Choroby autoimmunologiczne - sposoby leczenia

Trudno jest leczyć choroby autoimmunologiczne, ponieważ są to złożone stany, w których układ odpornościowy atakuje zdrowe komórki. Poznaj najczęstsze metody leczenia tutaj.

Napisane i zweryfikowane przez lekarz Diego Pereira.

Ostatnia aktualizacja: 29 grudnia, 2022

Patologie te pojawiają się, gdy układ odpornościowy, który zazwyczaj broni organizm i wszystkie jego narządy przed chorobami i infekcjami, „ujawnia się” i zaczyna go atakować. Dlatego niezbędna jest wiedza na temat tego, jak działają choroby autoimmunologiczne.

Należy zauważyć, że gdy układ odpornościowy atakuje organizm, niszczy zdrowe komórki i tkanki. I robi to bez wyraźnego powodu, ale powoduje konsekwencje, które mogą być naprawdę poważne. Według publikacji Hospital Clínic de Barcelona szacuje się, że 10% populacji cierpi na jedną z takich chorób.

Dlaczego jednak dochodzi do ich rozwoju? Coś sprawia, że układ odpornościowy „zapomina” o funkcjach, które ma pełnić. Tak więc, zamiast atakować chore komórki i bronić zdrowych komórek, robi coś innego. W końcu atakuje zdrowe komórki, narażając zdrowie na poważne ryzyko.

Choroby autoimmunologiczne – objawy

Kiedy cierpisz na jakąkolwiek chorobę autoimmunologiczną, musi ona być leczona do końca życia, ponieważ staje się chorobą przewlekłą.

Nie odkryto jeszcze, dlaczego one występują. Stwierdzono, że w wielu przypadkach są one dziedziczne i częściej dotykają kobiet w średnim wieku. Bardzo trudno im też zapobiegać.

Choroby autoimmunologiczne mogą zniszczyć jedną lub więcej tkanek w organizmie. Mogą też wpływać na kilka narządów, powodując znaczne ograniczenie ich funkcji. W ten sposób mogą poważnie wpływać na następujące narządy, tkanki lub komórki:

• Naczynia krwionośne
• Tkanki łączne
• Gruczoły dokrewne, takie jak przysadka mózgowa
• Czerwone krwinki
• Skóra

Objawy ostrzegawcze

Objawy tego typu chorób mogą się różnić, ponieważ jest ich wiele. Oczywiście objawy nie są takie same dla wszystkich, jasne jest, że każda z chorób objawia się inaczej.

Istnieją jednak wspólne objawy, których można doświadczyć przed tymi chorobami. Z drugiej strony objawy mogą być mylone z objawami innych schorzeń. Wśród nich rozróżniamy między innymi:

• Bóle mięśni
• Zmęczenie
• Gorączka
• Ogólne złe samopoczucie
• Obrzęk i zaczerwienienie
• Mrowienie lub drętwienie kończyn.
• Trudności z koncentracją
• Wypadanie włosów
• Wysypki skórne

Jakie choroby autoimmunologiczne znamy?

Choroby autoimmunologiczne mogą być różne. Do najbardziej znanych należą m.in.:

• Reumatyzm
• Toczeń
• Cukrzyca typu 1
• Stwardnienie rozsiane
• Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy
• Nietolerancja glutenu
• Łuszczyca
• Zapalna choroba jelit
• Choroba Addisona
• Zespół Sjogrena
• Myasthenia gravis
• Choroba Gravesa-Basedowa
• Autoimmunologiczne zapalenie naczyń.
• Niedokrwistość złośliwa

Niektóre z tych chorób mogą być dość trudne do zdiagnozowania. Dlatego bardzo ważne jest, aby zwracać uwagę na niektóre uporczywe objawy, które ostrzegają nas, że coś jest nie tak w organizmie.

Jeśli mamy jakiekolwiek podejrzenia, ważne jest, aby natychmiast udać się do zaufanego lekarza. Tylko specjalista może zlecić odpowiednie badania do diagnozowania i leczenia chorób autoimmunologicznych.

Czynniki ryzyka

Każdy może cierpieć na chorobę autoimmunologiczną. Jednak wiele danych epidemiologicznych pozwoliło ustalić kilka czynników ryzyka. W tym sensie następujące warunki zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia choroby autoimmunologicznej:

