnic między całkowitym lub częściowym ograniczeniem mobilności kości biodrowych wobec kości krzyżowej. W rzeczywistości test Downinga składa się z dwóch oddzielnych badań. Są to:
- Test na wydłużenie (anterioryzację)
- Test na skracanie (posterioryzację)
- Badanie przesunięcia kości krzyżowej w stronę jamy brzusznej. Ta metoda diagnostyczna pozwoli lekarzowi wykryć zablokowanie stawu i inne objawy, na które pacjent może się uskarżać podczas tego procesu.
- Test ugięcia bioder (Piedellou Gilleta). Za pomocą tego badania lekarz może zdiagnozować ograniczenie mobilności bioder lub kości krzyżowej.
Hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego – metody leczenia
Specjaliści opracowali różne techniki fizjoterapeutyczne pozwalające na skutecznie leczenie problemów ze stawami w tym obszarze. Należą do nich między innymi:
- Odblokowanie pełnej mobilności stawów
- Przesunięcia wzajemne kości
- Ćwiczenia rozciągające
- Reorganizacja struktury przewodnictwa nerwowo-mięśniowego
Przeczytaj również: Ćwiczenia na bóle krzyża poparte dowodami naukowymi – poznaj je!
Dbanie o właściwą postawę całego ciała
Oprócz wyżej wymienionych środków specjaliści zalecają także inne rozwiązania, które można zastosować, jeśli uskarżasz się na hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego. Należą do nich między innymi stosowanie okładów z lodu, ciepła i odpoczynek.
Pacjenci mogą również stosować leki przeciwbólowe, specyfiki i suplementy wspomagające, akcesoria korekcyjne i ćwiczenia fizyczne pod nadzorem lekarza.
Musisz jednak koniecznie udać się do lekarza, jeśli odczuwasz dyskomfort w tym obszarze. Hipermobilność stawu krzyżowo-biodrowego oznacza, że nie powinieneś podejmować żadnych działań na własną rękę bez konsultacji ze specjalistą.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Mejía, G. E., Arias, M., Valdez, K., Carrillo, S., & Infante, G. (2008). Dolor de la articulación sacroilíaca. Anatomía, diagnóstico y tratamiento. Revista de La Sociedad Espanola Del Dolor.
- Ramirez, C. (2007). Disfunción de la articulación sacro ilíaca: causa potencial de dolor lumbar. SaludUIS.
- Cánovas Martínez, L., Orduña Valls, J., Paramés Mosquera, E., Lamelas Rodríguez, L., Rojas Gil, S., & Domínguez García, M. (2016). Sacroiliac joint pain: Prospective, randomised, experimental and comparative study of thermal radiofrequency with sacroiliac joint block. Revista Española de Anestesiología y Reanimación (English Edition). https://doi.org/10.1016/j.redare.2015.12.001.