Co to jest interpłciowość?

Czy wiesz, czym jest interseksualność? W tym artykule omówimy jego cechy charakterystyczne, sposób klasyfikacji i pewne nieporozumienia na jego temat.

Większość społeczeństwa interpretuje seksualność z punktu widzenia binarnego. Oznacza to, że używają etykiet męskich i żeńskich. Jednak w ciągu ostatnich kilku dekad byliśmy świadkami przebudzenia kategoryzacji płci. W wielu przypadkach jest to poparte dowodami naukowymi. Dzisiaj porozmawiamy o tym, czym jest interpłciowość i jakie są jej cechy.

Interpłciowośc to termin, który odchodzi od innych bardziej powszechnych etykiet, takich jak transpłciowy lub transseksualny. Jednak wiele osób jest całkowicie nieświadomych znaczenia tych słów. W poniższym artykule dokładnie wyjaśnimy, co to jest i dlaczego powinieneś o tym wiedzieć. Omówimy również kilka typowych nieporozumień.

Charakterystyka osób interpłciowych

Interpłciowość to ogólne słowo używane do opisania różnych stanów charakteryzujących się zmianami w anatomii płciowej, reprodukcyjnej, hormonalnej lub genetycznej danej osoby. Wyklucza to stosowanie klasycznych standardów płciowych męskich lub żeńskich.

Termin interpłciowość jest stosunkowo nowy. W artykule opublikowanym w 2006 roku, Lawson Wilkins Pediatric Endocrine Society (LWPES) i Europejskie Towarzystwo Endokrynologii Dziecięcej (ESPE) zgodziły się nazwać wszystkie te schorzenia „zaburzeniami rozwoju seksualnego”.

Użycie tego terminu wzbudza wiele kontrowersji, ponieważ niektórzy badacze używają go również do grupowania zespołu Klinefeltera lub zespołu Turnera. Niezależnie od terminologii duże znaczenie ma to, że osoba interpłciowa charakteryzuje się niejednoznacznością genitalną, hormonalną lub genetyczną (jednak ta druga jest bardziej kontrowersyjna).

Na przykład, dana osoba może mieć męskie narządy płciowe na zewnątrz, ale żeńskie narządy wewnętrzne (lub odwrotnie). Może również odnosić się do mężczyzn z bardzo małym penisem lub kobiet z bardzo dużą łechtaczką. Zaburzenie w sekwencji genetycznej może dostarczyć komórki XX (męskie) lub XY (żeńskie) u tej samej osoby.

Klasyfikacje interpłciowe

Jeśli użycie terminologii stanowi przedmiot kontrowersji, to samo dotyczy klasyfikacji. Często nazywa się je stanami interpłciowymi.

Problem w tym, że chociaż interpłciowość stanowiła przedmiot badań tysięcy naukowców, jest to stan ogólny bez ustalonych parametrów determinacji. W wielu przypadkach, jak zobaczymy poniżej, przypisanie etykiety interpłciowość to kwestia subiektywna.

Męski pseudohermafrodytyzm

Ta grupa obejmuje osoby z jądrami lub narządami płciowymi, które nie są w pełni rozwinięte. Ma podkategorie (łagodne, ciężkie lub nietypowe).

Najważniejszym schorzeniem w tej kategorii jest zespół niewrażliwości na androgeny, znany również jako zespół Morrisa. Niektóre z jego funkcji to:

• Nierozwinięta pochwa
• Brak włosów pachowych i łonowych
• Poziom testosteronu zbliżony do poziomu zdrowego mężczyzny

Pseudohermafrodytyzm kobiet

Również znany jako wrodzony przerost nadnerczy lub, w niektórych kontekstach, zespół adrenogenitalny. Dzieli się na klasyczną, łagodną, maskulinizującą i nietypową postać.

