Czym jest odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego u dzieci?

Czy wiesz co to jest  odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego (DSED) u dzieci? To zaburzenie odnosi się do wzorca zachowań u dzieci, które bez wahania wchodzą w interakcje z nieznajomymi bez dystansu czy poczucia strachu.

W niektórych przypadkach zaburzenie to jest związane z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). W tym artykule omówimy objawy i przyczyny tego zaburzenia. Przedstawimy ponadto niektóre sposoby leczenia tej przypadłości, która dotyka wyłącznie dzieci.

Odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego u dzieci

Jak je rozpoznać?

Oto niektóre z częstych objawów, które mogą pomóc je wykryć i zdiagnozować:

• Dziecko nie okazuje strachu ani nieśmiałości podczas spotkania z obcymi.
• W stosunku do nieznajomych przejawia postawę aktywną tak, jakby wchodziło w interakcję z zaufanym przyjacielem. Chętnie przytula się do osób nieznajomych.
• Dzieci z tym zaburzeniem nie mają problemu, by odejść od swoich opiekunów z kimś, kogo w ogóle nie znają. Co więcej, robią to bez pytania opiekunów o pozwolenie.

Jak można sobie wyobrazić dzieci, które cierpią na tę dolegliwość, są narażone na wielkie ryzyko biorąc pod uwagę chęć oddalania się od rodziców czy opiekunów w towarzystwie nieznajomych. Co więcej, mogą one mieć trudności z nawiązaniem więzi emocjonalnej z rówieśnikami i członkami rodziny.

Przeczytaj także: Co zrobić gdy dziecko się zgubi – rady dla rodziców i dzieci

Kiedy należy porozmawiać z lekarzem?

Kiedy dziecko przejawia nadmierne zainteresowanie i zaufanie nieznajomym, wówczas możemy podejrzewać obecność tego zaburzenia.

Aby ustalić, czy powinieneś udać się do lekarza, zadaj sobie następujące pytania:

• Czy zamiast zwracać się do rodziców, krewnych i nauczycieli Twoje dziecko szuka wsparcia, pocieszenia i towarzystwa nieznajomych?

• Czy ma nadmiernie towarzyski i serdeczny stosunek do obcych?
• Zwróć uwagę na to, czy Twoje dziecko oddala się od rodziców i opiekunów będąc w nowym dla siebie miejscu?
• Czy ma ono skłonność do zadawania nieznajomym bardzo osobistych pytań?

Co odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego ma wspólnego z ADHD?

Zdaniem niektórych specjalistów psychiatrii zaburzenie zaangażowania społecznego u dzieci może mieć cechy wspólne z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Ważne jest jednak, aby znać różnice między nimi.

Wspólną płaszczyzną w obu tych zaburzeniach jest nadmierna i niewłaściwa życzliwość wobec obcych. Jednocześnie oba zaburzenia wiążą się z trudnościami w ustalaniu granic w relacjach społecznych. ADHD nie ma jednak związku z brakiem przywiązania we wczesnych etapach życia.

Przeczytaj także: Przywiązanie w związku – poznaj 3 najważniejsze jego rodzaje

Odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego – przyczyny

Eksperci twierdzą, że tego typu zachowanie wiąże się z doświadczeniami traumatycznych wydarzeń lub nieustrukturyzowanej sytuacji rodzinnej.

W niektórych przypadkach eksperci wskazują na brak uwagi poświęcanej dziecku we wczesnych stadiach życia, w tym w okresie niemowlęcym. Ten brak przywiązania może prowadzić do zaburzenia zaangażowania społecznego u dzieci.

Istnieją też inne czynniki również mogą spotęgować symptomy zaburzenia ,a są nimi między innymi mieszkanie w sierocińcach lub schroniskach od najmłodszych lat.

Brak uwagi we wczesnym dzieciństwie zwiększa co prawda prawdopodobieństwo rozwoju DSED u dzieci jednak warto zaznaczyć, że nie wszystkie u których rozwinęło się zaburzenie doświadczały zaniedbania.

W rzeczywistości jest ono również związane z niestabilnym lub niespójnym środowiskiem rodzinnym, a także z traumatycznymi wydarzeniami.

Czy zaburzenie odhamowanego zaangażowania społecznego można leczyć?

Zaburzenie odhamowanego zaangażowania społecznego można leczyć na poziomie psychologicznym gdy specjalista oceni zarówno dziecko jak i jego rodzinę po czym ułoży zindywidualizowany plan leczenia.

Leczenie zawsze będzie miało na celu zapewnienie dziecku komfortu w jego codziennym otoczeniu. Może to obejmować takie czynności jak zabawa i rysowanie. Celem będzie wsparcie rodziny, ułatwienie zrozumienia zaburzenia i wzmocnienie więzi między rodzicem a dzieckiem.

Kiedy dziecko zacznie wykazywać oznaki poprawy?

Terapia jest głównym sposobem leczenia zarówno w dzieciństwie jak i w okresie dojrzewania. I oczywiście im szybciej dziecko otrzyma diagnozę tym łatwiej będzie wyleczyć zaburzenie.

Nie da się jednak jednoznacznie stwierdzić jak szybko zacznie rozwijać się prawidłowo na poziomie społecznym i emocjonalnym oraz zacznie czuć się otoczone opieką i ochroną w swoim najbliższym otoczeniu. Dlatego też czas trwania leczenia będzie się różnić w zależności od każdego dziecka a także od jego wieku.

Rany emocjonalne z dzieciństwa – koszmar w dorosłym życiu?

Często zdarza się, że w życiu dorosłym wciąż odczuwamy rany emocjonalne dzieciństwa. Często nawet nie jesteśmy świadomi tego, co nas blokuje. Przeczytaj więcej »