Czym jest katar i do czego służy?

Czym jest katar i do czego służy?

Napisany przez Edith Sánchez

Ostatnia aktualizacja: 09 sierpnia, 2022

Katar to znak, że organizm funkcjonuje prawidłowo. Ta kleista, lepka substancja o różnych kolorach odgrywa bardzo ważną rolę w ochronie organizmu.

Każdy wie co to katar, ale niewiele osób wie, czym on właściwie jest i jakie ma działanie. Przeciętny dorosły człowiek produkuje codziennie około litra śluzu z nosa i drugie tyle z gardła.

Katar występuje w różnych konsystencjach i kolorach. Miękki i twardy, biały i czarny, zielony i żółty. Zazwyczaj kojarzy się z brudem, ale jego główną funkcją jest zapobieganie przedostawaniu się do układu oddechowego wielu niepożądanych cząsteczek.

W taki czy inny sposób katar mówi nam, czy nos funkcjonuje tak, jak powinien. Chociaż zwyczaj dłubania w nosie w celu usunięcia lepkiej substancji jest powszechny, najlepiej jest wytrzeć go chusteczką.

Czym jest katar z nosa?

Katar to płyn, który wydobywa się z nosa. Nie jest to jedyna śluzowa wydzielina produkowana przez organizm, ale popularnie nazywana jest śluzem. Wydzielina oskrzelowa jest często nazywana flegmą lub wykrztuszaniem.

Śluz jest lepkim płynem wydzielanym przez komórki nabłonkowe w nosie i innych narządach. Komórki te posiadają rzęski, które są rodzajem włosków. Przesuwają one śluz do nozdrzy.

Mają one kilka funkcji, z których najważniejsze są następujące:

  • Mają działanie nawilżające: pomagają utrzymać wilgotność w nosie i zatokach. Chroni to przed podrażnieniami spowodowanymi ocieraniem się o przedmioty lub cząsteczki.
  • Stanowią tarczę ochronną: tkanka nozdrzy i zatok jest dość cienka i delikatna. Śluz pomaga ją chronić.
  • Tworzą one barierę ochronną: pomagają wychwytywać i wydalać obce cząsteczki, które dostają się do nosa, takie jak kurz, pyłki, bakterie i wirusy.

Funkcję kataru można podsumować jako mechanizm obronny i zabezpieczający przed czynnikami zewnętrznymi, które mogą dostać się do organizmu przez nos. Są one kluczowe w walce z alergiami i przeziębieniami.

Kobieta z bólem zatok

Zapalenie zatok to nagromadzenie śluzu w zatokach z zapaleniem błony śluzowej wyściełającej te jamy.

Czytaj dalej: Zapalenie zatok – 4 sposoby, które mogą przynieść Ci ulgę

Jak powstaje katar?

Katar jest wytwarzany wewnątrz nosa i zasadniczo jest substancją zawierającą wodę, białka, pewne związki chemiczne i sól. Ma lepką i kleistą konsystencję, co pozwala mu zatrzymywać szkodliwe substancje z otoczenia.

Większość śluzu produkowanego przez nos i gardło jest mieszana ze śliną i połykana. Część zostaje w nosie. Kiedy kichasz lub wydmuchujesz nos, śluz zostaje wydalony. W przeciwnym razie pozostaje w nosie i wysycha.

Jeśli osoba jest przeziębiona, organizm wytwarza więcej histaminy. Jest to substancja, która powoduje, że błony nosa puchną i produkują więcej śluzu. Tworzy to grubą warstwę śluzu, która wzmacnia ochronę tkanek nosa.

Ponadto, gdy jest więcej śluzu musi on być częściej wydalany, ponieważ ludzie częściej wydmuchują nos lub częściej kichają. Pomaga to w wydaleniu czynnika zakaźnego. To samo dotyczy alergii.

Czym nie jest katar?

Istnieje wiele popularnych mitów na temat śluzu. Mity, jak to mity, nie są jednak prawdziwe. Mówi się, na przykład, że są to komórki mózgowe, które zstępują z czaszki i docierają do nosa, co jest nieprawdą.

Niektórzy twierdzą również, że są one pozostałością płynu mózgowo-rdzeniowego. Mówi się również, że zielony katar oznacza poważną infekcję lub że brak kataru w nosie oznacza, że jesteś czysty. Nic z tego nie ma żadnych podstaw w nauce.

Dlaczego katar zmienia kolor?

Jednym z najbardziej uderzających aspektów kataru jest to, że zmienia on kolor. Ogólnie rzecz biorąc, dzieje się tak z powodu substancji, które wchodzą z nim w kontakt. Możemy znaleźć jego różne odcienie.

Przezroczysty

To zwykły odcień i ten, który uważany jest za normalny. Jeśli jednak kapie zbyt obficie możliwe, że jest to objaw przeziębienia lub alergicznego nieżytu nosa. Tak więc brak koloru nie zawsze jest oznaką braku problemów zdrowotnych.

Żółty lub zielonkawy

Żółty lub zielonkawy śluz jest oznaką infekcji, która nie musi być poważna. Uzyskuje on ten kolor, ponieważ układ odpornościowy zwiększa produkcję komórek obronnych zwanych neutrofilami.

Komórki te wydzielają enzymy, które zabijają czynnik zakaźny. Jeden z tych enzymów, peroksydaza, nadaje śluzowi jego kolor. Katar zazwyczaj stopniowo zmienia kolor z bezbarwnego na żółty, a następnie na zielony.

Czerwony lub brązowy

Kolor ten oznacza, że w śluzie znajduje się składnik krwi. Możliwe, że doszło do pęknięcia niektórych małych naczyń krwionośnych w wyściółce nosa lub że niewielki uraz został spowodowany zbyt częstym kichaniem lub wydmuchiwaniem nosa. Ten kolor nie powinien od razu nas martwić.

Przeziębiona kobieta

Wielokrotne wydmuchiwanie nosa może uszkodzić śluzówkę, co spowoduje, że do śluzu dołączy krew.

Czarny

Ten kolor kataru nie pojawia się zbyt często. Zazwyczaj, jeśli przybiera taki kolor jest to spowodowane wdychaniem dymu lub sadzy. Może to być również znak, że oddychałeś bardzo zanieczyszczonym powietrzem.

Katar jest czymś naturalnym

Katar może być odpychający, ale w rzeczywistości jest to znak, że w nosie wszystko przebiega prawidłowo. Mimo to, najlepiej jest uczyć dzieci, aby go nie jadły i nie połykały. Nie chodzi o to, że jest toksyczny, ale o to, że jest produktem odpadowym organizmu.

Ważne jest również, aby ani dzieci, ani dorośli nie dłubali w nosie, ponieważ mogą łatwo uszkodzić tkanki. Najlepiej jest delikatnie wydmuchać nos lub użyć płukanki do nosa, aby go udrożnić.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • García-Moreno, J. M. (2005). El estornudo: Revisión de su etiología y fisiopatología. Revista de neurología, 41(10), 615-621.
  • Ramos-Jiménez J, Garduño-Torres B, Arias-Montaño JA. Histamina y comunicación intercelular: 99 años de historia. Rev Biomed. 2009;20(2):100-126.
  • Ripoll, J. (2001). Mocos y tos, el problema de cada día. Infancia: educar de 0 a 6 años, (65), 35-39.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.