Fizjoterapia dziecięca - na czym polega?

Fizjoterapia dziecięca jest dyscypliną mało znaną w populacji ogólnej. To zawód, który pojawił się kilka lat temu, ale jest bardzo ważny. W tym artykule opowiemy Ci wszystko o tej specjalności.
Fizjoterapia dziecięca - na czym polega?
Leonardo Biolatto

Przejrzane i zatwierdzone przez: lekarz Leonardo Biolatto.

Napisany przez Leonardo Biolatto

Ostatnia aktualizacja: 27 maja, 2022

Fizjoterapia dziecięca jest definiowana jako dziedzina medycyny, w szczególności kinezjologii i fizjoterapii, zajmująca się dziećmi. Obejmuje doradztwo, leczenie i opiekę nad pacjentami pediatrycznymi z opóźnieniami rozwojowymi lub zaburzeniami ruchowymi.

Jej zakres może się jeszcze rozszerzyć, jak zobaczymy później, ponieważ leczenie innych chorób związanych z pracą kinezjologiczną również może na niej skorzystać. Nawet obszar wczesnej stymulacji niemowląt również otrzymuje wsparcie ze strony fizjoterapii dziecięcej.

Fizjoterapia dziecięca ma różne synonimy, które mogą wprowadzać pewne zamieszanie. Nie popełniamy jednak błędu, kiedy mówimy o „kinezjologii niemowląt” lub „fizjoterapii niemowląt”. Krótko mówiąc, mamy na myśli tych samych specjalistów i ten sam obszar opieki zdrowotnej.

Fizjoterapia dziecięca narodziła się stosunkowo niedawno. Od momentu powstania większość swojej uwagi kieruje na do dzieci z problemami motorycznymi, które biorą swój początek w patologiach neurologicznych. Możemy tu wymienić na przykład porażenie mózgowe czy wrodzony kręcz szyi.

Na drugim miejscu pod względem ważności i ilości pacjentów mamy patologie urazowe, takie jak skolioza czy deformacje stopy. Zaraz za nimi znajdują się choroby układu oddechowego, takie jak astma i mukowiscydoza.

Szersza definicja obszaru działania fizjoterapii dziecięcej sugeruje, że każda choroba, która ogranicza związek między środowiskiem a dzieckiem, jest uleczalna. Otwiera to szereg możliwości dla tej dyscypliny, ponieważ wykracza poza klasyczne granice patologii i obejmuje inne aspekty egzystencji.

Dla każdego obszaru działania fizjoterapia dziecięca proponuje różne podejścia, takie jak:

  • Stymulacja neuromotoryczna.
  • Fizjoterapia oddechowa.
  • Ćwiczenie umiejętności psychomotorycznych.
  • Leczenie postawy.
  • Stosowanie plastrów funkcjonalnych.

Fizjoterapia dziecięca – kim są beneficjenci

Jako pediatryczna dyscyplina medycyny, ta dziedzina fizjoterapii jest skierowana do dzieci. Tutaj możemy jednak pogrupować odbiorców w trzy dobrze zróżnicowane grupy:

  • Dzieci i młodzież z różnymi patologiami, które generują konsekwencje rozwojowe i motoryczne, o różnym pochodzeniu:
  1. Neurologicznym: rozszczep kręgosłupa, porażenie mózgowe.
  2. Ze strony układu oddechowego: astma, mukowiscydoza, zapalenie oskrzelików.
  3. Mięśniowo- szkieletowym: wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego, plagiocefalia, achondroplazja.
  4. Genetycznym: zespół Downa, zespół Wolfa.
  5. Nerwowo-mięśniowym: dystrofia Duchenne’a, rdzeniowy zanik mięśni.
  • Dzieci, które wymagają stałego nadzoru, ponieważ są narażone na duże ryzyko problemów rozwojowych. Ta funkcja fizjoterapii polega na monitorowaniu wzrostu i rozwoju, aby uniknąć poważnych komplikacji w przyszłości.
  • Dzieci, które nie mają określonej patologii i dla których proponowane są działania edukacyjne, zwłaszcza w celach profilaktycznych.
Dziecko u fizjoterapeutki
Fizjoterapia dziecięca korzystnie wpływa na różne patologie dziecięce

Przeczytaj również ten ciekawy materiał: Porażenie mózgowe – na czym polega i jak powstaje?