Niektóre cechy wyróżniające w tej grupie to:

• Fenotyp o cechach męskich
• Normalna pochwa i macica w klasycznych lub łagodnych przypadkach, lub – w bardziej męskich przypadkach – zewnętrzne narządy płciowe mają tendencję do przybierania męskiego wyglądu
• Przerost łechtaczki

Prawdziwy hermafrodytyzm

Prawdziwy hermafrodytyzm to stan, który dotyczy osób urodzonych z komórkami zarówno jajnika jak i jąder. Według dowodów najczęstszymi objawami są niejednoznaczne narządy płciowe, przerost łechtaczki i spodziectwo (ujście cewki moczowej nie znajduje się na końcu prącia). W każdym razie osoba ma zarówno jądra, jak i jajniki.

Dysgenezja gonad

Wreszcie dysgenezja gonad odnosi się do różnych stanów charakteryzujących się upośledzeniem rozwoju gonad (jajników lub jąder). Naukowcy zwracają uwagę, że najczęstszy jest tu zespół Turnera, o którym już wspominaliśmy, z 1 przypadkiem na 2500 urodzeń.

Wśród jego charakterystycznych cech wyróżniamy:

• Brak dojrzewania
• Bezpłodność
• Infantylizm seksualny
• Brak drugorzędnych cech płciowych

Te cztery kategorie służą do opisu przypadków interpłciowości. Oczywiście wiele osób można zaklasyfikować do kilku z nich, a terminy czasami nie wystarczają, aby całkowicie wyjaśnić ich sytuację.

Jak powszechnie występuje interpłciowość?

Ze względu na niejednoznaczność terminu „ interpłciowość” oraz fakt, że diagnozę często stawia się subiektywnie, nie wiadomo, jak powszechna jest interpłciowość. Anne Fausto-Sterling, biolog i ekspert ds. badań nad płcią, kilka dekad temu zaproponowała, że liczba osób interpłciowych może wynosić około 1,7% społeczeństwa.

Liczba ta nie jest pozbawiona kontrowersji, ponieważ niektórzy badacze ostro ją skrytykowali. Twierdzą, że częstość występowania jest niższa, ponieważ wiele schorzeń należących do kategorii opisanych powyżej nie może być uważanych za interpłciowość. W tym sensie rzeczywista liczba może pozostać na poziomie około 0,018%.

Ważne jest, aby dodać jeszcze jedną zmienną: nie wszystkie osoby interpłciowe są diagnozowane. W rzeczywistości wiele z nich dobiega końca życia, nieświadome tego stanu. Dzieje się tak z zaburzeniami genetycznymi lub takimi, w których rozwój zewnętrznych narządów płciowych nie uległ zmianie.

Błędne wyobrażenia na temat bycia interpłciowym

Kończąc ten artykuł o interpłciowości, chcielibyśmy zwrócić uwagę na pewne nieporozumienia dotyczące interseksualności.

Na początku powiedzieliśmy, że nie należy go mylić z terminem transpłciowy lub transseksualny. Osoba interpłciowa nie jest ani transpłciową, ani transseksualną.

Chociaż prawdą jest, że osoba interpłciowa może w pewnym momencie swojego życia identyfikować się z osobą transpłciową, nie oznacza to, że wszyscy uważają się za transpłciowych. Podobnie opcje leczenia oparte na zabiegu chirurgicznym lub hormonach nie oznaczają, że stają się transpłciowi.

Prowadzi to do kolejnego nieporozumienia: że jest to stan, który zawsze należy leczyć już w dzieciństwie. Jak wskazuje Amnesty International, jego konsekwencje można odczuć psychologicznie, w zakresie tożsamości płciowej, zdrowia i życia seksualnego. W każdym razie wiele interwencji jest niepotrzebnych lub może warunkować przyszłość dziecka, więc najlepiej poczekać, aż dziecko podejmie świadomą decyzję.

Innym nieporozumieniem jest to, że każda z takich osób ma wygląd kobiecy lub androgeniczny. Jednak wiele przypadków interseksualności nie ma nic wspólnego z wyglądem fizycznym.

Wreszcie, chociaż użyliśmy terminu hermafrodyta w kategoriach klasyfikacji, jest to termin, z którym utożsamia się bardzo niewiele osób interpłciowych. Jest używany tylko w literaturze medycznej.