• Bycie kobietą. Badanie wyjaśnia, że ta predyspozycja wynika z faktu, że chromosom X (pamiętając, że kobiety mają dwa z nich, w przeciwieństwie do mężczyzn, którzy mają tylko jeden) ma większą liczbę genów związanych z kontrolą układu odpornościowego. W związku z tym istnieje większe prawdopodobieństwo doznania uszkodzeń (mutacji), które wpływają na tę kontrolę.
• Wiek zaawansowany. Według badań, aby jedna z tych chorób mogła się rozwinąć, organizm musi “zawieść” kilka “punktów regulacyjnych” w rozwoju komórek układu odpornościowego. Z wiekiem mechanizmy te stają się znacznie mniej wydajne, co tłumaczyłoby to zjawisko.
• Bycie Afroamerykaninem albo Latynosem w przypadku tocznia. Badania sugerują, że może to być spowodowane czynnikami genetycznymi, które sprzyjają większej reaktywności autoprzeciwciał typowych dla choroby.
• Posiadanie najbliższego członka rodziny z chorobą autoimmunologiczną. Zgodnie z ogólną zasadą, zgodnie z badaniami, im większa liczba członków rodziny z taką chorobą, tym większe ryzyko jej rozwoju. W niektórych chorobach zidentyfikowano pewne mutacje genetyczne.
• Narażenie na chemikalia i rozpuszczalniki. Badanie wyjaśnia, że wiele substancji (toluen, metanol, ksylen, arsen, bisfenole itp.) może powodować nieodwracalne uszkodzenia molekularne: wiązanie się z określonymi receptorami, kwasami nukleinowymi, zmniejszanie liczby dostępnych przeciwutleniaczy i indukowanie dysregulacji limfocytów T.
• Spożywanie żywności bogatej w tłuszcze, cukry lub wysoko przetworzonej żywności. Jednak badania wskazują, że jest to problem, gdy przepuszczalność komórek jelitowych dla niektórych „toksycznych” związków w diecie jest wysoka. Jest to powszechne w sytuacjach dysbiozy jelitowej.
• Narażenie na infekcje bakteryjne lub wirusowe. Według badań możliwe jest, że antygeny z tych mikroorganizmów wyzwalają proliferację niektórych typów limfocytów B i T kluczowych dla rozwoju chorób autoimmunologicznych.

Diagnoza

Niestety nie ma swoistego testu do diagnozowania chorób autoimmunologicznych. Lekarz powinien przeprowadzić dokładny wywiad w celu przeanalizowania przedstawionych objawów, a także badanie fizykalne w celu wykrycia patognomonicznych (specyficznych) objawów choroby.

Test na przeciwciała przeciwjądrowe jest jednym z pierwszych wskazanych testów. Może on wykryć obecność specyficznych przeciwciał przeciwko niektórym zdrowym tkankom, jednak nie określi konkretnej choroby, którą masz. Z kolei istnieją testy, które mogą wykryć specyficzne przeciwciała na określone choroby.

Jak leczyć choroby autoimmunologiczne?

Na te choroby nie ma lekarstwa, dlatego stają się przewlekłe. Jednak badania w tej dziedzinie trwają.

Leczenie chorób autoimmunologicznych to prawdziwe wyzwanie. W dzisiejszych czasach leczenie polega na zmniejszaniu objawów oraz próbie kontrolowania i regulowania układu odpornościowego. Środki będą różne dla każdej patologii. Na przykład w przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów ważne jest kontrolowanie bólu.

Leki, za pomocą których można leczyć choroby autoimmunologiczne, obejmują różne związki. Kortykosteroidy wyróżniają się i należy je podawać z dużą ostrożnością. Nie można ich stosować przez bardzo długi czas, ponieważ wywołują skutki uboczne.

Innymi lekami stosowanymi w leczeniu tych patologii są niesteroidowe leki przeciwzapalne. Ideą tych leków jest złagodzenie bólu i stanu zapalnego generowanego przez patologię. Przydatne są również leki immunosupresyjne inne niż sterydy.

Inne możliwości

Niektórzy zalecają stosowanie alternatywnych środków w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Jednak badania nad skutecznością tych terapii są ograniczone. Ponadto niektóre produkty mogą powodować reperkusje zdrowotne, dlatego nie zaleca się ich stosowania bez uprzedniej zgody lekarza.

Leczenie powinno być ściśle monitorowane przez specjalistę. Jednak za jego skuteczność odpowiada sam pacjent, który zaleceń musi przestrzegać co do joty.

Ponadto bardzo ważna jest bardzo dobra znajomość organizmu. Musimy zwracać uwagę na pojawiające się zmiany, a jeśli zauważymy coś nietypowego lub niezwykłego, powinniśmy natychmiast udać się do specjalisty.

Postawa chorego jest kluczowa w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Wczesne wykrycie i skrupulatna obserwacja leczenia są bardzo ważne dla spowolnienia postępu choroby. Ponadto przyjęcie zdrowego stylu życia jest bardzo korzystne w leczeniu.

Warunki z delikatnym zabiegiem

Jak widać, leczenie chorób autoimmunologicznych jest dość złożone, a środki terapeutyczne będą uzależnione od przebytej choroby. Zazwyczaj stosuje się kortykosteroidy, leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, jednak wszystko powinno być stosowane pod okiem specjalisty, aby uniknąć niepożądanych skutków.