Role fizjoterapeuty dziecięcego

Należy zrozumieć, że fizjoterapia dziecięca nie polega na zastosowaniu tradycyjnej kinezjologii dorosłych na mniejszym ciele. Fizjoterapeuta dziecięcy musi posiadać specjalizację dotyczącą tego wieku, aby móc prawidłowo wykonywać swoje usługi.

Specjalista zazwyczaj przeprowadza wstępne badanie ocenę dziecka lub nastolatka, aby ocenić jego stan. Ustali motoryczne, poznawcze, sensoryczne i środowiskowe zakresy pacjenta, aby poznać dokładny stan osoby w kontekście, w którym żyje i się rozwija.

Po dokonaniu oceny specjalista przedstawi cele możliwego leczenia. Cele zwykle uzgadnia się między fizjoterapeutą a rodziną, a także lekarzem prowadzącym, który zwykle zalecił zabiegi fizjoterapeutyczne.

Na podstawie celów fizjoterapeuta ustala plan pracy. Specjalistyczne przygotowanie pozwoli na dobranie najbardziej odpowiednich technik dla każdego pacjenta, zawsze w połączeniu z zabawą. Aspekt zabawy jest podstawowym filarem fizjoterapii dziecięcej.

Po rozpoczęciu samego leczenia, w kolejnych sesjach, niezbędna jest koordynacja między rodziną a lekarzem. Dlatego mówimy o interwencjach bezpośrednich, gdy są wykonywane przez fizjoterapeutę, oraz pośrednich, gdy wykonuje je rodzina.

Ćwiczenia z dzieckiem
Istnieją różne techniki fizjoterapii dzieci, które specjalista wybierze dla każdego przypadku

Może Cię zainteresować również ten temat: Dzieci z autyzmem – jak im pomóc podczas odosobnienia?

Rola rodziny

Rodzina dziecka objętego fizjoterapią pediatryczną to kolejny ważny element tego podejścia terapeutycznego. Dyscypliny tej nie da się prowadzić bez aktywnego udziału dorosłych, którzy spędzają większość czasu z pacjentem.

Należy ponadto rozumieć, że fizjoterapeuta spotyka się z dzieckiem lub nastolatkiem tylko podczas sesji, ale resztę czasu spędza z dorosłymi, którzy tworzą jego rodzinę. Dlatego część sukcesu leczenia zależy od wytrwałości i zaangażowania rodziców.

Po bezpośrednich interwencjach fizjoterapeuty na pacjencie kontynuowane są interwencje pośrednie, czyli te wykonywane przez członków rodziny w domu. W ramach tych sesji, zgodnie z zaleceniami specjalisty i pod jego kontrolą, kontynuuje się plan leczenia.

W związku z tym fizjoterapia dziecięca sugeruje, żeby główna oś leczenia opierała się na rodzinie. Jeszcze ważniejszą rolę odgrywa udział rodziny w pierwszych latach życia, kiedy wczesna stymulacja daje podstawy do przyszłego rozwoju, aż do dorosłości.

Niezbędne jest zatem, aby komunikacja i porozumienie między fizjoterapeutą a rodzicami przebiegały płynnie. Obie strony powinny być zgodne i czuć się swobodnie w całym procesie. Ostatecznie zmierzają do nadrzędnego celu, którym jest dobro dziecka, które poddaje się leczeniu.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Tecklin, Jan Stephen. Fisioterapia pediátrica. Artmed, 2002.
  • Pountnet, Teresa. Fisioterapia pediátrica. Elsevier Brasil, 2008.
  • Sebastián, MP Yagüe, and MM Yagüe Sebastián. “Estimulación multisensorial en el trabajo del fisioterapeuta pediátrico.” Fisioterapia 27.4 (2005): 228-238.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.