Co to jest leniwe oko? Dowiedz się wszystkiego na ten temat!
Leniwe oko to stan, w którym następuje utrata ostrości wzroku w jednym lub obu oczach. Jednak nie ma niedoborów ani nieprawidłowości strukturalnych w gałce ocznej. Problem ten ma również inną nazwę, niedowidzenie i jest powszechny u dzieci.
Badacze szacują, że leniwe oko występuje u 4% dzieci. Nieleczone schorzenie przed 8 lub 9 rokiem życia może stać się nieodwracalną wadą wzroku. Uważa się, że jest to jedna z głównych przyczyn utraty wzroku w krajach rozwiniętych.
Jednak leniwe oko nie wróci do 100% ostrości wzroku, nawet jeśli zastosuje się leczenie optyczne. W ostatnich latach naukowcy odkryli, że używanie urządzeń elektronicznych, takich jak tablety czy telefony komórkowe, przyspiesza proces leniwego oka i pogarsza jego objawy.
Co to jest leniwe oko?
Leniwe oko lub niedowidzenie to zaburzenie, które prowadzi do pogorszenia ostrości wzroku, bez żadnych nieprawidłowości w strukturach oczu. Nie ma też choroby, która powoduje ten problem. W takim przypadku osoba nie ma pełnego widzenia, nawet jeśli zostanie poddana leczeniu korekcyjnemu.
Zwykle zaburzenie to dotyczy tylko jednego oka, ale jest również wiele przypadków, w których dotyka obu oczu. Istnieje kilka rodzajów leniwego oka lub niedowidzenia. Oto one:
- Niedowidzenie z zezem. Występuje, gdy oczy nie są idealnie wyrównane. To dezorientuje mózg, który ostatecznie przestaje zwracać uwagę na jeden z obrazów i anuluje go.
- Niedowidzenie z powodu deprywacji. Dzieje się tak, gdy występuje wrodzona zaćma, opadająca powieka lub zmętnienie rogówki. Wszystkie te warunki utrudniają prawidłowy rozwój wizualny.
- Niedowidzenie refrakcyjne. Dzieje się tak, gdy w oczach występuje duża wada refrakcji. To powoduje, że mózg przestaje wysyłać wiadomości do najbardziej dotkniętego oka. Poza tym jest to najtrudniejszy do zdiagnozowania typ leniwego oka.
Przyczyny leniwego oka
Leniwe oko jest konsekwencją braku rozwoju połączenia między okiem a mózgiem. Dzieje się tak, gdy mózg uczy się ignorować informacje pochodzące z jednego oka. Czasami z biegiem czasu ignoruje informacje z obu oczu. To nie jest problem sam w sobie, chociaż może być przyczyną lub skutkiem problemów z oczami.
Najczęstszą przyczyną jest zez. W tym przypadku mięśnie nie ustawiają prawidłowo oczu. To powoduje, że mózg otrzymuje inny obraz z każdego oka. Aby naprawić tę sytuację, mózg systematycznie ignoruje jeden z obrazów.
Oznacza to, że jedno z oczu nie jest używane. Następnie odpowiadający mu obszar mózgu nie rozwija się. Często różnica obrazów wynika z tego, że każdy z nich ma inny stopień krótkowzroczności, nadwzroczności lub astygmatyzmu.
W takich przypadkach mózg również ostatecznie stawia jedno oko nad drugim. Inne stany również powodują problemy ze wzrokiem, które prowadzą do leniwego oka. Głównymi z nich są między innymi zmętnienie soczewki i zaćma dziecięca.
Inne ważne informacje
Im wcześniej lekarze wykryją leniwe oko, tym większe szanse na skuteczne wyleczenie. Mimo to zabiegi działają dobrze również u dorosłych. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy dana osoba ma silną motywację i zaangażowanie.
Amerykańskie Stowarzyszenie Optometryczne zaleca wykonanie pierwszego badania wzroku w wieku 6 miesięcy. Najlepiej byłoby, gdyby drugi test miał miejsce w wieku 3 lat, a następnie ponownie przed pójściem do szkoły.
Możesz być zainteresowany: Jak dbać o wzrok? – 5 skutecznych rad
Czasami lekarze nie wykrywają wcześnie leniwego oka. Schorzenie to jest czasami mylone z zaburzeniami rozwojowymi lub innymi zaburzeniami. Dziecko z leniwym okiem może mieć opóźnienia w rozwoju motorycznym, a nawet zdiagnozowany autyzm, ale tak naprawdę jest to niedowidzenie.
Ponadto dzieci z tym schorzeniem czytają wolniej niż dzieci z normalnym wzrokiem. Oczywiście może to powodować problemy w nauce, społeczne, a nawet behawioralne. Dlatego wczesne wykrycie jest bardzo ważne.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Moguel-Ancheita, S., & Orozco-Gómez, L. P. (2007). Disfuncionalidad neuronal y psicomotora como resultado del retraso en el tratamiento de la ambliopía. Cirugía y Cirujanos, 75(6), 481-489.
- Roselló Leyva, Annelise, Rodríguez Masó, Susana, Rojas Rondón, Irene, Linares Guerra, Marilyn, Ramos Gómez, Eduardo Ariel, & Vázquez Adan, Yanis. (2011). Defectos refractivos más frecuentes que causan baja visión. Revista Cubana de Oftalmología, 24(2), 271-278. Recuperado en 02 de noviembre de 2020, de http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0864-21762011000200007&lng=es&tlng=pt.
